Ένα όμορφο ταξίδι που εξυμνεί την ζωή, γεννά την ελπίδα.

Ένα πέρασμα μέσα από μάνες-θάλασσες, ουράνιους παραδείσους, μεγάλους έρωτες, βουνά χιονισμένα, συμπαντικούς προορισμούς, παραμυθένια δάση, ερήμους αφυδάτωσης και καταλήγει εκεί όπου ξεκίνησε...

 στο όνειρο.


Μια περιπλάνηση στα μονοπάτια της ζωής, ένα πέρασμα από τη ζωή στο θάνατο, τα στάδια της άρνησης και της παραδοχής, οι εμπειρίες ζωής, ο πόνος, η οδύνη, η ελπίδα, η λύτρωση, η προσμονή της στιγμής, ακόμα κι αν χρειαστεί μια αιωνιότητα!

Μια αιωνιότητα θα περιμένω την στιγμή σου κι ας μην έρθει ποτέ , με την σκέψη της ζεστής σου καρδιάς, θα μπορούσα και δεύτερη ζωή να αφιερώσω!



Ευλογημένοι οι άνθρωποι
που έχουν την δύναμη να θρηνούν
χωρίς να καταστρέφουν την ζωή τους.
Ευλογημένοι όσοι έχουν μνήμη
γιατί υπήρξαν Άνθρωποι.

. . . Κι όσο αναπνέω
τα χείλη μου θα ναι υγρά
απ' τα δάκρυα μου,
για να σου λέω
<<Ευχαριστώ που υπήρξες!>>