[Κριτική-Άποψη για "Το τιμολόγιο" του Jonas Karlsson]
Ένας 39χρονος εργένης, ζει στη Σουηδια μια "φυσιολογική" ζωη, βλέποντας ταινίες, κάνοντας συλλογή απο δισκους βινυλίου ( αρκετούς σπάνιους στην αγορά) και τρώγοντας πίτσα! Εργάζεται σε ενα βιντεοκλάμπ μερικης απασχόλησης και εχει εναν μόνιμο φίλο τον Ρότζερ( κλασική περίπτωση τσιγκούνη), ο οποιος ακομη και για τα πιο σοβαρά πράγματα του κάνει αναπάντητη η τον καλεί στα γρήγορα αναγκάζοντας τον να τον καλέσει για να μάθει τι συμβαίνει.
Η ζωη του κυλά ομαλά μεχρι ενα πρωί οπου λαμβάνει ενα "τιμολόγιο" στο οποιο καλείται να πληρώσει το εξωφρενικό ποσό των 5.700.000 κορωνών (περίπου 610.000 ευρώ).
Δε δίνει ιδιαίτερη σημασία, θεωρεί πως, πίσω απο αυτο το υποτιθέμενο ποσό πληρωμης, κρύβονται απατεώνες που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν οποιον καταφέρουν ετσι ωστε να κερδίσουν χρήματα. Άλλωστε δεν εχει αγοράσει κατι τόσο ακριβό,οποτε και το ξεχνάει κάνοντας τις συνιθισμένες του δραστηριότητες. Μέχρι που μετα απο λίγο καιρό λαμβάνει ενα δέυτερο χαρτί με προσάυξηση του ποσού...εκει αρχίζει να ανησυχεί και ψάχνει ενα τηλέφωνο να καλέσει στο Κ.Π.Π (Κατανομή Παγκόσμιων Πόρων).
Εκεί, μετα απο ατελείωτες ωρες αναμονής, συνομιλεί με μια κοπέλα, τη Μόντ οπου προσπαθεί να μάθει, να καταλάβει τι συμβαίνει και τι επιτέλους καλείται να πληρώσει! Οι συνομιλίες συνεχίζονται επι μέρες, οπου σχεδον οι δυο συνομιλητές αποκτούν ενα είδος οικειότητας. Στη συνέχεια ο ήρωας του βιβλίου πηγαίνει στα κεντρικά γραφεία του οργανισμού και απο κει και πέρα ακολουθούν διάφορα σουρεαλιστικά γεγονότα, όπως άλλωστε ειναι και το παρών βιβλίο.
Το κεντρικό μήνυμα του βιβλίου, ειναι το πόσο αντιλαμβανόμαστε την ευτυχία μας, οταν τη βιώνουμε και πόσο απλή ειναι αλλα δεν τη βλέπουμε, μέσα στην καθημερινότητα μας.
Πόσοι νιώθουμε δυστυχισμένοι ζώντας μια συνηθισμένη ζωη; κι όμως ο μετρητής ευτυχίας μας μπορεί να ειναι πολυ υψηλός κατ` ουσία, και με βάση ολα μας τα βιώματα. Τους έρωτες μας, τις σπουδές μας, τα εφηβικά πάρτι.
Επίσης, κατ`εικόνα μπορεί να θεωρούμε αλλα άτομα ευτυχισμένα, ενω στην πραγματικότητα ο μετρητής ευτυχίας τους ειναι μηδενικός! Π.χ οικονομικά ευκατάστατοι! Όσο πιο πλούσιοι, τόσο μεγαλύτερο το άγχος συντήρησης των κεκτημένων! Όπως επίσης ενας συνταξιούχος, οπου μετα το πέρας της εργασίας του, όσα χρήματα κι αν έχει, αν απομονωθεί και δεν απασχολεί το μυαλό του με τίποτα, τοτε αυξάνονται οι πιθανότητες να πάθει κάποιου ειδους ψυχολογική διαταραχή και ετσι μειώνεται ο δείκτης Β.Ε ( βιωματική εμπειρία) και φυσικά ο δείκτης ευτυχίας.
Ενα ιδιάιτερο μυθιστόρημα, λίγων σελίδων, που διαβάζεται εύκολα και δίνει τροφη για σκέψη.
©Νάντια Βαβάση
Η ζωη του κυλά ομαλά μεχρι ενα πρωί οπου λαμβάνει ενα "τιμολόγιο" στο οποιο καλείται να πληρώσει το εξωφρενικό ποσό των 5.700.000 κορωνών (περίπου 610.000 ευρώ).
Δε δίνει ιδιαίτερη σημασία, θεωρεί πως, πίσω απο αυτο το υποτιθέμενο ποσό πληρωμης, κρύβονται απατεώνες που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν οποιον καταφέρουν ετσι ωστε να κερδίσουν χρήματα. Άλλωστε δεν εχει αγοράσει κατι τόσο ακριβό,οποτε και το ξεχνάει κάνοντας τις συνιθισμένες του δραστηριότητες. Μέχρι που μετα απο λίγο καιρό λαμβάνει ενα δέυτερο χαρτί με προσάυξηση του ποσού...εκει αρχίζει να ανησυχεί και ψάχνει ενα τηλέφωνο να καλέσει στο Κ.Π.Π (Κατανομή Παγκόσμιων Πόρων).
Εκεί, μετα απο ατελείωτες ωρες αναμονής, συνομιλεί με μια κοπέλα, τη Μόντ οπου προσπαθεί να μάθει, να καταλάβει τι συμβαίνει και τι επιτέλους καλείται να πληρώσει! Οι συνομιλίες συνεχίζονται επι μέρες, οπου σχεδον οι δυο συνομιλητές αποκτούν ενα είδος οικειότητας. Στη συνέχεια ο ήρωας του βιβλίου πηγαίνει στα κεντρικά γραφεία του οργανισμού και απο κει και πέρα ακολουθούν διάφορα σουρεαλιστικά γεγονότα, όπως άλλωστε ειναι και το παρών βιβλίο.
Το κεντρικό μήνυμα του βιβλίου, ειναι το πόσο αντιλαμβανόμαστε την ευτυχία μας, οταν τη βιώνουμε και πόσο απλή ειναι αλλα δεν τη βλέπουμε, μέσα στην καθημερινότητα μας.
Πόσοι νιώθουμε δυστυχισμένοι ζώντας μια συνηθισμένη ζωη; κι όμως ο μετρητής ευτυχίας μας μπορεί να ειναι πολυ υψηλός κατ` ουσία, και με βάση ολα μας τα βιώματα. Τους έρωτες μας, τις σπουδές μας, τα εφηβικά πάρτι.
Επίσης, κατ`εικόνα μπορεί να θεωρούμε αλλα άτομα ευτυχισμένα, ενω στην πραγματικότητα ο μετρητής ευτυχίας τους ειναι μηδενικός! Π.χ οικονομικά ευκατάστατοι! Όσο πιο πλούσιοι, τόσο μεγαλύτερο το άγχος συντήρησης των κεκτημένων! Όπως επίσης ενας συνταξιούχος, οπου μετα το πέρας της εργασίας του, όσα χρήματα κι αν έχει, αν απομονωθεί και δεν απασχολεί το μυαλό του με τίποτα, τοτε αυξάνονται οι πιθανότητες να πάθει κάποιου ειδους ψυχολογική διαταραχή και ετσι μειώνεται ο δείκτης Β.Ε ( βιωματική εμπειρία) και φυσικά ο δείκτης ευτυχίας.
Ενα ιδιάιτερο μυθιστόρημα, λίγων σελίδων, που διαβάζεται εύκολα και δίνει τροφη για σκέψη.
©Νάντια Βαβάση
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου