Κλήρωση για ενα αντίτυπο του δυστοπικού μυθιστορήματος "Το παιχνίδι της Άγρας" του συγγραφέα Θεόδωρου Εσπίριτου

Το Bookaholic Thoughts Fever σε συνεργασία με τις Εκδόσεις Κίχλη κληρώνει σε έναν τυχερό / μια τυχερή, ένα αντίτυπο του βιβλίου "Το παιχνίδι της Άγρας" του συγγραφέα

Για να να λάβετε μέρος στον διαγωνισμό, και να το διεκδικήσετε, ακολουθήστε τα παρακάτω βήματα. 

• Like, Post και Share την ανάρτηση του διαγωνισμού στην ομάδα μας. 

• Να κάνετε ΕΓΓΡΑΦΗ στο blog μας και να αφήσετε ένα σχόλιο κάτω από την παρούσα ανάρτηση. 

         

• Like στην σελίδα μας στο Facebook

• Like στη σελίδα των Εκδόσεων Κίχλη

Ο διαγωνισμός αρχίζει από σήμερα 6/4 και λήγει στις 30/4. 

Καλή επιτυχία σε όλους. :) 

ΠΕΡΙΛΗΨΗ - ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

 Φωτογραφία στο εξώφυλλο: Guillermo Luijk, "Europa", 2006 (εμπνευσμένη από την ομώνυμη ταινία του Lars von Trier

Με φόντο μια Ευρώπη που σπαράσσεται από τον υπόγειο οικονομικό πόλεμο μεταξύ των κρατών-μελών της, ο Μάρλοου, ερευνητής της Υπηρεσίας Εξιχνίασης Σκοτεινών Υποθέσεων, επιβιβάζεται σε ένα τρένο με προορισμό την Άγρα. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής καλείται να επιλύσει το αίνιγμα μιας εξαφάνισης και δύο φόνων, ενώ κάποιοι συνταξιδιώτες θα του αποκαλύψουν τους φόβους τους για το τι πραγματικά διαδραματίζεται πίσω από την πύλη της Άγρας. Ωστόσο, οι αποκαλύψεις αυτές δεν συνιστούν παρά μόνο την άκρη του νήματος, που οδηγεί σε έναν λαβύρινθο, στο κέντρο του οποίου εξυφαίνεται μια σκοτεινή συνωμοσία.

Χρησιμοποιώντας με δεξιοτεχνία διάφορα λογοτεχνικά είδη, το αστυνομικό μυθιστόρημα, το πολιτικό νουάρ και τη δυστοπική-μελλοντολογική αφήγηση, αλλά και χάρη στην τεχνική του ντόμινο και στην καθηλωτική ατμόσφαιρα που δημιουργεί, ο Εσπίριτου παγιδεύει τον αναγνώστη στα δίχτυα ενός αποτρόπαιου εφιάλτη.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Ο Θεόδωρος Εσπίριτου σπούδασε στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών, στη Δραματική Σχολή της Ευγενίας Χατζίκου και στο Διαπανεπιστημιακό Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα "Δημιουργική Γραφή" του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου και του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας.

Έχει σκηνοθετήσει 43 θεατρικές παραστάσεις στο Εθνικό Θέατρο, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, στα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καλαμάτας, Πάτρας, Σερρών, Κοζάνης, Ιωαννίνων και σε ανεξάρτητες ομάδες. Παραστάσεις του έχουν παρουσιαστεί στην Ιταλία, στη Βόρεια Μακεδονία, στο Βέλγιο, στη Γαλλία και στη Ρουμανία. Έχει διδάξει επίσης σε δραματικές σχολές.

Το έργο του "Inferno, εικόνες μιας έκθεσης" παρουσιάστηκε στο Θέατρο Φούρνος σε σκηνοθεσία του ιδίου, ενώ με μορφή αναλογίου παρουσιάστηκαν τα έργα "Ηλέκτρα, το τέλος της παράστασης" (Γκαλερί Ώρα), "Delirium tremens" (Φούρνος), "Η σχεδία της Μέδουσας" (Άλεκτον) και με μορφή μουσικού αναλογίου η "Μικρή Σειρήνα" (Αίθουσα Εκδηλώσεων του Εθνικού Θεάτρου).

Το "Παιχνίδι της Άγρας" είναι το πρώτο του μυθιστόρημα.

[Ακολουθεί απόσπασμα από το βιβλίο - σ. 292-293 και 295-300.]

Τὸ τζὶπ διέσχιζε τὴν πεδιάδα σκαμπανεβάζοντας στὸν χωματόδρομο. Ἡ πόλη δὲν φαινόταν πιά. Ὁ Μάρλοου δὲν εἶχε ἰδέα ποῦ τὸν ὁδηγοῦσαν. Μπροστὰ στὸ φῶς τῶν προβολέων τοῦ ὀχήματος χόρευαν ἑκατοντάδες μικρὲς πεταλοῦδες. Τὸ τζὶπ ἔτρεχε καὶ ὁ Μάρλοου δὲν ἄκουγε τίποτε ἄλλο πέρα ἀπὸ τὸν ἦχο τῆς μηχανῆς καὶ τὶς κραυγὲς τῶν νυκτόβιων πλασμάτων. Κάποια στιγμὴ σταμάτησαν. Οἱ φύλακες κατέβηκαν μὲ τὰ ὅπλα τους στραμμένα πρὸς τὸν Μάρλοου. Ἐδῶ τελειώνουν ὅλα, σκέφτηκε. Ἡ καρδιά του χτυποῦσε δυνατά. Ἡ ἀνάσα του εἶχε κοπεῖ. Ὡστόσο δὲν τὸν πυροβόλησαν. Ὁ ἀρχηγὸς τῆς ὁμάδας διέταξε τὸν ἕναν ἀπὸ τοὺς ἄλλους δύο νὰ φορέσει στὸν ἐρευνητὴ τὴ μία χειροπέδη καὶ νὰ περάσει τὴν ἄλλη στὸ σιδερένιο στέλεχος τοῦ καθίσματος. Ἔπειτα περίμεναν, μὲ τοὺς προβολεῖς ἀναμμένους, ὥσπου, ἐντελῶς ἀπρόσμενα, ἄναψαν γύρω τους τὰ φῶτα τῶν στύλων, ἀποκαλύπτοντας τὸ μέχρι ἐκείνη τὴν ὥρα ἀόρατο πεδινὸ τοπίο.

Κάτι θὰ συνέβαινε· ἦταν ξεκάθαρο. Ἀλλὰ τί; Ἡ ἀναμονὴ εἶχε καταντήσει ἀνυπόφορη. Ὁ ὁδηγὸς στεκόταν ὄρθιος, οἱ δύο φύλακες εἶχαν ξαπλώσει στὸ γρασίδι καὶ σιγομουρμούριζαν μιὰ μελωδία, ἐνῶ ὁ ἀρχηγός, μ’ ἕνα στάχυ στὰ δόντια, κοίταζε καρτερικὰ πρὸς τὸν χωματόδρομο. Ὁ Μάρλοου ἀποφάσισε νὰ σπάσει τὴ σιωπὴ ρωτώντας γιὰ ποιὸν λόγο βρίσκονταν ἐκεῖ, ἀλλὰ δὲν πῆρε καμία ἀπάντηση.

Κάποια στιγμὴ ὁ ἕνας ἀπὸ τοὺς φύλακες σηκώθηκε, μπῆκε στὸ τζίπ, κι ἀφοῦ πάτησε ἕνα κουμπί, τέθηκαν σὲ λειτουργία οἱ δύο μικρὲς ὀθόνες ποὺ ἦταν ἐνσωματωμένες στὴν πλάτη τῶν μπροστινῶν καθισμάτων.

[...]

Ὁ Μάρλοου παρακολουθοῦσε τὴν ἔκβαση τοῦ ἀγώνα ἀπὸ τὶς ὀθόνες. Οἱ παῖκτες ποὺ ὑποδύονταν τοὺς Παρείσακτους ξεκίνησαν ἔξω ἀπὸ τὸν ἕκτο τομέα ὅπως ἦταν, δηλαδὴ χωρὶς μακιγιὰζ καὶ στολές, κι ἄρχισαν νὰ τρέχουν ὅσο πιὸ γρήγορα μποροῦσαν στὸν φωτισμένο ἀπὸ τοὺς προβολεῖς χωματόδρομο. Δὲν τοὺς κυνηγοῦσε ἀκόμα κανείς, ὡστόσο ἔπρεπε ν’ ἀπομακρυνθοῦν ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερο ἀπὸ τὴν ἀφετηρία, ἡ ὁποία, ὅπως τόνισαν οἱ δύο παρουσιαστές, ἀποτελοῦσε σημεῖο ὑψηλῆς ἐπικινδυνότητας.

Κάποια στιγμή, μέσα σὲ ἕνα πανδαιμόνιο ἑτερόκλητων ἤχων, ἐμφανίστηκε στὴν ὀθόνη ἡ κυρία Τόμπρα, ἡ ὁποία πάσχιζε νὰ ἀντεπεξέλθει. Στὴν ἀρχὴ ἔτρεξε γιὰ λίγο, βλέποντας ὅμως πὼς δὲν ἄντεχε, στὴ συνέχεια ἄρχισε νὰ περπατάει, πιέζοντας ταυτόχρονα τὸ στέρνο της μὲ τὸ δεξί της χέρι. Ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι παῖκτες εἶχαν ἤδη χαθεῖ στὴ στροφή, ἀλλὰ ἐκείνη εἶχε μείνει τελευταία. Λίγο ἀργότερα σταμάτησε στὴν ἄκρη τοῦ δρόμου, ἀρκετὰ ξεκομμένη ἀπὸ τὸ πλῆθος. Φαινόταν νὰ ὑποφέρει. Γονάτισε στὸ ἔδαφος βγάζοντας μιὰ πνιχτὴ κραυγὴ κι ἔπειτα κύλησε στὸ χαντάκι.

«Εἶμαι σίγουρος, κυρίες καὶ κύριοι, ὅτι κανείς σας δὲν ἔχει ξεχάσει τὴν Κόμπρα καὶ τὶς τεχνικές της», σχολίασε ὁ Βίπ. «Καταλήγω λοιπὸν στὸ συμπέρασμα ὅτι ἡ πτώση της εἶναι ἠθελημένη, ὅτι ἡ πανέξυπνη Κόμπρα προσποιεῖται!»

«Τὸ ἴδιο πιστεύω κι ἐγώ», συμφώνησε ἡ Ντίβα. «Πρόκειται μᾶλλον γιὰ στρατηγικὴ ἐπιβίωσης. Τρέμει ἀπ’ τὸν φόβο της, ὡστόσο, κοιτάξτε την, προχωρᾶ, ἄλλοτε σκυφτὰ κι ἄλλοτε μπουσουλώντας, κρυμμένη πίσω ἀπὸ τοὺς θάμνους, προφυλαγμένη ἀπ’ τὸ ἡμίφως. Περίεργη καθὼς εἶναι ἀπὸ τὴ φύση της, δὲν θέλει νὰ χάσει τὴν ἐξέλιξη τοῦ ἀγώνα».

«Ἔχει κότσια ὅμως, πρέπει νὰ τῆς τὸ ἀναγνωρίσουμε», εἶπε ὁ Βίπ.

«Πράγματι», συμφώνησε ἡ Ντίβα.

Ἐκείνη τὴ στιγμὴ ὁ Μάρλοου ἀποτράβηξε τὸ βλέμμα του ἀπὸ τὶς ὀθόνες, γιατὶ ἔφτασε στ’ αὐτιά του ἕνα συνονθύλευμα ἤχων ποὺ ὁλοένα πλησίαζε. Ἀκούγονταν βόμβος ἑλικοπτέρων, μηχανὲς αὐτοκινήτων, γαβγίσματα σκύλων, κυνηγετικὰ κόρνα καὶ κλάξον, ἐνῶ ταυτόχρονα οἱ δεκάδες ἀναμμένοι προβολεῖς δημιουργοῦσαν ἕνα ἐκτυφλωτικὸ περιβάλλον. Ὁ ἀρχηγὸς διέταξε τὸν φύλακα ποὺ εἶχε δέσει τὸ χέρι τοῦ Μάρλοου στὸ σιδερένιο στέλεχος τοῦ καθίσματος νὰ τοῦ δέσει καὶ τὸ ἄλλο. Σὲ λίγο, μέσα σὲ ἕνα σύννεφο σκόνης, πρόβαλε στὸ βάθος ἕνα πλῆθος ἀνθρώπων ποὺ ἔτρεχαν μὲ ὅλη τους τὴ δύναμη, κυνηγημένοι ἀπὸ ἄγρια ντόπερμαν. Ταυτόχρονα κατέφθασαν καμιὰ εἰκοσαριὰ ἀνοιχτὰ τζίπ, ποὺ μετέφεραν τοὺς τύπους ποὺ προκαλοῦσαν τὴ φασαρία μὲ τὰ κόρνα, καθὼς καὶ κάποια ἄλλα ὀχήματα, ὅπου ἐπέβαιναν οἱ εἰκονολῆπτες. Προχωροῦσαν στὰ δεξιὰ καὶ στὰ ἀριστερὰ τοῦ δρόμου, θέτοντας ἔτσι τὰ ὅρια μέσα στὰ ὁποῖα ἐπιτρεπόταν νὰ τρέχουν οἱ παῖκτες. Ἀπὸ πάνω πετοῦσαν τὰ ἑλικόπτερα μὲ ἄλλους δύο εἰκονολῆπτες, οἱ ὁποῖοι κρέμονταν κυριολεκτικὰ στὸν ἀέρα, προκειμένου νὰ τραβήξουν τὰ πιὸ ἐνδιαφέροντα στιγμιότυπα.

Ὅταν οἱ παῖκτες ἔφτασαν περίπου στὸ σημεῖο ὅπου βρισκόταν ὁ Μάρλοου, ὁ ἀρχηγὸς διέταξε ν’ ἀνέβουν ὅλοι στὸ τζὶπ κι ἀμέσως ἄρχισαν νὰ κινοῦνται παραλλήλως τοῦ πλήθους ποὺ ἔτρεχε. Οἱ φύλακες ἦταν σὲ ὑπερδιέγερση· ἀγωνιοῦσαν, σφύριζαν, ἐνθάρρυναν, ἔβριζαν, λὲς καὶ παρακολουθοῦσαν τὸν τελικὸ κυπέλλου μεταξὺ δύο μεγάλων ποδοσφαιρικῶν ὁμάδων. Καὶ φυσικὰ ὅλοι τους εἶχαν στοιχηματίσει στὴ νίκη ἢ στὴν ἧττα κάποιου ἀπὸ τὰ σκυλιά, καθένα ἀπὸ τὰ ὁποῖα ἔφερε ἕναν διακριτικὸ ἀριθμό.

«Οἱ Παρείσακτοι τρέχουν γιὰ νὰ ξεφύγουν ἀπὸ τὰ ντόπερμαν», εἶπε ἡ Ντίβα, «καί, ὅπως βλέπετε, κυρίες καὶ κύριοι, μετὰ ἀπὸ ἀρκετοὺς ἑλιγμοὺς τὸ καταφέρνουν, γιατὶ τὰ πίσω πόδια τῶν ζώων εἶναι δεμένα κατὰ τέτοιον τρόπο, ὥστε νὰ μὴν μποροῦν νὰ φτάσουν μὲ εὐκολία τὸ θήραμά τους».

«Πολλὲς φορὲς ὅμως», συνέχισε ὁ Βίπ, «τὰ σκυλιὰ κουτρουβαλοῦν στὶς κατηφόρες, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μπλέκονται ἄτσαλα στὰ πόδια τῶν κυνηγημένων, πού, ὅπως βλέπετε, τὰ κλοτσοῦν μὲ μανία καὶ μίσος».

«Τὰ σκυλιὰ εἶναι ἐκπαιδευμένα νὰ δαγκώνουν τὴν καρωτίδα», ἐξήγησε ἡ Ντίβα, «ἐνῶ οἱ Παρείσακτοι, πλὴν ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων, δὲν ξέρουν πῶς νὰ ἀντιμετωπίσουν τὰ ζῶα».

«Κοιτάξτε, φίλοι μου!» φώναξε ὁ Βίπ. «Μὴ χάσετε αὐτὰ τὰ κοντινὰ πλάνα ποὺ προσφέρει ὁ σκηνοθέτης μας: Ἕνα ντόπερμαν ἁρπάζει κάποιον καὶ τὸν ρίχνει στὸ ἔδαφος. Ἀκολουθεῖ ἄγρια πάλη μεταξὺ ἀνθρώπου καὶ ζώου καὶ... Τί κρίμα, τελείωσε κιόλας. Ὁ Παρείσακτος ἔχασε!»

Ἐνῶ οἱ εἰκονολῆπτες εἶχαν στραμμένη τὴν προσοχή τους στὴν ἀγωνία τῶν κυνηγημένων, ποὺ ἔτρεχαν νὰ ξεφύγουν ἀπὸ τὰ σκυλιά, καὶ οἱ παρουσιαστὲς περιέγραφαν μὲ καταιγιστικὸ τρόπο τὴν ἀγριότητα αὐτῶν τῶν σκηνῶν, ἡ κυρία Τόμπρα, ἡ ὁποία ἐμφανίστηκε πάλι στὴν ἄλλη ὀθόνη, προσπαθοῦσε νὰ καταλάβει τί ἀκριβῶς συνέβαινε. Τὰ σύννεφα σκόνης δὲν τῆς ἐπέτρεπαν νὰ δεῖ καθαρά. Σὲ μιὰ στιγμὴ ἡ κάμερα κατέγραψε τὴν ἔκπληξή της καθὼς εἶδε ἕναν ἀπὸ τοὺς παῖκτες νὰ κάνει στροφὴ ἑκατὸν ὀγδόντα μοιρῶν καί, βάζοντας φτερὰ στὰ πόδια του, νὰ ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὸ πεδίο τῆς συμπλοκῆς. Ἔμοιαζε σὰν νὰ ἤθελε νὰ ἐπιστρέψει στὸν ἕκτο τομέα. Καθὼς ὅμως ἔτρεχε μὲ ὅλη του τὴ δύναμη πρὸς τὴν ἀφετηρία, ἕνα σκυλὶ τὸν πῆρε στὸ κατόπι καὶ τελικά, πλησιάζοντας τὸ σημεῖο ὅπου λούφαζε ἡ κυρία Τόμπρα, ὅρμησε καταπάνω του καὶ τὸν ἅρπαξε μὲ μιὰ ἀστραπιαία κίνηση ἀπ’ τὸ πόδι. Ὁ ἄντρας ἔπεσε κάτω. Ἀμέσως μετὰ τὸ ζῶο πῆγε νὰ δαγκώσει τὸν λαιμό του. Ἐκεῖνος τότε ἔπιασε τὸ ντόπερμαν ἀπ’ τὰ σαγόνια, ἀλλὰ δὲν πρόλαβε νὰ κάνει τίποτα. Τὸ σκυλὶ τοῦ ξέσκισε τὸ λαρύγγι κάνοντας τὸ αἷμα νὰ πεταχτεῖ βίαια τριγύρω.

Ἡ κυρία Τόμπρα ἀδυνατοῦσε νὰ κλείσει τὰ μάτια της στὸν ἐφιάλτη. Παρακολουθοῦσε τὴ σκηνὴ καὶ ἔνιωθε νὰ χάνει τὰ λογικά της βλέποντας τὸ θύμα νὰ σπαρταράει αἱμόφυρτο στὸ ἔδαφος. Τὸ σκυλὶ τὴν ὀσμίστηκε καὶ πλησίασε τὸν θάμνο δείχνοντας τὰ δόντια του. Ἐκείνη, ἔτσι ὅπως ἦταν μπρούμυτα, κουλουριάστηκε ὅσο μποροῦσε καὶ κάλυψε μὲ τὰ χέρια τὸν λαιμό της, ἐνῶ προσπαθοῦσε, ὅσο τῆς ἦταν δυνατόν, νὰ κρύψει στὸ στῆθος τὰ μπράτσα της. Ὡστόσο, δευτερόλεπτα πρὶν τὸ σκυλὶ τῆς χιμήξει, ἕνα ἀνέλπιστο σφύριγμα τὸ ἔκανε νὰ στραφεῖ καὶ νὰ φύγει. Ἡ κυρία Τόμπρα, ποὺ εἶχε δεῖ τὸν Χάρο μὲ τὰ μάτια της, παρέμεινε ἀσάλευτη γιὰ ἀρκετὴ ὥρα καὶ μόνο ἡ ἔνταση τοῦ κορμιοῦ της καὶ τὰ νύχια της, ποὺ κόντευαν νὰ χωθοῦν στὸν λαιμό της, μαρτυροῦσαν πὼς ἦταν ἀκόμα ζωντανή.

Στὸ μεταξὺ ἡ κατάσταση στὸν ἕκτο τομέα εἶχε ἐκτροχιαστεῖ. Ἡ σταγόνα ποὺ ἔκανε τὸ ποτήρι νὰ ξεχειλίσει ἦταν ἡ μετάδοση τοῦ ἀγώνα ἀπὸ τὶς γιγαντοοθόνες ποὺ εἶχαν τοποθετηθεῖ στὶς μονάδες φιλοξενίας. Ὅσοι δὲν εἶχαν ἐπιλεγεῖ γιὰ τὸν ἀγώνα ἔβλεπαν τώρα σὲ κοντινὰ πλάνα τὸν ἀποτρόπαιο θάνατο τῶν παικτῶν καθὼς τοὺς κατασπάραζαν τὰ σκυλιά. Οἱ εἰκονολῆπτες ποὺ εἶχαν μείνει πίσω γιὰ νὰ καλύπτουν τὰ γεγονότα στὸν τομέα ἀπαθανάτιζαν τὰ συνωμοτικὰ βλέμματά τους. Οἱ φύλακες πάσχιζαν νὰ συνετίσουν τὸ ἐξαγριωμένο πλῆθος συνεννοούμενοι μέσω τῶν πομποδεκτῶν, ἀλλὰ οἱ ὑποψήφιοι δὲν ἄκουγαν τίποτα. Φώναζαν συνθήματα, ξήλωναν τὰ παράθυρα, ἔσπαγαν τὰ κρεβάτια κι ἔπειτα τὰ πετοῦσαν στὴ φωτιὰ ποὺ εἶχαν ἀνάψει μαζὶ μὲ ροῦχα, βαλίτσες, παπούτσια, βιβλία... Σὲ λίγη ὥρα ὅλα τὰ κτίρια τοῦ τομέα εἶχαν τυλιχτεῖ στὶς φλόγες. Κάποιοι φύλακες προσπαθοῦσαν νὰ θέσουν ὑπὸ ἔλεγχο τὴ φωτιὰ μὲ μάνικες πυρόσβεσης, ἐνῶ οἱ ὑποψήφιοι παῖκτες οὔρλιαζαν. Τὸ ἀρχέγονο ὂν μέσα τους ἀπαιτοῦσε νὰ ζήσει καὶ μιὰ πρωτάκουστη κραυγὴ ἀναδυόταν ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ὕπαρξής τους.

Καὶ ἐνῶ συνέβαιναν αὐτά, οἱ τηλεπαρουσιαστὲς συνέχιζαν τὴν περιγραφὴ τοῦ ἀγώνα, κάνοντας ποῦ καὶ ποῦ καμιὰ ἀναφορὰ καὶ στὰ ἐπεισόδια τοῦ ἕκτου τομέα, σὰν νὰ ἦταν καὶ αὐτὰ μέρος τοῦ Παιχνιδιοῦ.

Ὁ Μάρλοου ἔκλεισε γιὰ λίγο τὰ μάτια. Ἔνιωθε τὸ πρόσωπό του νὰ καίει. Ἕνα στυγερὸ ἔγκλημα ἐκτυλισσόταν μπροστὰ στὰ μάτια του καὶ πίστευε ὅτι οὔτε οἱ παῖκτες μὰ οὔτε καὶ ὁ ἴδιος θὰ ἐπιβίωναν ὣς τὸ τέλος αὐτοῦ τοῦ γυρίσματος.

Bookaholic Thoughts Fever  2021