Αυτή την εβδομάδα στο Bookaholic Thoughts, στη στήλη των εβδομαδιαίων συνεντεύξεων, φιλοξενούμε μια νέα συγγραφέα την Γερακίνα Μπουρίκα.
Γερακίνα, σ' ευχαριστούμε πολύ για την αποδοχή πρόσκλησης, καλώς ήρθες στο Bookaholic.
Β.Τ. Πότε ξεκίνησες να γράφεις και ποιο ήταν το έναυσμα;
Γ.Μ. Πάντα έγραφα όμως όλα ήταν τα αυστηρώς προσωπικά μου. Κάθε έντονη στιγμή της ζωής μου είτε θετική είτε αρνητική την αποτύπωνα πάνω σε μια κόλλα χαρτί. Αυτό νομίζω για μένα ήταν η ψυχοθεραπεία μου. Και συνεχίζει να είναι. Τον Αύγουστο του 2013 μιλούσα με έναν φίλο, ο οποίος άρχισε να μου εξιστορεί μια ιστορία που είχε διαδραματιστεί κάποτε στο χωριό του. Αυτή ήταν η αφορμή να γίνει η αρχή… Με συνεπήρε τόσο η ιστορία που θέλησα να είναι το θέμα του πρώτου μου βιβλίου.
Β.Τ. Πώς βρίσκεις τις ιδέες σου; Από πού αντλείς την έμπνευσή σου;
Υπάρχει κάποιο μέρος, αντικείμενο, τραγούδι ή όλα αυτά μαζί, που πυροδοτεί την έμπνευση σου για συγγραφή;
Γ.Μ. Η έμπνευση είναι όλα αυτά μαζί. Δεν έχει συγκεκριμένο χρόνο. Όταν ξεκινάς να γράφεις όλο αυτό το συνονθύλευμα των ερεθισμάτων που έχεις πάρει ή έχεις νιώσει, ενώνονται και σε καθοδηγούν. Συνήθως η έμπνευση έρχεται όταν ξεκινώ να γράφω και όχι το αντίθετο.
«Έτσι το έγραψαν οι Μοίρες», μία αληθινή ιστορία, όπως αναφέρεται και στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, όπου οι ζωές των ηρώων εμπλέκονται περίτεχνα μέσα από πάθη, έρωτες, φιλίες, μίσος δημιουργώντας στους αναγνώστες συνεχή αγωνία για την εξέλιξη της πλοκής αλλά και εναλλασσόμενα συναισθήματα.
Θα' θελες να μας πεις κάτι παραπάνω για την ιστορία για όσους δεν γνωρίζουν; Καθώς και για την επιλογή του συγκεκριμένου τίτλου;
Γ.Μ. Η γοητεία αυτής της ιστορίας είναι οι ανατροπές της. Αν αναφερθώ σε κάτι παραπάνω από ότι γράφει το οπισθόφυλλο, νομίζω θα χαθεί η μαγεία της. Όσον αφορά τον τίτλο, η επιλογή έγινε βάση αυτών που πιστεύω. Πολλές φορές όλοι μας έχουμε την αυταπάτη ότι οι αποφάσεις που παίρνουμε είναι δικές μας, χωρίς ποτέ να σκεφτούμε το τι έχει συμβεί τυχαία γύρω μας και μας έκανε να πάρουμε αυτές τις αποφάσεις. Ποιοι ήταν οι άνθρωποι που βρέθηκαν στο δρόμο μας και ποιες οι συμπτώσεις που μας οδήγησαν τελικά κάπου. Όπως ακριβώς συνέβη και στους ήρωες αυτού του βιβλίου. Μια ανεξήγητη δύναμη τους οδήγησε εκεί που έπρεπε να πάνε. Οι Μοίρες σαν θεϊκές οντότητες στην μυθολογία μας πάντα με γοήτευαν. Η δύναμη που είχαν στα χέρια τους. Μεγαλύτερη ακόμη και από την δύναμη των θεών. Οι «Μοίρες» λοιπόν νομίζω καθορίζουν την ζωή μας. Απλά κάποιοι τους δίνουν άλλο όνομα. Τύχη, σύμπτωση, ατυχία…
Β.Τ. Εκτός, από το είδος που γράφεις, σαν συγγραφέας αλλά και ως αναγνώστης, ποιο είδος λογοτεχνίας σου αρέσει περισσότερο; διήγημα, νουβέλα ή μυθιστόρημα; και ποιο είδος μυθιστορήματος;
αισθηματικό, ιστορικό, τρόμου η φαντασίας;
Γ.Μ. Το μυθιστόρημα ήταν πάντα αυτό που προτιμούσα. Χρειαζόμαστε τον μύθο στην ζωή μας. Τα αισθηματικά για να μας συγκινήσουν και να δούμε και την πλευρά συναισθημάτων που ίσως οι ίδιοι δεν έχουμε νιώσει ακόμη. Τα ιστορικά με γοητεύουν γιατί δίνουν μια πιο οικεία μορφή στο ιστορικό παρελθόν. Πολλές φορές τα πρόσωπα της ιστορίας δεν μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε σαν ανθρώπους με πάθη ίσως παρόμοια με τα δικά μας. Μέσα από το ιστορικό μυθιστόρημα τους βλέπουμε σίγουρα με μια άλλη ματιά. Τα τρόμου και φαντασίας δεν με συγκίνησαν ποτέ ιδιαίτερα. Και τα μυστηρίου θα έλεγα πως είναι αγαπημένα μου.
Β.Τ. Σαν δημιουργός παθαίνεις ποτέ συγγραφική αφλογιστία και σαν αναγνώστης αναγνωστική ύφεση; Κι αν «ναι», πώς τα ξεπερνάς;
Γ.Μ. Είναι πολλές οι φορές που νομίζω πως αυτό ήταν. Από εδώ και πέρα δεν θα μπορέσω να ξαναγράψω ούτε λέξη. Όλοι το περνάμε όμως αυτό και είναι απόλυτα φυσιολογικό. Όπως μεγάλο ρόλο μπορεί να παίξει και η τεμπελιά όσο κι αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε. Οι καταστάσεις της ζωής μου είναι αυτό που θα επηρεάσει την διάθεσή μου και την έμπνευσή μου. Όμως έχω δει πως πάντα έρχεται η σωστή στιγμή για να ξαναξεκινήσω. Γι αυτό προσπαθώ να μην είμαι πολύ αυστηρή με τον εαυτό μου και να κάνω υπομονή μέχρι να μου περάσει αυτό που με επηρέασε. Το ίδιο παθαίνω και με το διάβασμα. Μπορεί να αγοράσω με ενθουσιασμό ένα βιβλίο και να αναβάλω χωρίς λόγο να το ανοίξω. Ξαφνικά να κάνω την αρχή ίσως και μετά από μήνες και ξενυχτώντας να το τελειώσω μέσα σε μια ημέρα.
Β.Τ. Σε επηρεάζουν οι κριτικές-θετικές η αρνητικές- των αναγνωστών σου;
Πως αντιδράς στην κριτική, η οποία ενδεχομένως να' ναι και αρνητική, αλλά πάντα καλοπροαίρετη;
Γ.Μ. Οι θετικές κριτικές σε κάνουν να νιώθεις πως κατάφερες με κάποιο τρόπο να αγγίξεις και την ψυχή κάποιου άλλου. Είναι σπουδαίο συναίσθημα αυτό που σου χαρίζουν.
Μέχρι στιγμής δεν έχει τύχει να ακούσω κάποιες αρνητικές κριτικές. Τις περιμένω όμως γιατί το ταξίδι αυτού του βιβλίου μόλις ξεκίνησε. Ούτως ή άλλος την πραγματική υπόσταση του βιβλίου την ορίζει ο καθένας διαβάζοντάς το με τον δικό του τρόπο. Δεν νοείται η ερμηνεία που δίνει κάποιος να μην είναι διαφορετική από κάποιον άλλο όπως και από του ίδιου του συγγραφέα. Όσες πιθανότητες έχει ένα βιβλίο για θετικές κριτικές, άλλες τόσες έχει και για αρνητικές. Αλλιώς δεν θα είχε νόημα. Θα έγραφε μόνο ένας και όλοι θα συμφωνούσαν μαζί του.
Β.Τ. Μουσική και λογοτεχνία πως συνδέονται και πόσο αλληλοεξαρτώμενες μορφές τέχνης είναι; Αν το βιβλίο σου ήταν τραγούδι ποιο θα ήταν ;
Γ.Μ. Αν σκεφτείς πως οι στίχοι παίρνουν άλλη διάσταση όταν ντύνονται με μουσική, θα έλεγα πως η λογοτεχνία εξαρτάται περισσότερο από την μουσική παρά το αντίθετο. Ακόμη κι όταν κάποιος διαβάζει δυνατά ένα βιβλίο, του δίνει άλλη μορφή. Γιατί και ο λόγος έχει μουσικότητα. Αυτό το βιβλίο το έχω συνδέσει με το κομμάτι της Lindsey Stirling “My immortal”. Μην ρωτήσετε γιατί. Έτσι απλά χωρίς λόγο.
Β.Τ. Στο μυθιστόρημα σου, εκτός ότι είναι αληθινή ιστορία, έχεις προσθέσει κάποια στοιχεία μυθοπλασίας;
Γ.Μ. Φυσικά έχει στοιχεία μυθοπλασίας. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει τις σκέψεις κάποιου ή τα συναισθήματά του. Όπως και την κάθε λεπτομέρεια μιας ιστορίας.
Β.Τ. Τι σημαίνει για σένα η συγγραφή; Και ποιο είναι το πρόγραμμα που ακολουθείς όταν γράφεις;
Παίρνει διαφορετική διάσταση η καθημερινότητά σου όσο διαρκεί η συγγραφή; Πόσο χρόνο καθημερινά χρησιμοποιείς;
Γ.Μ. Η συγγραφή έχει μια ιδιαίτερη γοητεία που δεν την υποψιαζόμουν. Γίνεται ένας παράλληλος κόσμος για σένα που μπορείς να τον επισκέπτεσαι όποτε το θελήσεις. Και χωρίς να έχεις εκεί κανέναν περιορισμό. Οπότε η κάθε μέρα σου παίρνει άλλη διάσταση είτε γράφεις την συγκεκριμένη μέρα είτε όχι. Συνήθως μία με δύο ώρες είναι το περισσότερο που θα μείνω μπροστά στον υπολογιστή. Η αγαπημένη μου στιγμή είναι το πρωί. Μόλις πάω τα παιδιά μου στο σχολείο, πίνω τον καφέ μου με την «άλλη» μου παρέα.
Β.Τ. Έχεις σπουδάσει; Αν ναι, τι αποκόμισες από τις σπουδές σου; Ασκείς κάποιο επάγγελμα, πλην του συγγραφέα;
Γ.Μ. Σπούδασα λογιστικά και μηχανογραφημένη λογιστική. Η βασική μου απασχόληση για πολλά χρόνια ήταν τα λογιστικά και οι πωλήσεις. Η συναναστροφή με κόσμο τόσο διαφορετικό από εμένα κάθε φορά μέσα από τις πωλήσεις θεωρώ ότι μου χάρισε πολλά θετικά στοιχεία. Με έμαθε να μπορώ να διαβάζω καλύτερα τους ανθρώπους.
Β.Τ. Μεσα σε λίγες γραμμές περιέγραψε μας τον εαυτό σου, τα μειονεκτήματα/πλεονεκτήματα που σε βοηθούν ή εμποδίζουν για να γράψεις και πώς σου αρέσει να περνάς τον ελεύθερο χρόνο σου.
Γ.Μ. Είμαι ένας έντονος άνθρωπος που όλα τα συναισθήματα είτε θετικά είτε αρνητικά τα βιώνω μέχρι τα άκρα τους. Ότι με εμποδίζει να γράφω είναι εκείνο που την επόμενη ημέρα θα με βοηθήσει. Για παράδειγμα μια στιγμή εκνευρισμού με κάνει να μην μπορώ να συγκεντρωθώ και αργότερα η αίσθηση που μου μένει από εκείνη τη στιγμή είναι ικανή να με σπρώξει να γράφω ασταμάτητα. Όσων αφορά τον προσωπικό ελεύθερο χρόνο μου εκτός του χρόνου που περνώ με τα παιδιά μου, διαλέγω να τον περνάω με φίλους. Το καλοκαίρι πάντα στη θάλασσα. Ώρες ατελείωτες. Σε άλλη περίπτωση, λίγη γυμναστική, μουσική και διαλεγμένες ταινίες.
Β.Τ. Πόσο οργανωμένη είναι η βιβλιοθήκη σου; Μπορείς να βρεις εύκολα, ένα βιβλίο άμα το ψάχνεις; Επίσης προσέχεις τα βιβλία σου ή τα τσακίζεις, τα υπογραμμίζεις σε σημεία που σε ενδιαφέρουν και σημειώνεις πάνω σ' αυτά;
Γ.Μ. Δεν νοείται για μένα κάποιος να τσακίζει βιβλία. Τα λατρεύω τα βιβλία μου και τα προσέχω πολύ. Άλλωστε γι’ αυτό υπάρχουν οι σελιδοδείκτες. Αν μου αρέσει κάτι προτιμώ να το αντιγράψω κάπου παρά να το υπογραμμίσω. Είναι φυσικά ταξινομημένα στην βιβλιοθήκη μου οπότε ανά πάσα στιγμή μπορώ να βρω ότι θελήσω.
Β.Τ. Διαβάζεις αυτόν τον καιρό, κάποιο βιβλίο; Είσαι αργός η γρήγορος αναγνώστης;
Γενικά, πώς επιλέγεις τα βιβλία που αγοράζεις ; Με βάση τον συγγραφέα; την υπόθεση η από το εξώφυλλο;
Γ.Μ. Στην αγορά ενός βιβλίου συνήθως λειτουργώ με το ένστικτο και ευτυχώς σπάνια πέφτω έξω. Με επηρεάζει πολύ ένα ωραίο εξώφυλλο. Ακόμη και τα βιβλία θεωρώ έχουν μια συγκεκριμένη αύρα. Κάτι σου λένε κοιτάζοντάς τα. Οπότε αν εξαιρέσεις τους κλασσικούς συγγραφείς, τα άλλα συνήθως είναι τυχαία επιλογή. Βέβαια αν κάποιος συγγραφέας μου αρέσει θα με παρασύρει να διαβάσω και άλλα βιβλία του. Σαν αναγνώστης μάλλον είμαι ανυπόμονος. Θα αναβάλω τα πάντα μέχρι να ολοκληρώσω το βιβλίο που με έχει συνεπάρει. Το «λίγο λίγο» δεν το αντέχω. Αυτό τον καιρό επειδή γράφω δεν μπορώ να διαβάσω. Έχω το φόβο πως ίσως επηρεαστώ από κάτι και το περάσω ασυναίσθητα και στο δικό μου βιβλίο.
Β.Τ. Γράφεις κάτι αυτή την περίοδο; Και αν ναι, θες να μας πεις κάποια στοιχεία;
Γ.Μ. Έχω ξεπεράσει την μέση του δεύτερου βιβλίου μου και νιώθω αγωνία για το πώς θα εξελιχθεί. Από ένα σημείο και μετά νιώθεις ότι χάνεις τον έλεγχο και ο κάθε ήρωάς σου σε πάει εκεί που θέλει ο καθένας. Αυτό το βιβλίο είναι οι ερωτικές ιστορίες τριών άγνωστων γυναικών οι οποίες γνωρίζονται μεταξύ τους εξαιτίας ενός αεροπορικού δυστυχήματος.
Β.Τ. Πιστεύεις πως το διαδίκτυο βοηθά τη λογοτεχνία; και αν ναι με ποιον τρόπο;
Γ.Μ. Δεν ξέρω αν βοηθάει την λογοτεχνία. Ίσως από άποψη ενημέρωσης και διαφήμισης να την βοηθά.
Β.Τ. Πιστεύεις, ο συγγραφέας πρέπει να ζει έντονα και ακραία για να εμπνευστεί; Μια πληκτική ζωή τι επίδραση μπορεί να έχει στο έργο ενός συγγραφέα; Μόνο τα ρίσκα, οι εναλλαγές ή ο πόνος τροφοδοτούν την έμπνευση;
Γ.Μ. Έντονα και ακραία είναι έννοιες που ο καθένας τις κρίνει με τα δικά του μέτρα και σταθμά. Σίγουρα επηρεάζει η προσωπική ζωή τον τρόπο που γράφει κάποιος. Και ναι. Ένα συναίσθημα για να περιγραφεί πρέπει κάπου μέσα σου έστω και λίγο να το έχεις βιώσει είτε ο ίδιος είτε κάποιος δικός σου άνθρωπος και να στο έχει εμπιστευτεί. Και όσο και αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε, ο πόνος δίνει τη μεγαλύτερη έμπνευση σε κάθε μορφή τέχνης. Όπως και ο έρωτας.
Β.Τ. Σε ποια ηλικία ξεκίνησες να διαβάζεις; Και Ποιο ήταν το πρώτο βιβλίο;
Επίσης, υπάρχει κάποιος λογοτέχνης που σε επηρέασε και θαυμάζεις; η κάποιο βιβλίο-σταθμός που επηρέασε την σκέψη και ζωή σου και κατά συνέπεια την συγγραφή σου;
Γ.Μ. Νομίζω πως διάβαζα από πάντα. Μέσα από τα αποσπάσματα από τα βιβλία γλώσσας του σχολείου, έγιναν τα πρώτα βήματα να ψάξω να βρω εκείνα τα βιβλία για να μπορώ να τα διαβάσω ολόκληρα. «Τα μυστικά του βάλτου», «Το καπλάνι της βιτρίνας», «Ένα παιδί μετράει τα άστρα» ήταν από τα πρώτα βιβλία μου. Αργότερα στα εικοσιένα μου ανακάλυψα έναν συγγραφέα που με μάγεψε με το βιβλίο του «Το Άρωμα του Ονείρου». Ο Τομ Ρόμπινς με παρέσυρε να αγοράσω με τη σειρά σχεδόν όλα τα βιβλία του. Είναι μοναδικός ο τρόπος γραφής του. Παράλληλα μπορεί να διάβαζα Ουμπέρτο Έκο. Εντελώς διαφορετικό. Κοιτάζοντας την βιβλιοθήκη μου διαπιστώνω πως σε κάθε ηλικία με τραβούσε και κάτι άλλο. Είναι πάρα πολλά και διαφορετικά αυτά που έχω διαβάσει. Άπειροι Έλληνες και ξένοι συγγραφείς. Στα ιστορικά βιβλία λάτρεψα τον Φρέντυ Γερμανό. Βιβλίο σταθμός δεν νομίζω να υπήρξε. Όλα τα βιβλία όμως διαβάζοντάς τα, τα κάνω δικά μου οπότε σίγουρα έχω επιρροές από αυτά.
Β.Τ. Γερακίνα, σαν νέος συγγραφέας, πιστεύεις πως στην χώρα μας, δίνονται οι κατάλληλες ευκαιρίες σε νέους δημιουργούς να αναδείξουν το ταλέντο τους;
Επίσης οι παλιοί συγγραφείς βοηθούν τους νέους; Που σταματά η ευγενής άμιλλα και που αρχίζει ο ανταγωνισμός;
Γ.Μ. Αν κρίνω από τον εαυτό μου, θα πω με σιγουριά πως ναι δίνονται ευκαιρίες. Οι παλιοί συγγραφείς θέλοντας και μη μας έχουν ήδη βοηθήσει μέσα από τα έργα τους. Για μένα αυτό από μόνο του αρκεί. Ανταγωνισμός στην τέχνη δεν υπάρχει. Και αν υπάρξει θα πρέπει να αλλάξουμε την λέξη τέχνη και να χρησιμοποιήσουμε την λέξη εμπόριο.
Β.Τ. Αν κάποιος αναγνώστης, θέλει να επικοινωνήσει μαζί σου, με ποιον τρόπο θα μπορούσε και από που μπορεί να αποκτήσει το βιβλίο σου.
Γ.Μ. Η σελίδα μου στο facebook, «Έτσι το έγραψαν οι Μοίρες», είναι ο πιο άμεσος τρόπος επικοινωνίας μαζί μου. Η διανομή του βιβλίου πλέον έχει ολοκληρωθεί σε όλη την Ελλάδα οπότε στα περισσότερα βιβλιοπωλεία είναι διαθέσιμο.
Ας κλείσουμε με ένα αγαπημένο σου απόσπασμα, απόφθεγμα η ποίημα. Το απόσπασμα, μπορεί να είναι και δικό σου.
«Όταν δεν έχεις τίποτε να χάσεις, το ρίσκο είναι η καλύτερη επιλογή».
Αυτό το έγραψα κάποτε στον εαυτό μου, και το δανείζω σε όποιον δεν τολμά να παλέψει για κάτι που αγαπά έχοντας στο μυαλό του τον φόβο της αποτυχίας.
Σ' ευχαριστούμε πολύ, για το χρόνο που διέθεσες, για την ομάδα μας.
Καλοτάξιδο το πρώτο σου βιβλίο και κάθε επιτυχία στην συγγραφική πορεία σου καθώς και σε ότι δημιουργείς.
[ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ]
Η Γερακίνα Μπουρίκα γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Ν. Αρτάκη Ευβοίας. Η ζωή την οδήγησε επί τέσσερα χρόνια να εγκατασταθεί στη Βόρεια Ελλάδα και τα τελευταία δεκατέσσερα να ζει μόνιμα στην Αθήνα. Τα λογιστικά και οι πωλήσεις ήταν το βασικό της επάγγελμα, μέχρι τη γέννηση των παιδιών της, Βασιλικής και Δημήτρη. Η τύχη που της χάρισε τη δυνατότητα να ασχοληθεί αποκλειστικά με το «επάγγελμα μητέρα» της έδωσε την ευκαιρία να ανακαλύψει τα υπέροχα μονοπάτια της συγγραφής.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Σε ένα χωριό της Πελοποννήσου, μια νεαρή κοπέλα, η Λένα, έγκυος από τον παράνομο έρωτά της με τον άνδρα της αδελφής της, αποφασίζει να εγκαταλείψει την Ελλάδα και να ζήσει για πάντα στην Αυστραλία.
Στο μακρινό παρελθόν, στο ίδιο χωριό, έχει διαδραματιστεί μια περίεργη ιστορία. Δύο φίλοι, ο Στέργιος και ο Φάνης,έχουν ανακαλύψει και έχουν θάψει κρυφά έναν θησαυρό.
Ο Στέργιος μαζί με άλλους πέντε συγχωριανούς του, σκοτώνεται στον εμφύλιο, ενώ ο Φάνης φεύγει κυνηγημένος από την Ελλάδα. Όμως ο Φάνης κρύβει ένα μεγάλο ματωβαμμένο μυστικό…
Πολλά χρόνια μετά, στη Μελβούρνη, ο Τόμας Νιούτον,
αποφασίζει να ψάξει να βρει τον γυιό του, που είχε γεννηθεί
στην Ελλάδα…
Η Λένα, ο Δημήτρης, ο Φάνης, ο Τόμας, ο Ρόμπερτ, ο Αν-
δρέας… Πρόσωπα που η ιστορία τους είναι μπλεγμένη και
αδιάρρηκτα δεμένη, όλοι θύματα των ανθρώπινων παθών,
της απληστίας και του ένοχου έρωτα…
Ένα μυθιστόρημα καταιγιστικών
συναισθημάτων, κεντημένο στον καμβά
της αγωνίας και της περιπέτειας.
Μια αληθινή ιστορία.
Για να διαβάσετε ενα απόσπασμα απο το βιβλίο πατήστε πάνω στον σύνδεσμο :http://www.oceanosbooks.gr/datafiles/files/Etsi%20to%20egrapsan%20oi%20moires_free.pdf
Επιμέλεια συνέντευξης: Nάντια Βαβάση για το Bookaholic Thoughts
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου