Οι συγγραφείς μέσα από το προφιλ τους μας έδωσαν ένα απόσπασμα από το νεο βιβλίο τους που θα είναι διαθέσιμο στις 30/03/2017.
Με τα χέρια της να τρέμουν έπιασε την ξύλινη εξέδρα του βήματος.
«Καλησπέρα, γυναίκες του κόσμου, καλησπέρα, υπέρμαχοι της Δημοκρατίας!» είπε με φωνή φορτισμένη. «Είμαι περήφανη για τον αγώνα που δίνουμε. Είμαι περήφανη για τα βήματα που έχουμε κάνει όλες μαζί ενωμένες σαν μια γερή γροθιά!
»Στη χώρα μου, όμως, δυστυχώς έχουμε δρόμο. Οι γυναίκες πληρώνονται λιγότερο από τους άντρες για την ίδια ακριβώς εργασία. Οι θέσεις του Δημοσίου είναι αποκλειστικό σχεδόν προνόμιο των αντρών. Η ανώτατη εκπαίδευση φαντάζει ουτοπία. Το δικαίωμα της γυναικείας ψήφου αποτελεί λόγο χλευασμού!
»Σας υπόσχομαι πως θα παλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις, πως θα σταθούμε όρθιες ως το τέλος! Είμαστε όλοι άνθρωποι, παιδιά του ίδιου Θεού, και κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό, κανείς δεν μπορεί να το διαστρεβλώσει, κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει το δικαίωμα στην ελευθερία!
»Σας υπόσχομαι πως δε θα σταματήσω να παλεύω με όλη μου τη δύναμη για την ισότητα έως την τελευταία μου πνοή. Γιατί η αδικία αυτή κάνει την καρδιά μου να πονάει, γιατί δεν μπορώ να ησυχάσω στη σκέψη πως μας συμπεριφέρονται ως κατώτατα όντα, και δε θα ησυχάσω μέχρι τη μέρα που ο αγώνας μας θα δικαιωθεί, μέχρι τη μέρα που το ίδιο το σύνταγμα θα αναγνωρίσει την απόλυτη ισότητα μεταξύ των δύο φύλων, μέχρι τη μέρα που ο κόσμος αυτός θα γίνει δικαιότερος!»
Η Μυρτώ πετάχτηκε όρθια μαζί με τις υπόλοιπες γυναίκες της αίθουσας και χειροκρότησε την αγαπημένη της φίλη με όλη της την ψυχή. Πόσο περήφανη ένιωθε γι’ αυτήν και πόσο πολύ την αγαπούσε! Ήταν ο άνθρωπος που είχε μείνει στο πλάι της από τότε που έπαιζαν στην αυλή του σπιτιού τους. Είχαν στηρίξει η μία την άλλη και είχαν κρατηθεί όρθιες παρά τις τόσες φουρτούνες που τις είχαν χτυπήσει, παρά τα τόσα πλήγματα που είχαν δεχτεί.
Για να μάθετε περισσότερα για το βιβλίο κλικ εδώ
«Καλησπέρα, γυναίκες του κόσμου, καλησπέρα, υπέρμαχοι της Δημοκρατίας!» είπε με φωνή φορτισμένη. «Είμαι περήφανη για τον αγώνα που δίνουμε. Είμαι περήφανη για τα βήματα που έχουμε κάνει όλες μαζί ενωμένες σαν μια γερή γροθιά!
»Στη χώρα μου, όμως, δυστυχώς έχουμε δρόμο. Οι γυναίκες πληρώνονται λιγότερο από τους άντρες για την ίδια ακριβώς εργασία. Οι θέσεις του Δημοσίου είναι αποκλειστικό σχεδόν προνόμιο των αντρών. Η ανώτατη εκπαίδευση φαντάζει ουτοπία. Το δικαίωμα της γυναικείας ψήφου αποτελεί λόγο χλευασμού!
»Σας υπόσχομαι πως θα παλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις, πως θα σταθούμε όρθιες ως το τέλος! Είμαστε όλοι άνθρωποι, παιδιά του ίδιου Θεού, και κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό, κανείς δεν μπορεί να το διαστρεβλώσει, κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει το δικαίωμα στην ελευθερία!
»Σας υπόσχομαι πως δε θα σταματήσω να παλεύω με όλη μου τη δύναμη για την ισότητα έως την τελευταία μου πνοή. Γιατί η αδικία αυτή κάνει την καρδιά μου να πονάει, γιατί δεν μπορώ να ησυχάσω στη σκέψη πως μας συμπεριφέρονται ως κατώτατα όντα, και δε θα ησυχάσω μέχρι τη μέρα που ο αγώνας μας θα δικαιωθεί, μέχρι τη μέρα που το ίδιο το σύνταγμα θα αναγνωρίσει την απόλυτη ισότητα μεταξύ των δύο φύλων, μέχρι τη μέρα που ο κόσμος αυτός θα γίνει δικαιότερος!»
Η Μυρτώ πετάχτηκε όρθια μαζί με τις υπόλοιπες γυναίκες της αίθουσας και χειροκρότησε την αγαπημένη της φίλη με όλη της την ψυχή. Πόσο περήφανη ένιωθε γι’ αυτήν και πόσο πολύ την αγαπούσε! Ήταν ο άνθρωπος που είχε μείνει στο πλάι της από τότε που έπαιζαν στην αυλή του σπιτιού τους. Είχαν στηρίξει η μία την άλλη και είχαν κρατηθεί όρθιες παρά τις τόσες φουρτούνες που τις είχαν χτυπήσει, παρά τα τόσα πλήγματα που είχαν δεχτεί.
Για να μάθετε περισσότερα για το βιβλίο κλικ εδώ
