Το νέο βιβλίο της αγαπημένης Ρένα Ρώσση-Ζαΐρη είναι ένα βιβλίο καθηλωτικό, αισθαντικό, ρομαντικό ένα βιβλίο που αφυπνίζει συνειδήσεις.
Μέσα από τις 496 σελίδες του γεύεσαι κάθε συναίσθημα της ανθρώπινης φύσης. Αγάπη, έρωτα, μισός, συγχώρεση, λύτρωση.
Αν θα μπορούσα να βάλω στίχους τραγουδιού που να ταιριάζει σ'αυτο το βιβλίο θα ήταν οι εξης : "Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα..." .
Αν θα μπορούσα να ταιριάζω μία παροιμία με αυτό το βιβλίο θα ήταν η ακόλουθη: "Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα".
Αν ενώσω την παροιμία με το τραγούδι ολοκληρώνεται η ουσία που αναδύεται μέσα από το ξεχωριστό αυτό πόνημα της συγγραφέως.
Η συγγραφέας τοποθετείται αρχικά στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και συνεχίζει σε μια εναλλαγή χρόνων, στην αγαπημένη Ύδρα αρχικά, όπου η μικρή Αλεξία, "καθαρίζει" μέσα από τις πληγές της, την χρυσόσκονη ενός κάλπικου παραμυθιού που της είχαν χαρίσει οι ίδιοι της οι γονείς... για το "καλό" της.
Ξαφνικά έρχεται αντιμέτωπη με μία νέα πραγματικότητα, τα δεδομένα αλλάζουν άρδην και η μόνη της επιλογή είναι να προχωρήσει... μόνη της.
Εκεί ακριβώς ο "από μηχανής θεός", εμφανίζει μία παρέα τριών αγοριών, όπου όλοι μαζί θα γίνουν μία γροθιά...
Ο γοητευτικός Μάξιμος, Ο δυναμικός αλλά και ταυτόχρονα απλός Αντρέας αλλά και ο ευαίσθητος Ίωνας. Όλοι τους διαφορετικές προσωπικότητες όμως τις όποιες διαφορές τους, τις ένωνε η φιλία τους. Έτσι προχωρούσαν μαζί! Και οι τέσσερις. Αγαπημένοι φίλοι. Ώσπου ήρθε η εφηβεία και μαζί ο Έρωτας... Αυτός ο φτερωτός Θεός που δεν γνωρίζει όρια αλλά χτυπά με τα βέλη του... Θα ξεφύγει άραγε κάποιος από αυτό το γαϊτανάκι συναισθημάτων ή θα αφεθούν στο χάδι του όλοι;
Το νέο βιβλίο της αγαπημένης Ρένα Ρώσση-Ζαΐρη είναι ένα βιβλίο καθηλωτικό, αισθαντικό, ρομαντικό ένα βιβλίο που αφυπνίζει συνειδήσεις.
Στην πορεία του μυθιστορήματος συναντάμε και την Αγαθονίκη, ένα κορίτσι πληγωμένο με βαθιά τραύματα και μίσος φωλιασμένο στην ψυχή της από τότε που ήταν παιδί. Μεγάλωσε με αυτό. Πορεύθηκε με αυτό. Ορκίστηκε σ' αυτο. Όμως εκπλήρωσε τον όρκο της; Κι ο έρωτας που ήρθε να την βρει για να την σώσει την πιο δύσκολη στιγμή της ζωής της, την άλλαξε; Την λύτρωσε; η τον προσπέρασε ακολουθώντας τα καλέσματα απαίδευτων ανθρώπων;
Λένε όταν ξεκινάς ένα παιχνίδι εκδίκησης άνοιξε δύο τάφους, γιατί ποτέ δεν επιστρέφεις ούτε εσύ ούτε ο άνθρωπος που θες να εκδικηθείς. Η μανία αυτού του συναισθήματος σε αναλώνει, σε παρασύρει στην δίνη του και σε αφήνει ένα άδειο κουφάρι... Η Αγαθονίκη άραγε νίκησε τους δαίμονες της; Τους αντιμετώπισε;; η χάθηκε μαζί τους;
Μέσα από τις 496 σελίδες του γεύεσαι κάθε συναίσθημα της ανθρώπινης φύσης. Αγάπη, έρωτα, μισός, συγχώρεση, λύτρωση.
Αν θα μπορούσα να βάλω στίχους τραγουδιού που να ταιριάζει σ'αυτο το βιβλίο θα ήταν οι εξης : "Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα..." .
Αν θα μπορούσα να ταιριάζω μία παροιμία με αυτό το βιβλίο θα ήταν η ακόλουθη: "Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα".
Αν ενώσω την παροιμία με το τραγούδι ολοκληρώνεται η ουσία που αναδύεται μέσα από το ξεχωριστό αυτό πόνημα της συγγραφέως.
Η συγγραφέας τοποθετείται αρχικά στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και συνεχίζει σε μια εναλλαγή χρόνων, στην αγαπημένη Ύδρα αρχικά, όπου η μικρή Αλεξία, "καθαρίζει" μέσα από τις πληγές της, την χρυσόσκονη ενός κάλπικου παραμυθιού που της είχαν χαρίσει οι ίδιοι της οι γονείς... για το "καλό" της.
Ξαφνικά έρχεται αντιμέτωπη με μία νέα πραγματικότητα, τα δεδομένα αλλάζουν άρδην και η μόνη της επιλογή είναι να προχωρήσει... μόνη της.
Εκεί ακριβώς ο "από μηχανής θεός", εμφανίζει μία παρέα τριών αγοριών, όπου όλοι μαζί θα γίνουν μία γροθιά...
Ο γοητευτικός Μάξιμος, Ο δυναμικός αλλά και ταυτόχρονα απλός Αντρέας αλλά και ο ευαίσθητος Ίωνας. Όλοι τους διαφορετικές προσωπικότητες όμως τις όποιες διαφορές τους, τις ένωνε η φιλία τους. Έτσι προχωρούσαν μαζί! Και οι τέσσερις. Αγαπημένοι φίλοι. Ώσπου ήρθε η εφηβεία και μαζί ο Έρωτας... Αυτός ο φτερωτός Θεός που δεν γνωρίζει όρια αλλά χτυπά με τα βέλη του... Θα ξεφύγει άραγε κάποιος από αυτό το γαϊτανάκι συναισθημάτων ή θα αφεθούν στο χάδι του όλοι;
Το νέο βιβλίο της αγαπημένης Ρένα Ρώσση-Ζαΐρη είναι ένα βιβλίο καθηλωτικό, αισθαντικό, ρομαντικό ένα βιβλίο που αφυπνίζει συνειδήσεις.
Στην πορεία του μυθιστορήματος συναντάμε και την Αγαθονίκη, ένα κορίτσι πληγωμένο με βαθιά τραύματα και μίσος φωλιασμένο στην ψυχή της από τότε που ήταν παιδί. Μεγάλωσε με αυτό. Πορεύθηκε με αυτό. Ορκίστηκε σ' αυτο. Όμως εκπλήρωσε τον όρκο της; Κι ο έρωτας που ήρθε να την βρει για να την σώσει την πιο δύσκολη στιγμή της ζωής της, την άλλαξε; Την λύτρωσε; η τον προσπέρασε ακολουθώντας τα καλέσματα απαίδευτων ανθρώπων;
Λένε όταν ξεκινάς ένα παιχνίδι εκδίκησης άνοιξε δύο τάφους, γιατί ποτέ δεν επιστρέφεις ούτε εσύ ούτε ο άνθρωπος που θες να εκδικηθείς. Η μανία αυτού του συναισθήματος σε αναλώνει, σε παρασύρει στην δίνη του και σε αφήνει ένα άδειο κουφάρι... Η Αγαθονίκη άραγε νίκησε τους δαίμονες της; Τους αντιμετώπισε;; η χάθηκε μαζί τους;
Η κορυφή της ιστορίας, η αιτία όλης της πορείας των πρωταγωνιστών, είναι ο Ιάκωβος, αυτός ο άνθρωπος που οταν δεν έπρεπε εισάκουσε στα προστάγματα της λογικής και αρνήθηκε την καρδιά του, για τους άλλους και όταν έπρεπε να ακούσει την καρδιά του εισάκουσε την λογική... του παραλόγου; η της προσωπικής του λύτρωσης; Αφέθηκε στην λήθη για να ζήσει, για να βρει τον εαυτό του, που βίαια του είχαν αρπάξει μαζί με τον έρωτα του. Κι ύστερα όταν ο χρόνος κύλησε και ήρθε το πλήρωμα του, αντιμετώπισε όλα οσα άφησε πίσω του η μήπως όχι;
Διαβάζοντας την ιστορία του και την εξέλιξη που είχε η ζωή του, μου ήρθαν στον νου οι στίχοι του αγαπημένου Τάσου Λειβαδίτη, «Κι ἂν ἔρθει κάποτε ἡ στιγμή νὰ χωριστούμε, ἀγάπη μου, μὴ χάσεις τὸ θάρρος σου.
Ἡ πιὸ μεγάλη ἀρετὴ τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι νὰ ᾿χει καρδιά. Μὰ ἡ πιὸ μεγάλη ἀκόμα, εἶναι ὅταν χρειάζεται νὰ παραμερίσει τὴν καρδιά του.
Τὴν ἀγάπη μας αὔριο, θὰ τὴ διαβάζουν τὰ παιδιά στα σχολικά βιβλία, πλάι στα ὀνόματα τῶν ἄστρων καὶ τὰ καθήκοντα τῶν συντρόφων.».
Τις δαιδαλώδεις διαδρομές των χάρτινων σελίδων συμπληρώνει η γλυκιά Ασπασία, ο ραδιούργος Απέργης, η αλλοπρόσαλλη Χαρίκλεια, η αυταρχική Δέσποινα, ο δυναμικός Λουκάς, ο άντρας που κάθε γυναίκα θα ήθελε δίπλα της, έστω και σαν φίλο αλλά και ο μυστηριώδης Κάρολος που ήρθε για να μείνει...
Μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου, ταξίδεψα σε πολλά μερη. Στην λατρεμένη μου Εύβοια, με τα "τρελά νερά" του Ευβοϊκού και την απαράμιλλη ομορφιά της πόλης, της Χαλκίδας. Στα καλντερίμια της Βαρκελώνης όπου μαγεύτηκα, στην αιώνια πόλη των εραστών την Ρώμη, στις μακρινές και εξωτικές Ινδίες, όπου η μεγαλοπρέπεια τους και το συνονθύλευμα λαών σε απελευθερώνει από κάθε έννοια και μικρότητα. Το ταξίδι της επιστροφής ήταν πάλι στο παραμυθένιο νησί του Αργοσαρωνικού, στην Ύδρα.
Εκεί που ξεκίνησαν όλα, εκεί τελείωσαν όλα. Ο κύκλος πάντα κλείνει στον ίδιο σημείο.
Η εισαγωγή στίχων από τραγούδια και ποιήματα, σε καθοριστικές στιγμές για τους ήρωες, ήταν μια περίτεχνη κίνηση της συγγραφέως, όπου μας "νανούρισε" τα πολυεπίπεδα συναισθήματα.
Αυτό το βιβλίο το ζεις στο έπακρο, πονάς μαζί με τους ήρωες του, αγαπάς, φοβάσαι, μισείς, συγχωρείς, λυτρώνεσαι. Γίνεσαι ένα με κάθε έναν τους. Πορεύεσαι μαζί τους, νιώθεις πως τους βλέπεις, τους αγγίζεις, τους μιλάς, τους συμβουλεύεις.
Η αγαπημένη Ρένα Ρώσση-Ζαΐρη με απόλυτη μαεστρία, σε ένα άρτια δεμένο έργο, με γλαφυρές περιγραφές και ζωντανή δομή, πετυχημένη σκιαγράφηση των χαρακτήρων και ανεξάντλητη ανάδευση νέων δεδομένων, μας δίνει κάποια μηνύματα για τις επιλογές της ζωής μας, όπου μπορούν να καθορίσουν όχι μόνο την δική μας πορεία αλλά περισσότερο την πορεία μεταγενέστερων γενεών. Τα δικά μας λάθη "σημειώνονται" στο dna των παιδιών μας. Μια απλή κίνηση και όλα μπορούν να γίνουν καλύτερα η χειρότερα.
Η διαπαιδαγώγηση ενός παιδιού, η αποφυγή χειριστικων συμβούλων αλλα και η απόκρυψη της αλήθειας είναι κάποια από τα στοιχεία που εμμέσως θίγονται μέσα στα «Αστέρια στην άμμο». Οι αρχαίοι έλεγαν "Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον" και αυτό είναι το μόνο βέβαιο μέσα στην αβέβαιη ζωή μας, η αλήθεια κάποια δεδομένη χρονική στιγμή φανερώνεται και τότε "σκοτώνει" στο πέρασμά της αθώες ψυχές, που δεν έφταιξαν σε τίποτα παρά μόνο στο ο,τι πληρώνουν αμαρτίες άλλων. Παρά μόνο στο ότι γεννήθηκαν...
Γιατί την αλήθεια την βρίσκεις πάντα μπροστά σου, ζει αιώνια σε αντίθεση με το ψέμμα που ούτε καν γερνά...
Το θέμα είναι οι προσωπικές αντοχές του καθενός, η δύναμη ψυχής που θα έχει να αντιμετωπίσει την γυμνή αλήθεια κατάματα κι όχι να τρέξει μακριά της. . .
Το τέλος ήταν λυτρωτικό, ήταν καθαρό σαν γάργαρο νερό. Οι ζωές όλων πήραν την θέση που η μοίρα πρόσταξε, οι πρωταγωνιστές αφέθηκαν στο άρωμα ενός γαρίφαλλου και τα πινέλα μαζι με τις παλέτες χρωμάτων ξεκίνησαν να χρωματίζουν ένα ευοίωνο μέλλον με χρυσόσκονη ειλικρίνειας και αγάπης, γιατί αυτά τα δύο είναι τα κλειδιά μιας ήσυχης ζωής που θυμίζει ακύμαντη θάλασσα και έναν ορίζοντα που την αγγίζει σιωπηλά αλλά πάντα με λατρεία.
Το συνιστώ σε κάθε αναγνώστη που αγαπά τα ταξίδια της ψυχής και σε κάθε ονειροβάτη που μπορεί μέσα σε μια σκληρή εποχή να μετρήσει αστέρια στην άμμο της ζωής του...
© Κωνσταντίνα Βαβάση 3/8/18
Διαβάζοντας την ιστορία του και την εξέλιξη που είχε η ζωή του, μου ήρθαν στον νου οι στίχοι του αγαπημένου Τάσου Λειβαδίτη, «Κι ἂν ἔρθει κάποτε ἡ στιγμή νὰ χωριστούμε, ἀγάπη μου, μὴ χάσεις τὸ θάρρος σου.
Ἡ πιὸ μεγάλη ἀρετὴ τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι νὰ ᾿χει καρδιά. Μὰ ἡ πιὸ μεγάλη ἀκόμα, εἶναι ὅταν χρειάζεται νὰ παραμερίσει τὴν καρδιά του.
Τὴν ἀγάπη μας αὔριο, θὰ τὴ διαβάζουν τὰ παιδιά στα σχολικά βιβλία, πλάι στα ὀνόματα τῶν ἄστρων καὶ τὰ καθήκοντα τῶν συντρόφων.».
Τις δαιδαλώδεις διαδρομές των χάρτινων σελίδων συμπληρώνει η γλυκιά Ασπασία, ο ραδιούργος Απέργης, η αλλοπρόσαλλη Χαρίκλεια, η αυταρχική Δέσποινα, ο δυναμικός Λουκάς, ο άντρας που κάθε γυναίκα θα ήθελε δίπλα της, έστω και σαν φίλο αλλά και ο μυστηριώδης Κάρολος που ήρθε για να μείνει...
Μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου, ταξίδεψα σε πολλά μερη. Στην λατρεμένη μου Εύβοια, με τα "τρελά νερά" του Ευβοϊκού και την απαράμιλλη ομορφιά της πόλης, της Χαλκίδας. Στα καλντερίμια της Βαρκελώνης όπου μαγεύτηκα, στην αιώνια πόλη των εραστών την Ρώμη, στις μακρινές και εξωτικές Ινδίες, όπου η μεγαλοπρέπεια τους και το συνονθύλευμα λαών σε απελευθερώνει από κάθε έννοια και μικρότητα. Το ταξίδι της επιστροφής ήταν πάλι στο παραμυθένιο νησί του Αργοσαρωνικού, στην Ύδρα.
Εκεί που ξεκίνησαν όλα, εκεί τελείωσαν όλα. Ο κύκλος πάντα κλείνει στον ίδιο σημείο.
Η εισαγωγή στίχων από τραγούδια και ποιήματα, σε καθοριστικές στιγμές για τους ήρωες, ήταν μια περίτεχνη κίνηση της συγγραφέως, όπου μας "νανούρισε" τα πολυεπίπεδα συναισθήματα.
Αυτό το βιβλίο το ζεις στο έπακρο, πονάς μαζί με τους ήρωες του, αγαπάς, φοβάσαι, μισείς, συγχωρείς, λυτρώνεσαι. Γίνεσαι ένα με κάθε έναν τους. Πορεύεσαι μαζί τους, νιώθεις πως τους βλέπεις, τους αγγίζεις, τους μιλάς, τους συμβουλεύεις.
Η αγαπημένη Ρένα Ρώσση-Ζαΐρη με απόλυτη μαεστρία, σε ένα άρτια δεμένο έργο, με γλαφυρές περιγραφές και ζωντανή δομή, πετυχημένη σκιαγράφηση των χαρακτήρων και ανεξάντλητη ανάδευση νέων δεδομένων, μας δίνει κάποια μηνύματα για τις επιλογές της ζωής μας, όπου μπορούν να καθορίσουν όχι μόνο την δική μας πορεία αλλά περισσότερο την πορεία μεταγενέστερων γενεών. Τα δικά μας λάθη "σημειώνονται" στο dna των παιδιών μας. Μια απλή κίνηση και όλα μπορούν να γίνουν καλύτερα η χειρότερα.
Η διαπαιδαγώγηση ενός παιδιού, η αποφυγή χειριστικων συμβούλων αλλα και η απόκρυψη της αλήθειας είναι κάποια από τα στοιχεία που εμμέσως θίγονται μέσα στα «Αστέρια στην άμμο». Οι αρχαίοι έλεγαν "Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον" και αυτό είναι το μόνο βέβαιο μέσα στην αβέβαιη ζωή μας, η αλήθεια κάποια δεδομένη χρονική στιγμή φανερώνεται και τότε "σκοτώνει" στο πέρασμά της αθώες ψυχές, που δεν έφταιξαν σε τίποτα παρά μόνο στο ο,τι πληρώνουν αμαρτίες άλλων. Παρά μόνο στο ότι γεννήθηκαν...
Γιατί την αλήθεια την βρίσκεις πάντα μπροστά σου, ζει αιώνια σε αντίθεση με το ψέμμα που ούτε καν γερνά...
Το θέμα είναι οι προσωπικές αντοχές του καθενός, η δύναμη ψυχής που θα έχει να αντιμετωπίσει την γυμνή αλήθεια κατάματα κι όχι να τρέξει μακριά της. . .
Το τέλος ήταν λυτρωτικό, ήταν καθαρό σαν γάργαρο νερό. Οι ζωές όλων πήραν την θέση που η μοίρα πρόσταξε, οι πρωταγωνιστές αφέθηκαν στο άρωμα ενός γαρίφαλλου και τα πινέλα μαζι με τις παλέτες χρωμάτων ξεκίνησαν να χρωματίζουν ένα ευοίωνο μέλλον με χρυσόσκονη ειλικρίνειας και αγάπης, γιατί αυτά τα δύο είναι τα κλειδιά μιας ήσυχης ζωής που θυμίζει ακύμαντη θάλασσα και έναν ορίζοντα που την αγγίζει σιωπηλά αλλά πάντα με λατρεία.
Το συνιστώ σε κάθε αναγνώστη που αγαπά τα ταξίδια της ψυχής και σε κάθε ονειροβάτη που μπορεί μέσα σε μια σκληρή εποχή να μετρήσει αστέρια στην άμμο της ζωής του...
© Κωνσταντίνα Βαβάση 3/8/18
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου