Πως μια απώλεια, αν δεν διαχειριστεί σωστά η διάρκεια του πένθους, μπορεί να στιγματίσει και να επηρεασει, οχι εναν άνθρωπο αλλά και τις επόμενες γεννιές;
Πόσο καθοριστική ειναι η απόφαση μιας στιγμής για μια ολόκληρη ζωη;
Τόσα και αλλα τόσα ερωτήματα απαντώνται στην διάρκεια της ανάγνωσης του νεου μυθιστορήματος της Ελένης Γαληνού "Όσα δεν έγιναν λέξεις", μεσα απο τα ηθικά μηνύματα, που περίτεχνα περνάει η συγγραφέας, μέσα απο την πένα της, σε καθε αναγνώστη.
Δυο δίδυμα κορίτσια, η Ροζαλία και η Αιμιλία απο την γέννηση τους κλίνονται, απο μια άδικη μοίρα να παλέψουν για την γονική αγάπη, να διεκδικήσουν τα αυτονόητα και να υπομείνουν μια θλίψη που κάποιος άλλος θέλησε να τους επιβάλλει με το δικο του τρόπο, ακούσια μεν ομως με επιπτώσεις δε.
Ένα αγόρι, Ο Μάξιμος, κλείνεται στον εαυτό του, για να μπορεί να επιβιώσει σε εναν κόσμο μακριά απο εντάσεις και καθημερινές αψιμαχίες της οικογένειας του.
Ένα αγόρι, Ο Μάξιμος, κλείνεται στον εαυτό του, για να μπορεί να επιβιώσει σε εναν κόσμο μακριά απο εντάσεις και καθημερινές αψιμαχίες της οικογένειας του.
Η μοίρα έγραψε για αυτα τα τρια παιδιά μια γλυκόπικρη ιστορία, που ξεπερνά καθε συγγραφική πένα και κάθε κινηματογραφική πλοκή.
Τους ένωσε για να ζήσουν, ύστερα απο μια άχρωμη παιδική ηλικία, για να χαμογελάσουν, για να γευτούν τη χαρά της ζωής, για να ερωτευτούν...ομως κάποια στιγμή τους χώρισε γιατι ο έρωτας ειναι πάντα για δυο...γιατι ίσως είχε εκπληρωθεί μια ιερή αποστολή.
Το βιβλίο αυτο αποτελεί μια υπέρβαση σε ολα του τα σημεία.
Απο την πρώτη ως την τελευταία σελίδα, ο αναγνώστης, "ζει" τα παθήματα και τα μαθήματα των ηρώων του, το πάθος, τη θλίψη, τον έρωτα, την αμφιβολία, την παντοτινή αγάπη. Μια Ιστορία που πλέκεται με μαεστρία και δημιουργεί ηθικά διλήμματα στον αναγνώστη.
Κάποια στιγμή έρχεται η κάθαρση, μυστικά ξεκλειδώνονται, αποκαλύψεις συγκλονίζουν...ομως ποσο αργά μπορεί να ειναι; μια τρομερή αλήθεια φυλαγμένη για χρόνια, σε ενα "επιλεκτικά άδειο μυαλό" θα ενώσει τα κομμάτια του πάζλ η θα τα χωρίσει; πως μια ζωγραφιά μπορεί να φανερώσει όσα δεν έγιναν λέξεις;
Η απώθηση σκληρών γεγονότων ειναι ενα απο τα κεντρικά στοιχεία του παρόντος βιβλίου. Κάθε μυαλό εχει τα όρια του...οταν τα όρια στενέυουν και στριμόχνονται αλλεπάλληλες αλήθειες που πονούν, σε ενα ήδη διαλυμένο μυαλό, τοτε έρχεται η αυτοκαταστροφή...η γενικά η καταστροφή!
Το δεύτερο κεντρικό σημείο ειναι τα όρια που βάζει ο κάθε άνθρωπος στις σχέσεις του, παιδικές φιλίες, έρωτας, πένθος, πόνος, απωθημένα. Όπου χάνεται το όριο οι ζωές ματώνουν, οι στιγμές γεμίζουν πόνο και οι άνθρωποι δεν ζουν το όνειρο αλλα αυτοβούλως εισέρχονται σε εναν εφιάλτη που τέλος δεν εχει...αφου δεν ειχε καν αρχή...απλα συνέβη.
"Όσα δεν έγιναν λέξεις", κρύφτηκαν στα πιο σκοτεινά σημεία του μυαλού και μεσα απο μια ζωγραφιά, μεσα απο σβησμένες λέξεις ενος παλιού ημερολογίου και απο σκισμένες σελίδες, πήραν μορφή, φανέρωσαν τα πάντα σε μια ανύποπτη στιγμή...
Αυτο που λέει η παράδοση μας "Μια εικόνα, χίλιες λέξεις", κλείνοντας αυτο το βιβλίο, το εχεις βιώσει αρκετές φορές, ανάμεσα στις 426 σελίδες του.
Προσωπικά με άγγιξε πάρα πολυ, μου τόνισε το νόημα της αλήθειας, τα πολύτιμα "πετράδια" της φανέρωσης της, και οχι της συγκάλυψης της, οσο σκληρή κι αν είναι, την ασχήμια που κρύβει το μάυρο πέπλο της αμφιβολίας, μου πέρασε πολλά μηνύματα, για κάθε κατάσταση που μπορεί να κληθεί ο καθένας μας να αντιμετωπίσει στην πορεία του, μα πανω απ`ολα μου έδειξε πόσο επικίνδυνα, μπορούν να γίνουν τα παιχνίδια, οταν ξεφύγουν απο την ανεμελιά των παιδικών χρόνων και συνεχιστούν στην εφηβεία και την ενηλικίωση. Γιατι όλα τα παιχνίδια, εχουν ενα προδιαγεγραμμένο όριο...κι οταν το ξεπεράσεις, η καίγεσαι η καίς η και τα δυο!
Το βιβλίο κυκλοφορεί απο τις Εκδόσεις Διόπτρα.
©Νάντια Βαβάση 18/12/16 για το Bookaholic Thoughts®
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου