H άποψη μας για το "Είδα τον εαυτό μου στα μάτια σου" της Μαρίας Παναγοπούλου

 H άποψη μας για το
"Είδα τον εαυτό μου στα μάτια σου"
της Μαρίας Παναγοπούλου

Το «Ειδα τον εαυτό μου στα μάτια σου» είναι ένα βιβλίο που στηρίζεται σε αληθινή ιστορία. Πρόκειται για το πρώτο επίσημο βιβλίο της Μαρίας Παναγοπούλου, όπου μας εκπλήσσει πολύ θετικά!  Μια ιστορία που θα μπορούσε να'ναι μυθοπλασία αφού όλα όσα διαδραματίζονται ξεπερνούν τον ανθρώπινο νου, παραλύουν κάθε ίχνος λογικής! 

Ένα αναγνωστικό ταξίδι που σε πλημμυρίζει με τόσα πολλά συναισθήματα, αγάπης, μίσους, συμπόνοιας. Σε καθιστά "αυτόπτη μάρτυρα" ακραίων καταστάσεων και οδυνηρών επιπτώσεων. Λάθη συνωστισμένα σε σε άδειες ψυχές και κενά σώματα. Μια πάλη στα πρέπει του κόσμου και στα θέλω της καρδιάς! 

Ένας πρωταγωνιστής, ο Νικήτας που αρχικά σου δημιουργεί (τουλάχιστον εμένα) μια αντιπάθεια αφού ζει διπλή ζωή ανάμεσα στη νόμιμη σύζυγό και την ερωμένη του. Αν και κάποιες στιγμές νιώθεις τον έρωτα του και σκέφτεσαι πως η αγάπη ίσως αργήσει να έρθει αλλά έρχεται, έστω και αφού έχεις ήδη φτιάξει την ζωή σου με άλλον άνθρωπο.

Ξετυλίγοντας το νήμα της ιστορίας έρχεσαι αντιμέτωπος με πολλά ερωτήματα ζωής, σου δίνονται απαντήσεις σε ενδόμυχες σκέψεις  και σε κάθε γυναίκα αγγίζει  τις πιο ευαίσθητες χορδές της ψυχής της.

Μια γυναίκα ερωτεύεται δυνατά, καρπός του έρωτας της με τον άντρα που λάτρεψε ένα μωρό...που δεν γεννήθηκε ποτέ! Ο αντρικός εγωισμός και η ανευθυνότητα καταδικάζουν την ίδια γυναίκα στην ατεκνία. 

Ένας κύκλος αλλεπάλληλων συναισθημάτων και ένα σχέδιο εκδίκησης είναι τα αποτελέσματα των πράξεών που πολύ εύκολα κάποιοι μετουσίωσαν σε οπλισμένο χέρι μιας προδομένης γυναίκας που πλέον δεν είχε τίποτα να χάσει αφού ήδη τα είχε χάσει όλα!

Στο βιβλίο αυτό θίγονται πολλά κοινωνικά ζητήματα όπως οι ψυχιατρικές διαταραχές και η αντιμετώπιση τους, η εξωσωματική γονιμοποίηση και η παραμονή υιοθεσία, το ήθος των νομικών και αστυνομικών καθώς και το ιατρικό απόρρητο.

Προβάλλονται οι αρχές και οι ηθικοί φραγμοί και πάνω απ' όλα μέχρι που μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος που έχει υποστεί ψυχική και σωματική κατάρευση. 

Ανθρώπινες φιγούρες, μαριονέτες στο πέρασμα του χρόνου, διεκδικούν το δικαίωμα στη ζωή, στον έρωτα, στην μητρότητα μα και στην πατρότητα, αφού σαν εξελίσεται η ιστορία αλλάζουν τα δεδομένα και ολα κινούνται διαφορετικά απ'οτι στην αρχή.

Μέσα στις σελίδες του αναγνώσματος, βλέπουμε και το θέμα των προλήψεων και συγκεκριμένα θίγεται η εκπλήρωση μιας κατάρας, υπάρχει αλήθεια, πρόκειται  για ενα παράξενο  παιχνίδι της μοίρας; η απλές συμπτώσεις που διασταυρώνουν ζωές και πεπρωμένα;

Πώς μπορεί από την απόλυτη ευτυχία ένας άνθρωπος να αγγίξει την απόλυτη δυστυχία;

Πώς μπορεί να ξεφύγει από έναν τυφώνα διαδοχικών λαθών όταν μέσα του είναι άδειος; Έτσι άδεια αισθανόταν η Μάϊκα, μάνα στη γλώσσα των Πομάκων...μα τι ειρωνία της τύχης...δεν κατάφερε να ζήσει αυτό που η ίδια διάλεξε, το όνομα της...

Η αξία της φιλίας, άλλο ένα ζήτημα που προβάλλεται, πόσα μπορεί να επωμιστεί ένας άνθρωπος για χάρη μιας αδελφικής φιλίας; Η αδερφή της καρδιάς της Μαϊκας, όπως λένε, η Λιάνα, αντέχει...πολλά...πληρώνει ακριβά...τα λάθη τεράστια, στο βωμό της φιλίας χάνονται όλα όσα αγάπησε....

Κλείνοντας το «Είδα τον εαυτό μου στα μάτια σου» αισθάνθηκα ένα κενό, με έβαλε σε σκέψεις για όλα όσα ζούμε εξαιτίας άλλων που έπραξαν για εμάς χωρίς εμάς...και όλα αυτά γιατί αγαπήσαμε, αντέξαμε, υποχωρήσαμε, "πνίξαμε" το εγώ μας για κάποιον άλλο...και στο τέλος μείναμε χωρίς εκείνον αλλά και χωρίς εμάς...αφού όταν τα έχεις χάσει όλα ή χάνεσαι η ξαναγεννιέσαι...και ορισμένοι άνθρωποι...απλά χάνονται σαν να μην υπήρξαν ποτέ...ίσως γιατί τελικά εκπληρώνουν μια προφητεία, σφραγίζουν ένα τέλος που τριγυρνάει μεσα στους αιώνες...ίσως γιατί γεννήθηκαν με μια προδικασμένη καταδίκη...χωρίς λόγο...απλά γιατι εχουν μερίδιο στην σφαίρα του σύμπαντος...

Ένα απόσπασμα που χαράχθηκε στην αναγνωστική μου μνήμη είναι το παρακάτω,

«...Γιατί και η πιο φονική χιονοστιβάδα ξεκινάει από μία μικρή μπάλα χιονιού, μία τόση δα μπάλα χιονιού που αν δεν προλάβεις να φύγεις από την πορεία της σε τυλίγει και σιγά σιγά μεγαλώνει γιγαντώνεται και σε στροβιλίζει μέσα της χωρίς να μπορείς πια να της ξεφύγεις...» γιατί όταν ένα λάθος ακολουθεί ένα άλλο και ένα ψέμμα άλλο ένα...δεν υπάρχει γυρισμός...μόνο τέλος...και συνήθως επώδυνο...

Το προτείνω ανεπιφύλακτα σε κάθε αναγνώστη, γιατί μέσα από τα "μάτια" των ηρώων θα δει τον "εαυτό" του...

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ωκεανός.


Νάντια Βαβάση® για το Bookaholic Thoughts