Η ιδανική σχέση ζωής είναι να είσαι με τον άνθρωπο σου από το σχολείο, να μεγαλώσεις μαζί του, να γεμίσεις αναμνήσεις από την κάθε σας στιγµή και η τελική επιδίωξη να του κρατάς το χέρι ως τα βαθειά γεράματα, ακόμη κι αν πλέον δεν θυμάσαι η δεν θυμάται το όνομα σου. Αυτό ήταν και το όνειρο της Sadie. Γνώρισε από το λύκειο τον Danny και πίστεψε στο "για πάντα". Η ζωή όμως είχε αλλά σχέδια ή ίσως τα σχέδια ήρθαν να καλύψουν το κενό που δημιουργήθηκε ανάμεσα σε αυτούς τους δύο ανθρώπους. Αυτούς τους δύο γνωστούς - άγνωστους. Ίσως τελικά να μην μπορεί να υπάρξει το "για πάντα", ίσως αυτή η καθημερινή οικειότητα μεταξύ δύο ανθρώπων να είναι η παγίδα που φθείρει μια σχέση σε όσο δυνατά θεμέλια κι αν έχει χτιστεί.
Η Sadie αγαπάει βαθειά τον Danny, όμως η σπίθα του έρωτα έχει μετουσιωθεί σε ήρεμη αγάπη. Λείπει το πάθος, υπερτερεί η συνήθεια. Το ίδιο ισχύει και για τον Danny ο οποίος οδηγήται σε άλλα μονοπάτια προκειμένου να ξεφύγει από το ίδιο μοτίβο της καθημερινότητας.
Η Emma, είναι η αδερφή που δεν είχε η Sadie και την συμπλήρωσε απόλυτα από τότε που βρέθηκαν στον δρόμο της ζωής. Είναι ο άνθρωπος που θα της πει την αλήθεια στα ίσα, που θα προσπαθήσει με χίλιους τρόπους να την κάνει να χαμογελάσει και είναι η αληθινή soulmate της, πέρα από έρωτες και πάθη, η φιλία αυτή είναι η κορυφή όλων και για τις δύο. Ακόμη και για την Emma, που παντρεύεται τον Chris, τον φίλο που της γνώρισε η Sadie σε ένα ραντεβού έκπληξη, όπου κάθε προσπάθεια να φανεί τυχαία γνωριμία δεν καρποφορησε αφού οι δύο γυναίκες ξέρουν σαν τον εαυτό τους ή μια την άλλη κι ίσως και καλύτερα.
Μέσα στα δαιδαλώδη σοκάκια της ζωής των πρωταγωνιστών και δευτεραγωνιστών έρχεται το καθιερωμένο ετήσιο φεστιβάλ κόμικ όπου η Sadie σαν Amy Pond συναντά τον Batman της καρδιάς της, τον Teo. Τον άνθρωπο που θα ανασύρει την λύπη από την ψυχή της, θα την διαλύσει και θα εγκαταστήσει ένα μόνιμο πέπλο ευτυχίας που θα κρατήσει… για πάντα (?)
Ευχαριστώ θερμά την συγγραφέα για την τιμή να διαβάσω πρώτη ανάμεσα στους πρώτους το βιβλίο της. Το αγάπησα πολύ όπως και τους ήρωες της.
Μέσα στις σελίδες του απλώνονται πλουσιοπάροχα τα μηνύματα ζωής που μεταφέρει στον αναγνώστη. Το ιδανικό της ανιδιοτελούς φιλίας και η τοποθέτηση της στο βάθρο των ανθρωπίνων σχέσεων ήταν ένα σημείο κλειδί που με κέντρισε γιατί συμπίπτει με την προσωπική μου άποψη περί φιλίας.
Όπως επίσης και το να τολμούμε να ξεφύγουμε από τα "τείχη" που οι άλλοι —η κι ο ίδιος μας ο εαυτός λόγω συνήθειας— μας υψώνουν και καταλήγουμε δυστυχισμένοι και μόνοι. Οφείλουμε να διεκδικούμε τα όνειρα μας και να ρισκάρουμε για τον έρωτα και την ευτυχία μας.
Το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όλους όσους θέλουν να ταξιδέψουν στον μαγικό κόσμο των συναισθημάτων.
The ideal life relationship is to be with your man since school, to grow up with him, to be filled with memories of your every moment and the ultimate goal is to hold his hand until old age, even if you no longer remember or not remembers your name That was Sadie's dream too. She met Danny in high school and believed in "forever". But life had plans, or maybe the plans came to fill the void created between these two people. These two known - unknown. Maybe there can't be "forever" after all, maybe this everyday intimacy between two people is the trap that wears down a relationship no matter how strong a foundation it's built on.
Sadie loves Danny deeply, but the spark of love has turned into a quiet love. Passion is missing, habit prevails. The same applies to Danny, who is led down different paths in order to escape the same pattern of everyday life.
Emma, is the sister that Shade didn't have and has completely filled her in since they met on the path of life. He is the man who will tell her the truth in equal measure, who will try in a thousand ways to make her smile and is her true soulmate, beyond loves and passions, this friendship is the pinnacle of everything for both of them. Even for Emma, who marries Chris, the boyfriend Sadie met her on a surprise date, where every attempt to appear a casual acquaintance has failed since the two women know each other as well as themselves or maybe even better.
In the labyrinthine alleys of the lives of the protagonists and supporting characters comes the established annual comic con festival where Sadie as Amy Pond meets the Batman of her heart, Teo. The man who will draw the sadness from her soul, dissolve it and install a permanent veil of happiness that will last… forever (?)
I sincerely thank the author for the honor of being one of the first to read her book. I really loved it as well as its heroes. Within its pages, the messages of life that it conveys to the reader are richly spread out. The ideal of selfless friendship and placing it on the pedestal of human relationships was a key point that stimulated me because it coincides with my personal view of friendship.
As well as daring to escape the "walls" that others—and ourselves out of habit—raise for us and end up unhappy and alone. We have to claim our dreams and take risks for our love and happiness. I highly recommend it to everyone who wants to travel into the magical world of emotions.
DESCRIPTION
A lifetime of love found at a con...
A Life Unplanned is a steamy romance about two nerds who find each other on the show floor of New York Comic Con, cosplaying as Batman and Amy Pond. It's a story about how they navigate their lives together, find their passions, discover family secrets, struggle with grief, and accept the love and help they need to move on.
Sadie Jones had her whole life planned out after meeting Danny in high school. College, marriage, kids. She thought she would have it all with Danny. That is until Sadie discovered her suspicions about him turned out to be true. After years of loneliness in an unhappy relationship, Sadie finds herself walking an unknown path, but one she is certain will lead to that life she had always planned for herself.
During her annual trip to comic con she unexpectedly meets a guy on the show floor. Her instant connection with Theo only gets stronger as they spend the weekend geeking out together. But their potential future relationship is threatened after Sadie learns who Theo's father is. Determined not to let their baggage get in the way of what could be real love and true friendship, Sadie and Theo put their faith in each other. Navigating their way through life together and taking on everything it throws at them.
CONTENT WARNING: explicit sex scenes, threat of rape, miscarriage
Το μυθιστόρημα «Θέλω να μου μιλήσει», είναι ένα ανάγνωσμα που εξιστορεί την ζωή οκτώ ζευγαριών και τις μεταξύ τους σχέσεις. Εστιάζει σε καθημερινά προβλήματα και τον τρόπο χειρισμού τους ανάλογα με τον χαρακτήρα του κάθε πρωταγωνιστή. Επικροτεί την έννοια της ενσυναίσθησης και της ανιδιοτελούς αγάπης, της αυτοθυσίας, του χωρισμού αλλά και της ιδιαιτερότητας των ανθρώπων. Επίσης, τονίζει έμμεσα την αλλαγή που μπορεί να επιφέρει ενας παράγοντας (πχ ένας νέος άνθρωπος στην ζωή κάποιου, σε οποιαδήποτε μορφή σχεσης), που θα δράσει καταλυτικά στην καθημερινότητα.
Είναι ένα βιβλίο που μεταφέρει έμμεσα αλλά και άμεσα μηνύματα για τις ανθρώπινες σχέσεις και τον ψυχισμό των ανθρώπων. Χωρίς να κουράζει τον αναγνώστη αναλύει χαρακτήρες και εξιστορεί γεγονότα τα οποία διαδραματίζονται στην καθημερινότητα των πρωταγωνιστών.
Η αντιμετώπιση των παιδιών με ιδιαιτερότητες, η ψυχρότητα σε έναν γάμο, η απιστία, η αυτοθυσία, η αυτοχειρία και το δικαίωμα της αγάπης είναι κάποια από τα στοιχεία που θίγονται μέσα στις σελίδες αυτού του βιβλίου.
Αν θα μπορούσα να το ονομάσω με βάση αυτό που αποκόμισα από την ανάγνωση του είναι η λέξη "Ψυχόχρωμα". Μια αφήγηση χαρακτηριστικών και κοινών στοιχείων που μέσα από πρέπει και μη, από λάθη και σωστά, από διλήμματα και γενναίες αποφάσεις έρχεται η πολυπόθητη λύτρωση για καθε έναν πρωταγωνιστή.
Είναι σίγουρο πως όποιος /α επιλέξει αυτό το βιβλίο θα εισπράξει πολλά οφέλη από την ανάγνωση του και γιατί όχι, θα τον /την βοηθήσει σε δικά του /της καθημερινά θέματα που ενίοτε προκύπτουν και οδηγούν σε αδιέξοδα και πολύπλοκες καταστάσεις.
Κλείνοντας την άποψη μου θα ήθελα να σημειώσω πως αυτό που με κέντρισε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο ήταν ο τίτλος του. Μου φάνηκε πολύ οικείος και προσιτός και θέλησα να ανακαλύψω την εσωτερικότητα του. Άλλωστε, πόσοι θα επιθυμούσαμε ΑΥΤΟΣ/ΑΥΤΉ που έχει υπάρξει η υπάρχει στην ζωή μας να μας μιλήσει ουσιαστικά αλλά και μεταφορικά. Η απάντηση μέσα στις σελίδες του «Θέλω να μου μιλήσει».
Οχτώ βασικοί ήρωες, σε τέσσερις γάμους. Μια ένατη ηρωίδα, γυναίκα καταλύτης, που εμπλέκεται σχεδόν σε όλες τις σχέσεις, στην πορεία της ζωής τους με διαφορετικό τρόπο.
Αυτό που προσπαθώ να φωνάξω μέσα από το κείμενο είναι οι σκέψεις των ανθρώπων αυτών που μένουν κλεισμένες μέσα τους, επηρεασμένες από τις χειριστικές και πολύ ισχυρές τους αισθήσεις, αλλοιώνοντας τη λογική αλλά και το συναίσθημα. Ακόμη περισσότερο όταν τα βιώματα της πρώιμης ηλικίας έχουν πολλά κενά ή είναι στιγματισμένα. Μετά έρχεται η σιωπή.
Η ένατη ηρωίδα, η Άνια, δε βιώνει αυτή την εμπλοκή. Ζει και κινείται σε δικά της πλαίσια. Απαθανατίζει τις ζωές των άλλων. Βλέπει καθαρά. Κινείται ελεύθερη ανάμεσά τους.
Κριτική για το βιβλίο «Η φωτεινή πλευρά ενός γκρι ουρανού»
Όταν πήρα στα χέρια μου το βιβλίο του νέου συγγραφέα Νίκου Αντωνίου, «Η φωτεινή πλευρά ενός γκρι ουρανού» αίφνης ένιωσα πως με κέρδισε. Θαρρείς, το ιδιαίτερα προσεγμένο εξώφυλλο του (σ.σ συγχαρητήρια στον γραφίστα Κωνσταντίνο Σπανό που ακόμη μια φορά μας εντυπωσίασε η λεπτομερής απεικόνιση ενός ξεχωριστού βιβλίου), το διεισδυτικό ένστικτο μου, κατάλαβα πως κλείνοντας αυτό το βιβλίο θα έχω επενδύσει τον χρόνο μου σε ένα ανάγνωσμα που μεταδίδει μηνύματα και μαθήματα - παθήματα ζωής!
Ξεκινώντας την ανάγνωση του, η κινηματογραφική του ροή με συνεπήρε. Η μια "σκηνή" διαδεχόταν την άλλη και αγωνιούσα για την επόμενη, με την ίδια λαχτάρα χωρίς στιγμή να νιώσω ότι με κουράζει.
Ένα νεανικό έργο με εστίαση σε κοινωνικά θέματα και οικογενειακές συγκρούσεις.
Ο πρωταγωνιστής μας, ο Άλεξ, είναι ένα παιδί που ξεχωρίζει, τόσο στην ευαισθησία του χαρακτήρα του όσο και σε κάποιες ψυχαναγκαστικές ιδεοληψίες, οι οποίες δρουν αρνητικά πάνω του με συνέπεια να αλλοιώνουν στοιχεία του χαρακτήρα του και να τον ταλαιπωρούν.
Ζει με τη μητέρα του και τον μεγαλύτερο αδερφό του, τον Κέβιν, ο οποίος είναι εντελώς αντίθετος χαρακτήρας. Είναι κοινωνικός και εξωστρεφής σε αντίθεση με τον Άλεξ που είναι εσωστρεφής και υψώνει τείχη στους ανθρώπους που τον πλησιάζουν.
Η σχέση των δύο αδερφών είναι τυπική, ανέφελη, χωρίς πραγματικό ενδιαφέρον. Ο πατέρας τους, τους είχε εγκαταλείψει χρόνια πριν και η μητέρα των παιδιών πάλευε μόνη της να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας μονογονεϊκής οικογένειας.
Το βιβλίο περνάει πολλά μηνύματα όπως την δυσκολία των σχέσεων ανάμεσα σε συγγενείς, στη φιλία, στις σχέσεις. Αυτό που αναβλύζει από όλες τις συγκρίσεις μεταξύ των δεσμών αυτών είναι πως κάθε άνθρωπος έχει την δική του πορεία στην ζωή που κανένας δεν γνωρίζει. Αυτό που ξεχωρίζει όμως τις αληθινές σχέσεις είναι όταν ο "άλλος" θελήσει να σπάσει τις αλυσίδες της σιωπής και προσπαθήσει με τα λόγια του, με το νοιάξιμο του να διεισδύσει στα ενδότερα του συνανθρώπου του, δίχως να τον κρίνει αβίαστα και εύκολα για την αλλόκοτη συμπεριφορά του. Να αναζητά την ρίζα των πράξεών του και όχι το αποτέλεσμα.
Αυτό στην περίπτωση μας το καταφέρνει η Άρια, η φίλη και συμφοιτήτρια του Κέβιν, όπου επί χρόνια προσπαθούσε να "ξεκλειδώσει" τον Άλεξ… και τα κατάφερε!
Εδώ το μύνημα είναι πως ο έρωτας μπορεί να δώσει δύναμη σε έναν άνθρωπο να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της ζωής και φυσικά, τι άλλο; Να φωτίσει τον δικό του γκρι ουρανού, να φωτίσει τα σκοτεινά σημεία της ψυχής του και να του γαληνέψει την καρδιά. Με θέληση και αγάπη, με συζήτηση και όχι με εναντίωση και εμπαιγμούς.
ΜΟΝΟ Η ΑΓΑΠΗ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΟΝ ΆΝΘΡΩΠΟ. ΜΟΝΟ Η ΑΓΑΠΗ ΦΑΝΕΡΩΝΕΙ ΤΗΝ ΠΙΟ ΦΩΤΕΙΝΗ ΤΟΥ ΠΛΕΥΡΑ.
Ο συγγραφέας μας ταξιδεύει από τη Αθήνα, στην Αίγινα, στην Πάργα και μας δίνει φως μέσα στον μουντό χειμώνα. Μας χαρίζει εικόνες ανεμελιάς και χαράς. Με πάρτυ, βουτιές στην θάλασσα, παιχνίδια που πολλοί νοσταλγούμε σαν θυμόμαστε την «Μπουκάλα» η το «Θάρρος η Αλήθεια».
Μας δείχνει τα λάθη που μπορεί να κάνουμε εις βάρος ανθρώπων που αγαπάμε και έτσι να πούμε λόγια που δεν τα πιστεύουμε, αφιλτράριστα και αντίθετα από όσα νιώθουμε. Γιατί ίσως να λειτουργούμε υπό πίεση διαφόρων άλλων καταστάσεων στη ζωή μας. Η σωστή διαχείριση λοιπόν των λέξεων μας είναι ένα πολύτιμο ηθικό δίδαγμα για ολους όσους δρουν παρορμητικά και πληγώνουν τους πιο δικούς τους ανθρώπους. Διότι τα λόγια ναι μεν είναι αέρας αλλά όταν στοχεύουν έναν άνθρωπο που σε νοιάζεται γίνονται λεπίδες και κόβουν τα συναισθήματα στα δύο…
Θα μπορούσα να γράψω πολλά ακόμη γι'αυτό το αναγνωστικό ταξίδι που μου χάρισε ο Νίκος Αντωνίου, όμως θα σταματήσω εδώ και θα σας αφήσω να το ανακαλύψετε μόνοι σας σελίδα- σελίδα!
Το προτείνω σε όλους τους βιβλιόφιλους, σε όλους τους έφηβους στην ηλικία και στην ψυχή και σε όλους όσους αγαπάνε τα μαγικά μονοπάτια των λέξεων που σε κάνουν πιο ώριμο και καλύτερο άνθρωπο.
Ντάνιελ και Ζωή, δύο άνθρωποι που έπρεπε να ενωθούν οι δρόμοι τους, η μοίρα έγραψε το σενάριο της και οι συνθήκες σκηνοθέτησαν τον τρόπο και τον τόπο που αυτές οι δύο ψυχές θα γνωρίζονταν. Ένας έρωτας που ήρθε από την πρώτη στιγμή, από τις πρώτες λέξεις… η ψυχή του ενός γνώρισε την ψυχή του άλλου, ήταν αδύνατο αυτή η έλξη να καταπιεστεί όσο κι αν η λογική πρόσταζε το αντίθετο. Η καρδιά λαχταρούσε την ένωση. Άλλωστε στον καρμικό έρωτα, τα όρια των πρέπει καταπατούνται από τα ακλόνητα θέλω. Έτσι και ο Ντάνιελ με την Ζωη δεν υπολόγισαν διαφορές αλλά ένωσαν ομοιότητες!
Μολις ξεκίνησα αυτό το βιβλίο, από την πρώτη σελίδα του ήμουν σίγουρη πως θα το απολαύσω. Δεν πρόκειται για μια συνηθισμένη ιστορία αγάπης, τα «Ένοχα μυστικά» είναι μια ιστορία αγάπης που υπήρξε πριν καν συναντηθούν οι ήρωες… Ένιωσα τόσα συναισθήματα διαβάζοντας το, έκλαψα με τους ήρωες, πόνεσα, φοβήθηκα, αγάπησα, αγωνιούσα… Η ροή του καταιγιστική, απόλυτα κινηματογραφική. Δεν μπορείς να το αφήσεις λεπτό από τα χέρια σου. Η αγωνία της μια σελίδας σε οδηγεί στην επόμενη με την αδρεναλίνη στα ύψη να σκέφτεσαι την συνέχεια και να ελπίζεις στην ομαλή εξέλιξη των καταστάσεων στην ζωή των πρωταγωνιστών… και δεν ήταν λίγα όσα πέρασαν.
Μεσα από τις σελίδες του, ο συγγραφέας εστιάζει στην αγάπη, την ερωτική αλλά και την αδελφική. Δίνει πολλά μηνύματα στους αναγνώστες για όλα όσα θα πρέπει να σκεφτόμαστε πάντα από πριν και όχι αφότου συμβεί κάτι στην ζωή μας και μας αλλάξει ριζικά τον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς. Η εμπιστοσύνη, η υπομονή, η αυτοθυσία, η προστασία των ανθρώπων που αγαπάμε είμαι μερικά από όσα έμμεσα αφήνονται να φανούν σ’αυτή την ιστορία. Το πρότυπο της οικογένειας, η διαφορετικότητα των ανθρώπων αλλά με ένα κοινό παρανομαστή την αληθινή και ανιδιοτελή αγάπη.
Αυτό το βιβλίο μου έδωσε πολλά σαν αναγνώστρια, με έκανε να σκεφτώ πολύ περισσότερο κάποια πράγματα αλλά και να καταλάβω πως όταν δύο άνθρωποι θέλουν να είναι μαζί αυτό θα συμβεί ανεξάρτητα αν κάποιοι προσπαθήσουν για το αντίθετο δημιουργώντας ίντριγκες και δολοπλοκίες ή αν τα κοινωνικά στρώματα η άλλες διαφορές μπαίνουν εμπόδιο… η αγάπη πάντα νικά στο τέλος. Ομολογώ ότι αγάπησα πολύ τη Ζωή, ίσως γιατί κάπου σ'εκείνη βρήκα τον εαυτό μου, απόλυτα δοτική, με μεγάλο της όνειρο η οικογένεια και τα παιδιά, να εχει έναν άνθρωπο που θα τον προσέχει, θα τον αγαπάει και θα τον στηρίζει σε όλα αλλά και πολύ δυναμική εκεί που χρειάζεται. Όπως αγάπησα και τον Ντάνιελ… Ένας άντρας που ξέρει ακριβώς τι θέλει και το διεκδικεί. Ένας άνθρωπος που πέρασε δια πυρός και σιδήρου, λύγισε αλλά δεν έσπασε πότε…. Ένας άνθρωπος που άλλαξε τη ζωή του μέσα σε μία μέρα… γιατί ο άνθρωπος αλλάζει μόνο αν περάσει μεγάλο πόνο ή αν γνωρίσει μία μεγάλη αγάπη… όταν συμβούν και τα δυο τότε η αλλαγή είναι καταλυτική για την μετέπειτα πορεία του.
Τα «Ένοχα μυστικά» διαβάζονται από όλες τις κατηγορίες των αναγνωστών! Διότι περιέχει τα πάντα! Έχει δράση αστυνομικού βάθους, αγωνία ψυχολογικού θρίλερ αλλά και στοιχεία μεταφυσικού είδους! Το ρομαντικό είδος όμως είμαι το κυρίαρχο στοιχείο και αυτό το κάνει πολύ δυνατό αυτό το βιβλίο γιατί μέσα στις σελίδες του βρίσκουμε την χαμένη αθωότητα μας, ελπίζουμε κι εμείς πως τα όνειρα μας θα πραγματοποιηθούν και μας οπλίζει με δύναμη.
Είναι τόσο προσεγμένα όλα, οι ευαισθησίες των ηρώων, οι ερωτικές σκηνές που θυμίζουν παραμύθι, η ιπποτική συμπεριφορά. Δίνονται όλα με πάσα λεπτομέρεια αλλά ταυτόχρονα με γρήγορη ροή που δεν δημιουργεί κενά και ούτε καθυστερεί την εξέλιξη των γεγονότων. Είμαι σίγουρη πως ο αναγνώστης που θα διαβάσει αυτό το βιβλίο θα του μείνει για πολύ καιρό στο μυαλό γιατί τα «Ένοχα μυστικά» αγγίζουν την καρδιά , αποτελούν το ιδανικό για κάθε άνθρωπο όλα όσα περιγράφονται στις σελίδες του και αφορούν αυτόν τον ένα και μεγάλο έρωτα που κάθε άνθρωπος περιμένει στην ζωή του. Από τεχνική άποψη θα’θελα σημειώσω πως το εξώφυλλο είναι ακριβώς αυτό που έπρεπε να είναι για την ιστορία αυτή, εναρμονίζεται απόλυτα με το μυθιστόρημα και την εξέλιξη του.
Η γραμματοσειρά είναι ιδανική, ξεκούραστη και τα μικρά κεφάλαια δημιουργούν μια άνεση και ευκολία στην ανάγνωση του. Κάτι ακόμη που μου άρεσε πολύ ήταν εναλλαγή παρόν-παρελθόν, ένα πολύ έξυπνο τεχνικό χαρακτηριστικο που μόνο ένας εξαιρετικός συγγραφέας, σαν τον Κωνσταντίνο Σπανό, τόσο περίτεχνα θα μπορούσε να το καλύψει απόλυτα, χωρίς ίχνος διαφοράς η κενών στην ιστορία. Του αξίζουν συγχαρητήρια και πραγματικά ανυπομονώ για την συνέχεια της τριλογίας των μυστικών. Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ελκυστής.
📘 Το βίντεο του βιβλίου 📽️
✒️ Περίληψη- Περιγραφή βιβλίου ✒️
Η ζωή του Ντάνιελ Χάζαρντ φαντάζει τέλεια: ακριβά αμάξια, πολυτέλεια που φτάνει στο έπακρό της… και ένα ξενοδοχείο που φέρει το ακριβοθώρητο επίθετό του και βρίσκεται στην καρδιά της Θεσσαλονίκης. Το πεντάστερο ξενοδοχείο Χάζαρντ θεωρείται το στολίδι του Θερμαϊκού. Διαθέτει όλες τις ανέσεις και μπορεί να ικανοποιήσει όλα τα γούστα των διάσημων πελατών του. Πίσω του, όμως, κρύβει μια σκληρή δουλειά. Μια δουλειά που βοηθά το μεγάλο αφεντικό του να ξεχνά… Αυτή η καθημερινή ρουτίνα, όμως, σπάει για τον εργασιομανή, κύριο Χάζαρντ, όταν συναντά μία από τις καινούργιες καμαριέρες που πρόκειται να προσλάβει. Την Ζωή. Και είναι τότε, που ο Ντάνιελ θα πιστέψει πως μπορεί ίσως, και να λυτρωθεί από τις σκιές του παρελθόντος. Η μοίρα μοιάζει να τους φέρνει μέρα με τη μέρα τόσο κοντά, αντιμέτωπους με τα πιο ανείπωτα συναισθήματα που τρέφουν ο ένας για τον άλλο, καθώς επίσης, και με μια σειρά από κινδύνους που βρίσκονται στον δύσβατο δρόμο τους. Μα ο πιο μεγάλος κίνδυνος, δεν έχει εμφανιστεί ακόμα. Η αιτία που βασανίζει τον Ντάνιελ, και τα ένοχα μυστικά του είναι έτοιμα να βγουν στο φως… και απειλούν να τον καταστρέψουν. 📃Βιογραφικό συγγραφέα📃
Γεννημένος τον Δεκέμβριο του 1990, κατάγεται από την Θεσσαλονίκη και μένει μόνιμα στην Χαλκιδική. Το θέατρο και το τραγούδι ήταν πάντα τα κυρίαρχα όνειρά του ενώ παράλληλα ασχολήθηκε και με τη μεταγλώττιση. Μια απλή συμμετοχή σε μια θεατρική παράσταση του σχολείου, τον προέτρεψε γρήγορα να μπει σε μια θεατρική ομάδα όπου εκτός από ρόλους που ενσάρκωνε «σκηνοθετούσε» και τις χορογραφίες. Η αγάπη του για τη συγγραφή και τη γραφιστική ήρθαν σχεδόν μαζί, όταν στη δευτέρα λυκείου έγραψε τα 9 πρώτα κεφάλαια ενός μυθιστορήματος τρόμου. Μετά το λύκειο δυο χρόνια έφταναν για να εμπλουτίσει περισσότερο το ταλέντο που είχε από μικρός σε μια ιδιωτική σχολή ως γραφίστας. To 2016 κερδίζει το πρώτο βραβείο διηγήματος στην κατηγορία τρόμου LARRY NIVEN 2016 (Βραβείων λογοτεχνίας του φανταστικού) με το διήγημά του «Το Μυστικό του Θεριστή». Το 2017 κερδίζει στον ίδιο λογοτεχνικό διαγωνισμό δυο βραβεία με τα διηγήματα «Η Μάχη των Βελντάρων» και «Η κατάρα των ψυχών». Το 2018 κερδίζει και πάλι στον ίδιο διαγωνισμό με το διήγημά του Το Τάγμα των Αγγέλων». Τα «Ένοχα Μυστικά» είναι το πρώτο μυθιστόρημά του καθώς και το πρώτο της τριλογίας των Μυστικών. Τον συγγραφέα μπορείτε να τον βρείτε: 📍Στη σελίδα του στο Facebook: https://www.facebook.com/SpanosKonstantinosWriter 📍Στο προσωπικό του προφίλ στο Facebook 📍Στο blog του: https://spanoskonstantinos.blogspot.com/?m=1 @Νάντια Βαβάση για το Bookaholic Thoughts (Βιβλιοψίθυροι)®
Όταν διαβάζεις ένα καλό βιβλίο ζεις μέσα από τις ζωές των ηρώων του, δραπετεύεις από την καθημερινότητά σου και ανοίγεις την καρδιά σου σε συναισθήματα που έρχονται κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης του. Αυτά τα συναισθήματα ένιωσα και εγώ αυτές τις ημέρες που διάβαζα το βιβλίο «Οι Αλεξανδρινες» της συγγραφέως Δέσποινα Χατζή.
Τρεις γενιές, τρεις γυναίκες, τρεις ιστορίες, περνούν μέσα από τα μάτια μας, με τα πάθη τους, τα λάθη τους, τις δύσκολες στιγμές αλλά και τις όμορφες στιγμές τους! Όλα αρχίζουν και όλα τελειώνουν στην επιβλητική Αλεξάνδρεια , στην καβαφική πόλη του μεγάλου μας Ποιητή, από το 1905 στο 1995. Από την Ουρανία, στην Αικατερίνη και στην Κλειώ. Ένας ισχυρός δεσμός τριών γυναικών, μία αλυσίδα πόνου που όμως σταμάτησε στην δεύτερη γενιά, σαν να εισακούστηκε η ευχή της δεύτερης γυναίκας να μην πονέσει το παιδί της όσο εκείνη και η μητέρα της.
Στην Αλεξάνδρεια του 1905 δύο ορφανά παιδιά ο Αγαμέμνονας και η Ουρανία, βρίσκονται υπό την κηδεμονία του αγαπημένου τους Θείου Ελευθερίου, που τους στάθηκε ως δεύτερος πατέρας σε όλα, σε εκδήλωση αγάπης και στοργής, σε μέριμνα εκπαίδευσης αλλά και ενίσχυση επαγγελματικής σταδιοδρομίας, με τρόπο διακριτικό αλλά συνάμα ισχυρό και καθιστικό για την μετέπειτα πορεία των δυο αδελφών.
Ο Αγαμέμνονας μόλις ανδρώθηκε, άρχισε να ονειρεύεται και να σχεδιάζει την επαγγελματική του ταυτότητα στην ελληνική παροικία της Αλεξάνδρειας αλλά και το άνοιγμα του στις ξένες αγορές. Έτσι ξεκίνησε να κάνει γνωριμίες, να κάνει ταξίδια και να αντλεί πληροφορίες για την καπνοβιομηχανία που ήθελε να ιδρύσει μαζί με τον συνεταίρο και φίλο του Νώντα. Είχε όνειρα για κάτι ιδιαίτερο και όχι συνηθισμένο. Στο ενδιάμεσο ο έρωτας εμφανίστηκε, απρόσκλητος μα καταλυτικός και καλοδεχούμενος. Η Σμυρνιά Αναστασία, με τα νάζια και τον αυθορμητισμό της, αποδείχτηκε ο άνθρωπος της ζωής του και μαζί της μεγάλωσε την οικογένεια του, όχι σε παιδιά αλλά σε άνθρωπος, σε συγγενείς, σε φίλους. Η Ουρανία, επαναστάτρια από παιδί, με φεμινιστικές ιδέες, με μια άρνηση να συμβιβαστεί με τα πρέπει των άλλων και με μια δυναμική -μα ταυτόχρονα σχεδόν αόρατη- ιδιοσυγκρασία. Ερωτεύτηκε τον Σαμί, όμως δεν μπορούσε να ακολουθήσει την καρδιά της γιατί τα καταπιεστικά έθιμα και ήθη των μουσουλμάνων έρχονταν σε αντίθεση με τον ελεύθερο χαρακτήρα της και την θέληση να ζει με τα θέλω. Έτσι η λογική συνέστησε να προχωρήσει παρόλο που η καρδιά πρόσταζε να μείνει… Κι έτσι έφυγε, μετα από αρκετά χρόνια στην μοναξιά η ζωή της έφερε μπροστά στο πεπρωμένο της τον Γιώργο, έναν αλλοπρόσαλλο χαρακτήρα, που πίσω από Χριστιανικά ιδεώδη έκρυβε κάθε αμαρτωλή του πράξη. Τρία παιδιά ήταν οι καρποί αυτού του γάμου, αυτά της έδιναν δύναμη. Όμως η Αλεξάνδρεια βάραινε την ψυχή της, η σκιά του πόνου έβρισκε πιο συχνά απάγκιο στην ψυχή της και η απόφαση ήρθε μετά από πολλή σκέψη. Θα έκανε μια νέα αρχή, όμως το πρώτο της παιδί η Αικατερίνη, δεν μπορούσε να τη ακολουθήσει, είχε μεγαλώσει πλέον, 14 χρόνων, και η επιθυμία της ήταν να μείνει εκεί με την θεία και τον θείο της. Κάτι που και οι ίδιοι δέχτηκαν με χαρά και με μεγάλη ανακούφιση αφού την έβλεπαν σαν κόρη τους, κι ο θείος της Αγαμέμνονας, της είχε ιδιαίτερη αδυναμία. Έτσι κι έγινε! Και ο κύκλος των ίδιων γεγονότων, ακολούθησε κι αυτή την γενιά, με τον θείο να παίρνει υπό την προστασία του την ανιψιά του.
Η Ουρανία εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα με τα δύο της δίδυμά παιδιά. Ο πόλεμος του 1940, την δυσκόλεψε, την λύγισε, όμως δεν την έσπασε. Η Αικατερίνη έμενε πίσω στην Αλεξάνδρεια, με πολλές διακυμάνσεις της ψυχολογίας της, άλλοτε χαρούμενη, άλλοτε λυπημένη, άλλοτε πίστευε ότι έπρεπε να είχε πάει μαζί με τη μητέρα της στην Αθήνα και άλλοτε ευγνωμονούσε την τύχη που δεν το είχε κάνει. Και μεγαλώνοντας ήρθε και ο έρωτας ένας ξαφνικός έρωτας, που την έκανε να δει όλα τα πράγματα πολύ διαφορετικά και να ελπίζει σε πολύ όμορφες μέρες. Και κάπου εκεί δημιουργείται η μεγάλη αναστάτωση του Β'παγκόσμιου πολέμου οπου όλα αλλάζουν…
Και έτσι ερχόμαστε στο 1995 όπου όλα έχουν καταλαγιάσει και όπου η Κλειώ μετά από κάποιες αποτυχημένες σχέσεις και δύσκολες στιγμές, αποφασίζει να πάει στην Αλεξάνδρεια, εκεί όπου ο Φάμπιο, μία τυχαία της γνωριμία στην Ιταλία πριν χρόνια, της είχε υποσχεθεί πως θα μπορούσε να τη βοηθήσει να εκπαιδευτεί σαν αρχαιολόγος και να πάρει τη ζωή της στα χέρια της. Ήταν ο άνθρωπος που την έφερε αντιμέτωπη από το πρώτο κιόλας λεπτό με τον ίδιο της τον εαυτό με τις ατέλειες της με τον δύσκολο εγωκεντρισμό που μπορεί να εμφανιζόταν σε ανύποπτο στιγμές. Η σχέση της με τον Φάμπιο υπήρξε καθοριστική για την διαμόρφωση του χαρακτήρα της, για τη εξέλιξη της ως άνθρωπο, για την ανθεκτικότητα της στις δυσκολίες της ζωής αλλά και στον χειρισμό κάθε ευτυχισμένης μέρες, με αυτοπειθαρχία. Ο Φάμπιο, ένας απόλυτα συνειδητοποιημένος άντρας, είχε ιχνηλατήσει στα μονοπάτια της ψυχής, είχε βουτήξει στα βαθιά νερά της ανθρώπινης ψυχολογίας και μπορούσε έτσι να διακρίνει κάθε συμπεριφορά και τι κρύβεται πίσω από λέξεις που λέγονται… Αυτό για την Κλειώ ήταν μία πρόκληση, ένα μάθημα… αφού τόσα χρόνια είχε μάθει αλλιώς και έτσι αυτή η απότομη και απόλυτη συμπεριφορά του στην αρχή την προβλημάτισε. Με την Κλειώ κλείνει ένας μεγάλος κύκλος, με ένα τέλος λυτρωτικό για όλους τους πρωταγωνιστές του βιβλίου.
Η Αλεξάνδρεια της Μπελ Επόκ, της Αγγλικής Κατοχής και της Αραβικής διεκδίκησης, των Ευρωπαίων και κυρίως της Ελληνικής παροικίας, των εστέτ, των μποέμ, των εμπόρων, των δικηγόρων, των επιχειρηματιών, των πολιτικών, των διανοουμένων, αλλά και των αραπομαχαλάδων και των χαμαιτυπείων, του πλούτου και της φτώχειας. Το βιβλίο αναδεικνύεται σε πανόραμα και χρονικό του Ελληνισμού της Αλεξάνδρειας τον καιρό της ακμής ενώ τα σύννεφα πυκνώνουν.
Η Αλεξάνδρεια υπήρξε κέντρο πολιτισμού, πόλος έλξης διαφόρων πολιτισμών, και όλα αυτά με μικρές αλλά πολύ εύστοχες αναφορές παρουσιάζονται με απόλυτη μαεστρία στις Αλεξανδρινές, σ'αυτό το εξαιρετικό ιστορικό μυθιστόρημα, όπου δεν κουράζει καθόλου τον αναγνώστη, παρόλο που είναι ένα πολυσέλιδο βιβλίο κι αυτό είναι σπάνιο γι’αυτό και αξίζουν συγχαρητήρια στην συγγραφέα. Σκιαγραφεί κάθε χαρακτήρα και κατάσταση με επιδεξιότητα. Άντρες που γίνονται θυσία για την οικογένεια τους, γυναίκες που στηρίζουν τον άντρα τους παραμερίζοντας τις δικές τους ανάγκες για το γενικό καλό της οικογένειας, ανθρώπους που κάνουν το καλό μόνο για την δόξα του ονόματος τους κι όχι γιατι το αισθάνονται, φιλίες που παραμένουν ζωντανές παρά τα ενδιάμεσα δύσκολα που μπορεί να μεσολάβησαν, γυναίκες που έχουν βαλτώσει λόγω της ιδιόρρυθμης ιδιοσυγκρασίας τους αφού ποτέ δεν τόλμησαν το παραπάνω και πολλά άλλα.
Αυτό το βιβλίο είναι ένα μάθημα, είναι ένα βιβλίο που σου προσφέρει απλόχερα πολλά μηνύματα ζωής, αρκεί να τα παρατηρήσεις μέσα από τις λέξεις. Ανάμεσα σε δύο πολέμους, τον Α' και Β' Παγκόσμιο, διαδραματίζονται άπειρα γεγονότα. Μια καθοριστική στιγμή το 1942, ένα κρυμμένο γράμμα, αλλάζουν την ιστορία. Η Κλειώ πάντα ήθελε να πάει στην γενέτειρα της, όμως ποτέ δεν ήξερε πως η ζωή θα την προσκαλούσε μόνη της, χωρίς να το επιδιώξει. Φαίνεται πως κάποια πράγματα γίνονται για να κλείσουν οριστικά κάποιοι ανοιχτού κύκλοι και η Κλειώ ήταν το μέσο για να κλείσουν κάποιες…. Ξεχασμένες υποθέσεις. Μόλις άγγιξε το Αλεξανδρινό χώμα ένιωσε η καρδιά της να εναρμονίζεται με αυτόν τον τόπο και έτσι ένιωσε μια ηρεμία. Από κει και πέρα ολόκληρη η ζωή της άλλαξε, όλα άρχισαν να ευθυγραμμίζονται στον άλλοτε στραβό δρόμο που οι συγκυρίες της ζωής την είχαν οδηγήσει.
Υπάρχουν στιγμές που νιώθεις να ταυτίζεσαι με τις ήρωες του βιβλίου, σου προκαλούν συναισθήματα, σε κάνουν μέρος της πλοκής. Προσωπικά βρήκα πολλά σημεία κοινά με την ζωή μου, με άγγιξε βαθύτατα σαν ιστορία, μία δεμένη πλοκή, με εναλλαγές κεφαλαίων από το παρελθόν στο παρόν, που όμως δεν σε μπερδεύει καθόλου, το αντίθετο, σε ξεμπερδευει!
Σημαντικό είναι ότι θίγονται πολλά κοινωνικά ζητήματα, ψυχικές νόσοι όπως η κατάθλιψη, με αναφορά στην Βιέννη, όπου την εποχή εκείνη ξεκινούσε η φροϋδική επιρροή και όχι μόνο, οι συμβατικοί γάμοι, η ζωή των μουσουλμάνων και η ελευθερία να έχουν πολλές γυναίκες, το άγριο έθιμο της Κλειτοριδεκτομής, η ζωή των ατόμων με ειδικές ανάγκες, η άμβλωση.
Κλείνοντας αυτό το βιβλίο νιώθεις πως έχεις ταξιδέψει σε τόσες πόλεις, γιατί όντως είναι ένα «πολυταξιδεμένο» βιβλίο. Ελλάδα, Ιταλία, Αλεξάνδρεια, Κάιρο, Βιέννη, Αγγλία. Ένα μείγμα πολιτισμών και διαφορετικών συνηθειών έρχεται να ενσωματωθεί σε ένα άρτια δεμένο ιστορικό μυθιστόρημα που αξίζει να διαβαστει από κάθε αναγνώστη. Μια περιπέτεια στην εύφορη γη της Αλεξάνδρειας, στα γραφικά σοκάκια της Αθήνας, στους πολυτελείς διαδρόμους της Ιταλίας.
Ένα μείγμα ρομαντισμού και έρωτα, μία γλυκόπικρη γεύση όπως άλλωστε είναι και η ίδια η ζωή! Αυτό είναι το αναγνωστικό ταξίδι στην Νειλοχώρα, μέσα από την γραφή της Δέσποινας Χατζή. Μετά την ανάγνωση του θα αναθεωρήσετε για πολλά πράγματα και ίσως δείτε και κάπου ανάμεσα στο βιβλίο και τον εαυτό σας, μέσα από συμπεριφορές, χαρακτήρες και ζωές…
«Το σημαντικότερο καθήκον του μεταφραστή είναι να δείχνει αόρατος», αναφέρει μέσα στις σελίδες του, το τρίτο βιβλίο της συγγραφέα Katie Kitamura με τον τίτλο «Ένας χωρισμός».
Η ηρωίδα ανώνυμη, διάφανη, χωρίς να δίνει το προσωπικό της αποτύπωμα, κάτι που δένει αρμονικά με το επάγγελμα που ασκεί. Καταλυτικό λόγω της χρησιμότητας της μετάφρασης ενός βιβλίου, όμως αόριστο για τον αναγνώστη.
Με φόντο το παραθαλάσσιο χωριό της Μάνης, τον Γερολιμένα, η ηρωίδα ξετυλίγει τον ιστό των ανθρωπίνων σχέσεων και τις ανατροπές των συναισθημάτων στην ψυχική ισορροπία των ατόμων.
Ο Κρίστοφερ, πρώην σύζυγος της ηρωίδας, συγγραφέας δύο βιβλίων, διεξάγει μία έρευνα για τα στάδια του πένθους του ανθρώπου ανά τον κόσμο. Στην Πελοπόννησο, και συγκεκριμένα στην Μάνη, έρχεται από το βροχερό Λονδίνο, να ερευνήσει τις μοιρολογίστρες όπου επί αμοιβή δέχονται να πουν τα μοιρολόγια της ψυχής για κάθε χαμένο σώμα αλλά και να σημειώσει κάθε έθιμο που ζει σ’αυτόν τον τόπο.
Ο χωρισμός του με την ηρωίδα του βιβλίου, είναι ουσιαστικός αλλά προς το παρόν, ύστερα από δική του παράκληση… μυστικός! Έτσι φίλοι και συγγενείς, με πρώτους τους γονείς του δεν γνωρίζουν γι’αυτόν τον «κρυφό» χωρισμό, μιας πολύχρονης σχέσης που έπλεε ανάμεσα σε πελάγη απιστίας από τον ίδιο και σε μέρη αδιαφορίας από την σύζυγό του. Εξαίρεση αποτελεί ο Ιβάν, φίλος κ των δύο, εραστής της αόρατης ηρωίδας, ο οποίος γνώριζε από την αρχή τα πάντα, όχι από σκοπό αλλά από συγκυρία καταστάσεων.
Όταν η Ιζαμπέλα, μητέρα του Κρίστοφερ έχει να μιλήσει καιρό με τον γιο της, ανησυχεί και η πιο λογική κίνηση είναι να τηλεφωνήσει στην νύφη της και να της ζητήσει να πάει στην Ελλάδα να βρει τον άντρα της και να ηρεμήσει ξέροντας πως όλα είναι καλά. Η ηρωίδα αμφιταλαντέυτηκε αρκετές φορές μήπως έπρεπε να μιλήσει στην πρώην πεθερά της, να της πει πως έχουνε χωρίσει και έτσι να μην δεχτεί να κάνει αυτό το ταξίδι έτσι ώστε να βρεθεί με τον «άντρα» της και έτσι να μάθουν τι συμβαίνει και έχει πάψει να επικοινωνεί με την μητέρα του. Το λογικό θα ήταν αυτό να κάνει η ηρωίδα, όμως σκεπτόμενη τα τελευταία λόγια της συνομιλίας με τον Κρίστοφερ, θεώρησε πως έπρεπε να σεβαστεί την επιθυμία του να μην μαθευτεί ακόμα ο χωρισμός τους. Ήταν κάτι που το όφειλε στα τόσα χρόνια συμβίωσης τους και στον έρωτα που κάποτε είχαν ζήσει.
Έτσι κι έκανε, πήγε… και εκεί η μία έκπληξη ακολουθούσε την επόμενη. Γνωρίστηκε με ένα άγνωστο μέρος αλλά και με ανθρώπους με διαφορετική κουλτούρα, με την ελληνική φιλοξενία, με την ελληνική κουζίνα αλλά και με τα τοπία της Μάνης, που βέβαια ήταν σαν πίνακας αντιθέσεων, αφού είχαν προηγηθεί φωτιές κι έτσι η καμμένη γη σκίαζε το παρθένο μέρος.
Η ηρωίδα μας, μέσα από έναν εσωτερικό διάλογο, έκανε υποθέσεις για κάθε ένα άτομο που βρισκόταν στην πορεία της. Οι υποθέσεις της τελικά φάνηκαν πως είχαν απόλυτη βάση… ίσως το ένστικτο συνδυάζεται άψογα με την παρατηρητικότητα ορισμένων ανθρώπων, τόσο που να τους αποκαλύπτει σχέσεις και γεγονότα που ποτέ δεν ειπώθηκαν από στόματα αλλά μόνο από κινήσεις σώματος, τόνος φωνής, διεισδυτικές ματιές και άσκοπες σιωπές.
Η εξέλιξη του ταξιδιού δεν ήταν η αναμενόμενη και τώρα η ηρωίδα βρίσκεται μπροστά σε ένα τραγικό γεγονός, το οποίο θα της δημιουργήσει προσωπική αστάθεια και αλλαγή σκέψης για πολλά που ως τώρα τα θεωρούσε δεδομένα η κατασταλαγμένα μέσα της. Aρχισε να αναθεωρεί την σχέση της με τον άντρα της και γενικά με τους ανθρώπους γύρω της. Με τα πεθερικά της, με τον εραστή της. Μεσα από αυτή την ενδοσκόπηση της, ερχόμαστε αντιμέτωποι οι αναγνώστες με δικά μας ερωτήματα ζωής και τα μηνύματα που περνάει μας αγγίζουν κάθε λεπτή ισορροπία, κάνοντας μας να ανακαλούμε στην μνήμη μας, δικά μας γεγονότα και πως τα χειριστήκαμε αλλά και πως θα τα χειριζόμασταν τώρα.
Πρόκειται για ένα ανάγνωσμα που σε αδειάζει συναισθηματικά και σε απογυμνώνει, δίνοντας σου μια ψυχρή μα ταυτόχρονα αντικειμενική ματιά για καθετί σε απασχολεί. Μέσα σ’αυτό το βιβλίο «βλέπεις» δικά σου βιώματα να σε καλούν να τα «ξαναζήσεις» αλλά αυτή την φορά από την πλευρά του παρατηρητή, κι έτσι «έμμεσα» σου σκαλίζει πληγές, όμως με έναν «αποστειρωτικό» τρόπο, όπου σου καθαρίζει τα απομεινάρια κάθε νεκρού κυττάρου!
Προσωπική μου άποψη είναι, πως αυτό το βιβλίο είτε θα το λατρέψεις είτε θα το μισήσεις. ανάλογα τον άνθρωπο, την ψυχοσύνθεση του αλλά και την ψυχολογική διάθεση στην οποία βρίσκεται την δεδομένη περίοδο που το διαβάζει. Είναι ένα χτύπημα στην αυτοκριτική μας αλλά και σε σκέψεις μας στις οποίες πρέπει να φιλτράρουμε πριν τις κάνουμε λόγια και στην συνέχεια πράξεις.
Για μένα, ήταν η πρώτη φορά, που ήρθα σε επαφή με την ιαπωνική γραφή. Έτσι, αυτό που διέκρινα είναι πως πρόκειται για μια πολύ διαφορετική γραφή, μία γραφή για δυνατούς αναγνώστες.
Οι διάλογοι ήταν συνεχόμενοι, χωρίς πολλά σημεία στίξης, πάρα μόνο η εναλλαγή του κόμματος. Χαρακτηριστικό κι αυτό του συγκεκριμένου βιβλίου.
Η συγγραφέας σε μια καθηλωτική αφήγηση γεγονότων και συναισθημάτων, επιδιώκει να καθηλώσει τον αναγνώστη έτσι ώστε να παρατηρεί κάθε λέξη, κάθε κόμμα, κάθε τελεία. Και το καταφέρνει. Καταρχήν το ότι η πλοκή και η εξέλιξη της, δεν είναι το κυρίαρχο σημείο αλλά τα συναισθήματα που προκύπτουν από όλη την πορεία είναι κάτι που δεν το έχω ξανασυναντήσει σε άλλο βιβλίο.
Κάτι που θα μπορούσα να σημειώσω στα αρνητικά του Είναι κάποιες υποτιμητικές προτάσεις ως προς τη Μάνη, την νοοτροπία των Ελλήνων αλλά και την ελληνική αστυνομία. Όμως θεωρώ πως όλο το ιστορικό πλαίσιο αλλά και η περιγραφή των μαγευτικών τοπίων, οι πληροφορίες του τόπου και των εθίμων, καθώς και η ψυχική «κάθαρση» που μας κάνει, το κάνει πολύτιμο για τη σκέψη και την πορεία μας.
Σίγουρα, πρόκειται για ένα βιβλίο που αν το διαβάσετε δεν θα το ξεχάσετε… Θα σας μείνει η αίσθηση που νιώσατε όταν το διαβάσατε. Μια γλυκόπικρη επίγευση.
Γι'αυτό σας το προτείνω, για ένα χαλαρό απόγευμα, για την αναμονή στα ΜΜΜ, για ένα απομεσήμερο με καφεδάκι η για ένα βραδάκι με ένα ποτάκι, αφού το μέγεθος του, μόλις 219 σελίδες, το κάνει εύκολο και γρήγορο στην ανάγνωση, χωρίς να κουράζει. Να σημειώσω πως έχει πολύ όμορφο εξώφυλλο, με την αγαπημένη μας Μάνη, να δεσπόζει στο πάνω μέρος του.
Η Katie Kitamura είναι πεζογράφος και κριτικός λογοτεχνίας.Έχει γράψει τα μυθιστορήματα Gone to the Forest και The Longshot, τα οποία ήταν φιναλίστ για το λογοτεχνικό βραβείο New York Public Library’s Young Lions. Έχει λάβει επίσης υποτροφία από το Ίδρυμα Lannan. Είναι τακτική συνεργάτιδα στο Frieze, ενώ κείμενά της έχουν δημοσιευθεί στα εξής έντυπα: The New York Times, The Guardian, Granta, BOMB, Triple Canopy. Ζει στη Νέα Υόρκη.
Ο έρωτας λένε με τον θάνατο είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος και στο βιβλίο αυτό αποδεικνύεται περίτρανα. Μια παλιά βεντέτα αναβιώνει μέσα από τις στάχτες της, η μάλλον κάποιοι την εκμεταλλεύονται για να θρέψουν την κακία τους, να εκδικηθούν μια απόρριψη και να διεκδικήσουν ένα χαμένο έρωτα που ξύπνησε μέσα απο την λήθη.
Δύο φονικά με διάφορα δύο ημερών, ένα παιδί ορφανό και ξεκρέμαστο, δοσμένο στης μοίρας τις αποφάσεις... Θύτες και θύματα γίνονται ένα, πόνος, ξεριζωμός, θλίψη, φόβος... εξαιτίας ενός παιδικού στόματος που σφραγίστηκε την πιο καίρια στιγμή. Όλα θα ήταν αλλιώς αν ο μοναδικός αυτόπτης μάρτυρας του πρώτου φονικού είχε μιλήσει... Η ζωή όλων θα είχε πάρει άλλη τροπή... Ανείπωτες στιγμές, χαρακωμένες από τα λάθη των επιλογών, από ασβέστα μίση και κλειδωμένα αισθήματα, ανοίγουν τον ασκό του Αιόλου και ύστερα δεν υπάρχει γυρισμός για κανέναν...
Μια νέα αρχή μέσα στις στάχτες της περασμένης ζωής, πάνω στις μνήμες των νεκρών που χάθηκαν στο όνομα μιας βεντέτας που όλοι πίστευαν πως εδώ και χρόνια είχε πάψει να υφίσταται...
Μέσα σ'αυτο το βιβλίο ο αναγνώστης βιώνει αντίθετα συναισθήματα όχι μόνο για κάθε ήρωα αλλά και για τον ίδιο τον ήρωα, σε διαφορετική χρονική στιγμή.
Η κινηματογραφική του ροή σε κάνει να μην θες να το αφήσεις από τα χέρια σου μέχρι να φτάσεις στο τελικό σημείο. Ερωτήματα που σε παιδεύουν σε όλη την διάρκεια της ανάγνωσης δίνονται σιγά σιγά ενω μερικά απαντώνται μέσα από λεπτομέρειες που καλείται ο αναγνώστης να ανακαλύψει μόνος του, μέσα από την παρατηρητική ανάγνωση.
Κάθε χαρακτήρας σκιαγραφείται με τόση λεπτομέρεια που νιώθεις ακόμη και τα συναισθήματα του να σε καίνε μέσα από τις εκάστοτε πράξεις του. Δεν κουράζει λεπτό, ίσα ίσα η αγωνία κυριαρχεί σε κάθε σελίδα, σε κάθε προσεκτικά μελετημένο κεφάλαιο.
Τα αποσπάσματα από Ελληνική τραγωδία είναι τόσο απόλυτα δεμένα με την ιστορία που αποτελεί το κομβικό σημείο για την αρχή όλων των δεινών για τις οικογένειες που αναμιγνύονται άμεσα η εμμεσα στην βεντέτα.
Η μητρική αγάπη και αυτοθυσία είναι ένα από τα στοιχεία αυτού του βιβλίου που με συγκίνησε. Η δύναμη ψυχής που μπορεί να βρει μια μάνα για να σώσει το παιδί της όταν η ίδια έχει μεταμορφωθεί σε σκιά του εαυτού της, όταν την έχει τυλίξει ολάκερη ο πόνος κι όμως αντέχει για το παιδί της, για την κόρη της. Η ανιδιοτέλεια και η αφοσίωση της Μαρίνας και η ανταπόδοση των συναισθημάτων της κόρης της Αργυρώς, το ιερό αυτό δέσιμο των δύο, είναι ένα από τα πιο δυνατά σημεία του βιβλίου, όπου ομολογώ πως προσωπικά ταυτίστηκα, έχοντας και η ίδια ζήσει παρόμοιες καταστάσεις με αυτές τις δύο γυναίκες, που ξεκίνησαν από την αρχή μια νέα ζωή , παρολο που ο πόνος και η μοναξιά μάστιζαν την ψυχή τους.
Μια μικρή παρένθεση μέσα σ'αυτο το βιβλίο αλλά μεγάλης σημασίας κεφάλαιο σε ολόκληρη την ιστορία είναι η έννοια της αληθινής φιλίας, της φιλίας που ακουμπάνε οι ψυχές, που οι άνθρωποι γίνονται πιο δυνατοί μέσα από τους άλλους και ακόμη κι αν τα έχουν χάσει όλα έχουν ένα μεγάλο κίνητρο, την αληθινή αγάπη αναμεταξύ τους και το στοργικό ενδιαφέρον.
Ο Αστέριος, ο Μαθιός, Ο Νικηφόρος, ο Μανώλης, Η Δέσποινα, Ο Πέτρος, Η Αργυρώ, ο Μιχάλης ειναι μερικοί από τους ήρωες που κινούν τα νήματα αυτής της ιστορίας.
Η "φωτογράφηση" τοπίων απαράμιλλης ομορφιάς, γευστικών εδεσμάτων αλλά και τοπικών ποτών από Κρήτη και Ήπειρο, ένα γοητευτικό"πάντρεμα" δύο παραδόσεων, μαντινάδες μα και μοιρολόγια, κλαρίνα, λύρα και καντάδες, όλα συντελούν σε μια πολιτισμική έξαρση που σε κερδίζουν αναγνωστικά.
Η θεία δίκη για ανθρώπους που πλήγωσαν και προκάλεσαν κακό είναι ένα από τα θεμελιώδη σημεία της ιστορίας οπου τα γεγονότα μας καθοδηγούν στην απόδοση δικαιοσύνης. Όπως και η ειλικρινής μεταμέλεια όπου φανερώνεται όχι στα λόγια αλλά σε πράξεις. Στην συνεισφορά και στην στήριξη, στην εμβάθυνση των σχέσεων και στην παντοτινή σφραγίδα συμφιλίωσης μέσα από κινήσεις αγάπης... Γιατι πλέον όλοι, βάζουν στην άκρη όλα όσα θα μπορούσαν αν σταθούν εμπόδιο και προσπαθούν για το μέλλον και όχι για το παρελθόν, αποδέχονται τα θετικά της συμφιλίωσης κι έτσι επιτυγχάνεται ο Σασμός!
Η λύτρωση έρχεται λίγο πριν το τέλος, λύτρωση των νεκρών, λύτρωση των ζωντανών, λύτρωση των ανομολόγητων παθών, λύτρωση των άλλοτε κυνηγημένων από ανθρώπους και μοίρα... Και ανάμεσα τους ένας έρωτας, μία αγάπη που ήρθε για να μείνει, για να κλείσει πληγές και να ανοίξει τα μάτια στα όνειρα, στην νέα ζωή, στην νέα πραγματικότητα! Ένας έρωτας που δεν θυσιάζει για να ζήσει αλλά ζει στο εμείς θυσιάζοντας τον εγωισμό. Ο έρωτας που δεν δίστασε να μείνει δίπλα πάρα τις αντίξοες συνθήκες, πάρα την αβεβαιότητα του μέλλοντος...που όλα όσα έλεγε ήταν όλα όσα έπραξε δίχως διαφορά. Παραδοσιακά γλέντια, τοπικά έθιμα, ντοπιολαλιά, λίμνες και θάλασσες, στοιχεία ιστορίας είναι μερικά απ'οσα θα βρούμε κατά την ανάγνωση αυτού του συγκλονιστικού βιβλίου.
Ο λυρισμός στην γραφή του συγγραφέα είναι μοναδικός, νιώθεις να ταξιδεύεις μέσα από τις λέξεις και σημαντικό το ότι καταφέρνει να τον συνδυάσει με μαεστρία σε ένα μυθιστόρημα με άκρως ρεαλιστικά στοιχεία.
Ένα βιβλίο που παρά το μεγάλο του μέγεθος διαβάζεται απνευστί και λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά μέσα σου, αφού όλοι μας έχουμε ζήσει κάτι από όσα περιγράφονται με τόσο αρτιότητα. Ανάμεσα στους πρωταγωνιστές και δευτεραγωνιστές, βρίσκουμε στοιχεία του χαρακτήρα μας που μας αρέσουν η που δεν μας αρέσουν, βλέπουμε τα αποτελέσματα λόγων, πράξεων η σιωπής που ίσως κάποια στιγμή να βρεθήκαμε κι εμείς στο ίδιο σημείο...
Από την αρχή ως το τέλος έχει απόλυτη συνοχή, δεμένη πλοκή, ζωντανοί διάλογοι και ακέραιη δομή. Η αρχή του σε πληγώνει και σε πεισμώνει, το τέλος σε λυτρώνει απο το ψυχικό βάρος των αρχικών συναισθημάτων και υποκλίνεσαι στο μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής... Ειδικά όταν προέρχεται από ανθρώπους που κάποτε για να υπερασπιστούν την τιμή τους δεν δίστασαν να φερθούν σκληρά και ακραία...
Ο μεγαλύτερος πρωταγωνιστής του βιβλίου αυτού, θαρρώ πως είναι ο έρωτας, που σε θολώνει, που σε ξεπερνά, που σε τρελαίνει αλλά και που σε γαληνέυει, σε αλλάζει, σε οριοθετεί ως άνθρωπο.
Θα μπορούσα να γράφω με τις ώρες για αυτό το βιβλίο, όμως θα προτιμήσω αν μην πω παραπάνω και να σας προτρέψω να το διαβάσετε άμεσα, διότι είμαι σίγουρη πως μετά την ανάγνωση του θα βγείτε κερδισμένοι τόσο σε αναγνωστικό επίπεδο όσο και σε ψυχικό... Εκεί άλλωστε είναι η επιτυχία του κάθε συγγραφέα, κι ο Σπύρος Πετρουλάκης το αποδεικνύει ανάμεσα σε τόσα βιβλία που ταξιδέψαμε με τους ήρωες του, πως ξέρει να καθηλώνει με την γραφή του και να μας μαγεύει.
Το συνιστώ ανεπιφύλακτα και με μεγάλη αγάπη...
Υ.Γ. 1 Ελπίζω πάνω στον ενθουσιασμό μου να μην έκανα spoilerakia ;)
Υ.Γ. 2 Τώρα ακόμη πιο πολύ θέλω να επισκεφτώ την Κρήτη μας αλλά και την Ήπειρο απ'οπου έχω και μισή καταγωγή
Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μίνωας.
📙Βιογραφικό συγγραφέα 📃
Ο Σπύρος Πετρουλάκης γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα, έχοντας ζήσει επίσης στο Ρέθυμνο και στα Χανιά που κατάγεται. Έχει δύο παιδιά, την Ειρήνη και τον Κωνσταντίνο. Είναι συνθέτης και στιχουργός και έχει συμμετάσχει σε μουσικές παραστάσεις και συναυλίες σε όλη την Ελλάδα. Τραγούδια του περιλαμβάνονται σε CD πολλών γνωστών καλλιτεχνών, ενώ έχει γράψει μουσική και τραγούδια για ντοκιμαντέρ και θεατρικές παραστάσεις. Ασχολείται με τη φωτογραφία (φωτογραφίες του έχουν βραβευτεί και δημοσιευτεί σε ευρωπαϊκά περιοδικά), είναι αφηγητής παραμυθιών, προπονητής και Πανελληνιονίκης στο άθλημα του Taekwondo και έχει ως χόμπι την αναρρίχηση και τις καταδύσεις. Από τις εκδόσεις Μίνωας κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά του «Το παράθυρο τηςΝεφέλης» (2014), «Η εξομολόγηση» (2015), «Η Παναγιά της φωτιάς», (2016), «Το τελευταίοδαχτυλίδι», (2017), «Αμαλία», (2018) καθώς και τα βιβλία του για παιδιά «Στα χνάρια τουκουρσάρου Μπαρμπαρόσα», (2014), «Οθησαυρός του Κυβερνήτη», (2015), «Ο δράκοςΜπουρμπουλήθρας», (2016) και «Η συνταγή της ευτυχίας» (2016). Τον Νοέμβριο του 2017 πραγματοποιήθηκε έκθεση ζωγραφικής εικαστικών με αφορμή το συγγραφικό έργο του Σπύρου Πετρουλάκη στην γκαλερί ΑΓΚΑΘΙ.
Αγοράστε την Ανθολογία Τρόμου «Το Σημάδι Του Θανάτου».
Ακολουθήστε μας
Φόρμα επικοινωνίας
Ποιοι είμαστε:
Το 𝑩𝒐𝒐𝒌𝒂𝒉𝒐𝒍𝒊𝒄 𝑻𝒉𝒐𝒖𝒈𝒉𝒕𝒔 𝑭𝒆𝒗𝒆𝒓 δημιουργήθηκε το 2015 από την Ποιήτρια-Συγγραφέα και Επιμελήτρια-Μεταφράστρια Κειμένων, Κωνσταντίνα Βαβάση. Ειναι η εμπνέυστρια και δημιουργός/διαχειρίστρια του με κατοχυρωμένα τα πνευματικά δικαιώματα του λογότυπου 𝑩𝒐𝒐𝒌𝒂𝒉𝒐𝒍𝒊𝒄 𝑻𝒉𝒐𝒖𝒈𝒉𝒕𝒔 𝑭𝒆𝒗𝒆𝒓®.Μια πορεία με συνοδοιπόρους στα ταξίδια των βιβλίων και της Τέχνης, συγγραφείς που αγαπουν την λογοτεχνία σε κάθε έκφανση της!___________
