Συνέντευξη Bookaholic Thoughts Fever
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2022
ΠΡΩΤΗ ΣΥΝΈΝΤΕΥΞΗ 15ΗΜΕΡΟΥ
Συντάκτης: Νάντια Βαβάση
Συγγραφέας: Ανδρέας Μαθιός
Καλή χρονιά, φίλοι και φίλες, με υγεία και πολλές αναγνώσεις όμορφων βιβλίων που μας μεταφέρουν στον μαγικό κόσμο των λέξεων.
Η στήλη των συνεντεύξεων του Bookaholic Thoughts Fever, ξεκινά για το 2022, με τον συγγραφέα Ανδρέα Μαθιό, ο οποίος θα μας μιλήσει για το πρώτο δημοσιευμένο βιβλίο του.
Ανδρέα, καλή χρονιά και από εδώ, σε καλωσορίζουμε στο Bookaholic Thoughts Fever, και σ'ευχαριστούμε πολύ για την τιμή να μας κάνεις "ποδαρικό" για τον νέο έτος.
Κ.Β. Αρχικά, θα ήθελα να σε συστήσω στους φίλους του Bookaholic Thoughts Fever.
Από το βιογραφικό σου και όλα όσα έχουμε πει, να αναφέρω πως είσαι ένας πολυτάλαντος άνθρωπος, δημιουργικός και με πολλή αγάπη με ο,τι καταπιάνεσαι.
Είσαι νέος συγγραφέας, είσαι πτυχιούχος Μηχανικός, ασχολείσαι με την τέχνη του κοσμήματος ως σχεδιαστής με πολλές συνεργασίες στο εξωτερικό και διατηρείς κοσμηματοπωλείο στο κέντρο της Αθήνας, στο Σύνταγμα.
Θέλεις να προσθέσεις κάτι άλλο εσύ, για να σε μάθουμε περισσότερο;
Α.Μ. Αρχικά, σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τη δυνατότητα και το χώρο που μου δίνεις να έρθω σε επαφή με το αναγνωστικό κοινό και τους φίλους της σελίδας σου,οπως επίσης και για τα θερμά σου λόγια. Να ευχηθώ με τη σειρά μου σε όλες κι όλους να έχουμε μια καλή χρονιά με υγεία, δημιουργική και με την ελπίδα να ξεμπερδεύουμε με τα της πανδημίας μια για πάντα.
Στα του βιογραφικού μου, πράγματι σπούδασα στο τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών του ΑΠΘ αλλά δεν ασχολήθηκα με το αντικείμενο ουσιαστικά ποτέ, καθώς δεν ταίριαζε στην ιδιοσυγκρασία μου. Μου πήρε κάποια χρόνια, καλώς ή κακώς να το καταλάβω, καθώς όταν βρίσκεσαι μέσα στο πρόβλημα, την αμφιβολία και την αμφισβήτηση του ίδιου σου του εαυτού και των επιλογών σου, είναι δύσκολο να κάνεις και μια αποδοτική αυτοκριτική και να αλλάξεις τροχιά στη ζωή σου. Το ευτυχές της υπόθεσης, καθώς η περίοδος που κατάλαβα πως και να γίνω μηχανικός, επειδή δεν το αγαπώ, δεν θα γίνω καλός, συνέπεσε με την εκπόνηση της διπλωματικής μου εργασίας αλλά και με πολύμηνες καταλήψεις στα ΑΕΙ, ήρθα σε επαφή με τη χρυσοχοΐα, κυριολεκτικά από σπόντα. Έπρεπε να χρησιμοποιήσω κάποια εργαλεία τα οποία στο τμήμα δεν ήταν διαθέσιμα, οπότε απευθύνθηκα σε ένα χυτήριο πολύτιμων μετάλλων μήπως και μπορούσαν να με εξυπηρετήσουν. Οι άνθρωποι που το δούλευαν δέχτηκαν με χαρά κι αφιλοκερδώς να με βοηθήσουν και χωρίς να το καταλάβουν, δεν άνοιξαν απλώς την πόρτα τους σε ένα φοιτητή, αλλά σε ένα μέλλον που μέχρι τη στιγμή εκείνη ούτε που είχα φανταστεί.
Θέλησα λοιπόν να αξιοποιήσω τον αναλυτικό τρόπο σκέψης του μηχανικού και τις σύγχρονες τεχνολογίες του 3d prinitng και να παντρέψω αυτά με την τέχνη της χρυσοχοΐας, ανοίγοντας ένα εργαστήριο, αρχικά στους Αμπελόκηπους και από το 2015 στο Σύνταγμα, όπου και σχεδιάζουμε και κατασκευάζουμε κυρίαρχα engagement jewelry και μονόπετρα.
Κ.Β. Το πρώτο σου δημοσιευμένο βιβλίο «Η Λύσσα», που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πνοή, είναι ένα ανάγνωσμα που κινείται στα όρια μεταξύ φαντασίας και τρόμου.
Διαβάζοντας την περίληψη του βιβλίου, ήρθα αντιμέτωπη με κάτι πολύ γνώριμο, όταν είδα την λέξη "πανδημία".
Η σπίθα της ιστορίας σου δημιουργήθηκε από την "επιδημική φωτιά" της ύπαρξης του κορωνοϊού;
Πες μας κάποια στοιχεία για την μαγική στιγμή της σύλληψης της ιδέας αλλά και έμπνευσης του καθώς και την ευκολία η δυσκολία της συγγραφής του, πχ όταν γράφεις έναν χαρακτήρα του αντιθέτου φύλου η έναν χαρακτήρα που είναι ακριβώς το άλλο άκρο από σένα;
Α.Μ. Είναι μια συζήτηση που είχα με τον εκδότη μου, το Δημήτρη Καραναστάση από την Πνοή. Η ιστορία αυτή υπήρχε στο μυαλό μου για τουλάχιστον μια δεκαετία. Στο διάστημα αυτό προσπάθησα πολλές φορές να την αποτυπώσω, αλλά ποτέ δεν βρήκα το χώρο, το χρόνο, τη διαύγεια, την έμπνευση, τη σοβαρότητα και την πειθαρχία να της δώσω μια φόρμα. Κάνοντας χιούμορ με το γεγονός αυτό, πιστεύω πως αν είχα προλάβει να γράψω το βιβλίο πριν το 2019, σήμερα θα μπορούσαμε να συζητάμε για κάτι στα όρια του προφητικού, με κάθε διάθεσή αυτοσαρκασμού.
Η αλήθεια είναι πως εν τέλει το βιβλίο γράφτηκε και πήρε τη μορφή που έχει σήμερα κατά την πρώτη καραντίνα του κορονοϊού, δηλαδή την άνοιξη του 2020. Θα θυμόμαστε όλοι πως τότε ήμαστε πραγματικά φοβισμένοι, μην έχοντας αντιμετωπίσει ξανά μια τέτοιου είδους απειλή, όπως επίσης και τέτοιου είδους περιοριστικά μέτρα σε παγκόσμιο επίπεδο. Ταυτόχρονα, και προσωπικά μιλώντας, είχα κλειστεί στο σπίτι μου κι είχα παγώσει όλες μου τις επαγγελματικές δραστηριότητες και για πρώτη φορά από το 2011 όπου ξεκίνησα, σταμάτησα να εργάζομαι και να είμαι παραγωγικός κι ενεργός, πράγμα που για έναν υπερκινητικό άνθρωπο όπως εγώ, συνιστά μαρτύριο. Τέλος, αλλά ενδεχομένως και πιο σημαντικά, ένιωθα πλήρως ευάλωτος κι αβέβαιος για το μέλλον, γιατί κακά τα ψέματα, μετά από 2 μήνες αναστολής εργασίας πολύς κόσμος που θα σκέφτονταν προηγουμένως να αγοράσει ένα κόσμημα, με τη λήξη της καραντίνας θα απόδιωχνε τη σκέψη αυτή και θα κρατούσε τα χρήματά του για πιο αναγκαίες δαπάνες. Βάλε και στο συλλογισμό σου πως το Μάιο του 2020 γεννήθηκε κι ο γιος μου, γεγονός σταθμός για τη ζωή μου, αλλά σε μια συγκυρία με ανασφάλεια και σε ένα περιβάλλον τελείως διαφορετικό από ότι γνωρίζαμε ως τότε κι έχεις ένα μείγμα της βασικής ύλης που διαπνέει όλη την ιστορία της Λύσσας.
Η Λύσσα, λοιπόν, πρόκειται για μια περιπέτεια δράσης που εδράζεται στον τρόμο,την αγωνία και την απελπισία, αλλά και στις ανθρώπινες σχέσεις, στην ανάπτυξη των χαρακτήρων και της δυναμικής μεταξύ τους αλλά και στα ιδανικά των ανθρώπων, που σε περιπτώσεις κρίσης διαγράφονται πάντα πιο ξεκάθαρα. Η ιστορία έχει να κάνει με τον αγώνα μιας ομάδας επιζώντων να ξεφύγουν από τις φονικές συνέπειες ενός συνθετικού ιού που προσβάλλει άμεσα και βάναυσα τον άνθρωπο, καθιστώντας τον ένα άβουλο ον με μοναδική του ανάγκη να επιτεθεί στο διπλανό του, με απώτερο σκοπό την περαιτέρω διασπορά του ιού. Ακούγεται γνώριμο, σίγουρα.
Για να είμαι ειλικρινής, πάντα αγαπούσα τις ιστορίες με πυρήνα το zombie apocalypse. Ο αγώνας του ευγενούς ενός απέναντι σε όλους, που αλληγορικά πέρνα μέσω της υπερβολής των ζόμπι, είναι για μένα μια μαγιά λογοτεχνική και κινηματογραφική που μπορεί, αν περαστεί σωστά στο κοινό, να θίξει σοβαρά υπαρξιακά και κοινωνικά ζητήματα. Για αυτό κιόλας προσπάθησα να δώσω μέσα στο φανταστικό της αφήγησης και της συνολικότερης ιστορίας, στοιχεία ρεαλισμού. Δεν θα διαβάσει δηλαδή κάνεις ένα έντυπο splatter, αλλά μια ιστορία επιβίωσης που στηρίζεται πάνω σε ανθρώπους όπως όλοι μας. Όχι σε υπερήρωες με οπλικά συστήματα και οχήματα στρατιωτικά. Δίνω έμφαση στο συναίσθημα, στην απελπισία, στο πόσο αβοήθητος κάνεις μπορεί να νιώσει σε μια κατάσταση ακραίου κινδύνου αλλά και στις ψυχολογικές μεταπτώσεις των πρωταγωνιστών. Αν κι όταν, δηλαδή, το βιβλίο αναχθεί σε ταινία, το κυρίαρχο χρώμα θα είναι ένα : το μαύρο!
Αυτή ήταν κι η μοναδική σοβαρή δυσκολία μου κατά τη συγγραφή. Το να μπορέσω να αποδώσω μια ιστορία φαντασίας με έναν τρόπο τέτοιο, που κανείς όταν θα περνά έξω από το Άλσος της Αστυνομίας στους Αμπελόκηπους, να μπορεί να επαναφέρει τις εικόνες που διάβασε στο βιβλίο, μπροστά του, στο σημείο αυτό. Να νιώσει δηλαδή πως ότι περιγράφεται, σε ένα σύμπαν παράλληλο, έχει συμβεί κάποια αόριστη στιγμή στο παρελθόν.
Κ.Β. Ο τίτλος του βιβλίου σου, πως προήλθε; Είναι ιδιαίτερος και δίνει ώθηση στον αναγνώστη να το "ψάξει" αυτό το βιβλίο.
Α.Μ. Για όποια κι όποιον με τιμήσει με το να διαβάσει το βιβλίο μου, πιστεύω πως θα καταλάβει ότι δεν γινόταν να ταιριάξει κάτι άλλο τόσο καλά και ταυτόχρονα λιτά με την ιστορία. Αρχικά, η λύσσα είναι το ένα από τα δύο ιικά συστατικά του τελικού ιού που σαρώνει τη χώρα. Από κει και πέρα, χρησιμοποιούμε τη λέξη αυτή μεταφορικά πολλές φορές για να δείξουμε τη μανία, την εμμονή με την οποία κάποιος αντιμετωπίζει μια κατάσταση. Η χρήση της Λύσσας λοιπόν έχει μια διτή φύση, την κυριολεκτική και την πιο ποιητική.
Κ.Β. Πόσα άλλα βιβλία, διηγήματα, ποιήματα, χειρόγραφα η αποθηκευμένα στο word σου, έχεις στο συγγραφικό σου συρτάρι;
Α.Μ. Αυτή τη στιγμή είμαι στη μέση του επόμενου μυθιστόρηματός μου. Επιμένω κι εδώ στα πλαίσια του thriller, αλλά σίγουρα σε μια πιο… γήινη ιστορία. Θίγω το θέμα των ψυχικών νόσων και του πως ένα, φαινομενικά ή και όχι ασήμαντο γεγονός, μπορεί να πυροδοτήσει μια σε ληθαργική κατάσταση ψυχική ασθένεια και του πως το περιβάλλον, οικογενειακό και κοινωνικό, αντιμετωπίζει τις ασθένειες και τους ασθενείς αυτούς με τη δέουσα σοβαρότητα κι ανθρωπιά.
Ταυτόχρονα, έχω δεκάδες μικρές ιστορίες στο συρτάρι μου σε horror κυρίως ύφος, αλλά προσωπικά ταυτίζομαι ευκολότερα με μεγαλύτερα σε όγκο αναγνώσματα. Μην παρεξηγηθώ, δεν θεωρώ πως η ποσότητα είναι προαπαιτούμενο της ποιότητας, αλλά εγώ προσωπικά δεν μπορώ να "ταξιδέψω" σε 30 ή 40 σελίδες με έναν ήρωα μια ιστορίας μικρής, όσο συγκλονιστικής κι αν είναι. Δεν προλαβαίνω, να το πω αλλιώς, καθώς όσο διαβάζω, σκηνοθετώ στο μυαλό μου τα τοπία, το φως, τα πρόσωπα και τις καταστάσεις. Οπότε, δεν μου είναι εύκολο να ζητήσω να κυκλοφορήσουν ας πούμε, 10 μικρές ιστορίες, γιατί νιώθω πως κι ο αναγνώστης μου δεν θα προλάβει κι αυτός να ταυτιστεί με την ιστορία μου.
Κ.Β. Ποτέ κατάλαβες πως θέλεις να ασχοληθείς με την συγγραφή; Διότι, όπως προανέφερα είσαι ήδη ένας πετυχημένος σχεδιαστής κοσμημάτων και μηχανικός. Ποιο ήταν αυτό το συγγραφικό κλικ που σε οδήγησε στο σαγηνευτικό ταξίδι των γραμμάτων;
Α.Μ. Όσο μου επέτρεπε ο χρόνος μου κι ειδικά τα καλοκαίρια, μπορούσα να διαβάζω κυριολεκτικά από το πρωί ως το βράδυ. Σε 3 εβδομάδες διακοπών μπορούσα να διαβάζω ως και 20 βιβλία. Οπότε ξεκινώ από το γεγονός πως αγαπώ το βιβλίο ως αναγνώστης. Από κει και πέρα, έχοντας, θεωρώ, μια καλή γνώση της γλώσσας αλλά, και κυρίαρχα, τη διάθεση για επικοινωνία με έναν τρόπο ασύγχρονο, αποστασιοποιημένο και ασφαλή, σκέψεων και συναισθημάτων που δεν μπορούν να εκφραστούν εναλλακτικά, για μένα η συγγραφή ήταν μονόδρομος.
Κ.Β. Υπάρχουν κάποια χόμπι, συνήθειες η γούρια που σε συντροφεύουν στην διάρκεια της συγγραφής; Πες μας από το πιο ασυνήθιστο μέχρι το πιο φυσιολογικό.
Α.Μ. Αρχικά, δεν θέλω πολύ φως. Αν γίνεται να γράφω με μοναδική πηγή φωτισμού την οθόνη του υπολογιστή, ακόμη καλύτερα. Θέλω ο χώρος μου να έχει απόλυτη ησυχία. Ακόμη και ελαφρύς βηματισμός θα με κάνει να χάσω τον ειρμό μου. Τέλος, βάζω κάποια Playlist στο YouTube με ορχηστρική μουσική. Η τάξη και η πειθαρχία αυτού του είδους με κάνει να έχω κι εγώ τάξη στη σκέψη και τη γραφή μου. Γενικά, θα έλεγα πως όταν γράφω επιθυμώ την απομόνωσή μου από αυτόν τον κόσμο, καθώς πλάθω έναν άλλον, ο οποίος δεν έχει ανάγκη τις παρεμβολές και το "θόρυβο" της δικής μου διάστασης.
Κ.Β. Η πανδημία τόσο στη χώρα μας, οσο και σε παγκόσμιο επίπεδο, δημιούργησε πολλά ψυχολογικά θέματα, προβλήματα συμπεριφοράς και αίσθηση μοναξιάς σε πολλούς ανθρώπους.
Πιστεύεις πως μέσα από την ανάγνωση και την συγγραφή βιβλίων οι άνθρωποι μπορούν να βρουν μια εσωτερική διέξοδο από την δυσκολία της εποχής και την εσωστρέφεια της καθημερινότητας που βουλιάζουμε ολοένα και πιο πολύ;
Α.Μ. Πολύ ωραία ερώτηση. Ειλικρινά, δεν ξέρω τι να σου απαντήσω. Για παράδειγμα, ξαναδιάβασα μέσα στην πανδημία το 1984 του Όργουελ και με έκανε να αισθανθώ χάλια. Ίσως λόγω της γενικότερης κατάστασης, δεν ήμουν σε θέση να διαχειριστώ ένα ανάγνωσμα για μια δυστοπία, ίσως γιατί τη ζούσα. Είμαι της άποψης πως η τέχνη είναι για να υπηρετεί τον άνθρωπο, κι όχι το αντίστροφο. Δηλαδή κανείς, για μένα, πρέπει να επιλέγει την ψυχαγωγία του και τα οχήματα αυτής που τον καλύπτουν και του βγάζουν το συναίσθημα, τη σκέψη, την εμπειρία που θέλει τη στιγμή που τη θέλει. Εγώ αυτό που προτείνω πάντα είναι να έχουμε ανοιχτά ματιά κι αυτιά για τις τέχνες, καθώς αποτελούν ένα από τα σπουδαιότερα σωσίβια για την ψυχική μας ισορροπία.
Από την άλλη, όπως είπα και νωρίτερα, εγώ έγραψα τελικά γιατί αν δεν το έκανα θα ένιωθα εγκλωβισμένος σε ένα τέλμα, σε μια ραστώνη. Άρα για μένα και την ψυχολογία μου ήταν απαραίτητο να γράψω, γιατί απλώς, δεν μπορούσα να τα πω αλλιώς…
Κ.Β. Έχεις ταξιδέψει σε μέρη literature privelages; Από την πλευρά του αναγνώστη, σε χώρες η περιοχές όπου έχεις "ζήσει" μέσα από βιβλία αγαπημένων σου συγγραφέων —κλασσικών η σύγχρονων— και από την πλευρά του συγγραφέα, χώρες η περιοχές που έχεις γράψει σε πόνημα σου (δημοσιευμένο η μη) αλλά δεν είχες πάει ποτέ.
Α.Μ. Προσωπικά, γράφω μόνο για μέρη τα οποία έχω επισκεφθεί. Δεν μου είναι εύκολο να γράψω πχ για το Λονδίνο του μεσοπολέμου, όταν δεν έχω πάει στην πόλη καν. Δεν θα είναι μεστή η περιγραφή μου, δεν θα μπορώ να δώσω στον αναγνώστη τη δυνατότητα να δημιουργήσει εικόνες, μυρωδιές, συναισθήματα αν πρώτος εγώ δεν τα έχω βιώσει.
Κ.Β. Στο διαδίκτυο υπάρχουν σελίδες, ομάδες και blog, όπως το Bookaholic Thoughts Fever, όπου ανά τακτά χρονικά διαστήματα αναρτώνται κριτικές - απόψεις βιβλίων από αναγνώστες η και ομότεχνους.
Τις διαβάζεις; Και πως αντιδράς σε μια αρνητική κριτική όταν όμως είναι καλοπροαίρετη.
Α.Μ. Δεν νομίζω πως υπάρχει συγγραφέας με δημοσιευμένη δουλειά που να μην ενδιαφέρεται για το πως το έργο του γίνεται αντιληπτό από το αναγνωστικό κοινό. Να είμαστε ειλικρινείς, αν δεν μας ενδιέφερε, δεν θα μπαίναμε και στη διαδικασία να εκδώσουμε κάτι, αλλά θα το αφήναμε στο συρτάρι μας, μαζί με το συναίσθημα που μας γέννησε η συγγραφική μας περιπέτεια.
Απο την άλλη, χρησιμοποιήσεις τη λέξη-κλειδί: "καλοπροαίρετη". Εδώ τίθεται θέμα ωριμότητας του λήπτη της κριτικής και του αν καταλαβαίνει πως κανείς μιλά και εκφράζεται. Αν κάνεις απλά βάλει πχ στο goodreads 1 αστέρι στο βιβλίο μου χωρίς να γράψει έστω μισή πρόταση, δεν θα την πάρω στα σοβαρά. Αν κανείς από την άλλη, μου γράψει με σκοπό να μου καταδείξει, ως εμπειρότερος, καλύτερος, παλιότερος κλπ κάποια λάθη μου, δεν θα πω πως θα χαρώ, καθώς είναι ένα μικρό λευκό ψεμματάκι που έχει επικρατήσει να λέγεται σε ανάλογες περιπτώσεις, αλλά σίγουρα θα με βάλει σε σκέψεις κι ενδοσκόπηση,άρα και σε μια δημιουργική διαπάλη για να γίνω καλύτερος.
Για να πω την αλήθεια, η "πρωινή" μου δουλειά που είναι κι αυτή τέχνη, με έχει χαλυβδώσει στο κομμάτι της υποδοχής κριτικής. Αν σε όλους άρεσαν τα μονόπετρά μου, θα είχα ξεπουλήσει και θα έγραφα τα βιβλία μου, καθαρός από το άγχος της καθημερινότητας και της επιβίωσης. Έχω ακούσει, ειδικά στις αρχές μου, σχόλια τύπου "δεν μου αρέσει" κάμποσες φορές, μέχρι να φτάσω πλέον να μην ατό ακούω καν, γιατο έχω βρει και τη δημιουργική μου ταυτότητα αλλά και το επίπεδο ποιότητας που θέλω να δίνω στον πελάτη μου. Μέχρι όμως αυτό να γίνει, έμαθα να δέχομαι του ότι σε κάποιους δεν θα αρέσω ποτέ. Αυτή μου την εμπειρία την αξιοποιώ και στην ανάγνωση κριτικών. Προς το παρόν, βέβαια, και χαίρομαι πολύ για αυτό, συνολικά ακούω καλά λόγια.
Κ.Β. Πως περνάς τον ελεύθερο χρόνο σου; Τι είδη λογοτεχνίας σου αρέσει να διαβάζεις; Πες μας έναν αγαπημένο σου συγγραφέα και έναν ποιητή, σύγχρονο η κλασσικό, Έλληνα η ξένο.
Επίσης, έχεις λογοτεχνικές επιρροές από τους αγαπημένους σου συγγραφείς;
Α.Μ. Δυστυχώς ο ελεύθερος χρόνος μου τα τελευταία 2 χρόνια είναι απίστευτα συμπιεσμένος, κι όσος υπάρχει, έχω την ανάγκη να τον αξιοποιώ κυρίως στο να βλέπω και να παίζω με το παιδί μου, που λόγω δουλειάς, μέσα στην εβδομάδα, δεν ειναι εύκολο. Πάντως, τα τελευταία βιβλία που διάβασα ήταν αστυνομικά θρίλερ από το συγγραφικό δίδυμο Nicky French. Γενικά, είχα μπει στη φάση αυτής της οικογένειας μυθιστορημάτων, κυρίως γιατί τα θεωρώ εύληπτα, γρήγορα και διασκεδαστικά, χωρίς να τα υποτιμώ φυσικά. Απλώς είχα την ανάγκη να περνάω την ώρα μου χωρίς να μπαίνω σε περαιτέρω σκέψεις. Προανέφερα τον Όργουελ, αγαπώ τη δουλειά του και τον μη προφανή τρόπο που χρησιμοποιεί για να τρομάζει και να καθηλώνει.
Κ.Β. Έχεις την επιλογή να δειπνήσεις με έναν συγγραφέα/ποιητή. Ποιον θα επιθυμούσες να περάσεις κάποιες ώρες μαζί;
Α.Μ. Αν κεράσω εγώ το δείπνο, μπορώ να καλέσω μερικούς ακόμη?
Αν πρέπει οπωσδήποτε να δειπνήσω με έναν και μόνο, και έχοντας τη μαγική ιδιότητα της νεκρανάστασης, θα ήθελα να περάσω μερικές ώρες με τον Tolkien. Δεν αγαπώ τόσο πολύ τις ιστορίες φαντασίας αυτού του ύφους, αλλά ο άνθρωπος κατάφερε και δημιούργησε ένα πλανήτη, ένα σύμπαν καλύτερα, ως άλλος Θεός. Με τις νόρμες του, με τους κινδύνους, με τα ήθη και τις προκαταλήψεις του. Αυτή η αριστουργηματική ικανότητά του είναι κάτι που θα ήθελα να έχω τη δυνατότητα να τη "διαβάσω" κι αν μπορώ, να την αξιοποίησω.
Κ.Β. Ποιοι είναι οι μέθοδοι η τα τρικ που χρησιμοποιείς για να απωθήσεις την αναγνωστική ύφεση και την συγγραφική αφλογιστία;
Α.Μ. Όταν δω ότι δεν προχωράει μια ιστορία κάνω το εξής απλούστατο: Σταματάω. Κάνω ένα διάλειμμα. Προτιμώ να περάσω κάποιες μέρες χωρίς να αγγίξω καν τα χαρτιά του πλάνου μου, παρά να μπω να γράψω με το ζόρι κάτι γιατί σώνει και ντε, πρέπει να γράψω 10 σελίδες, γιατί σίγουρα αυτές θα κληθώ να τις σβήσω και να τις ξαναγράψω. Γενικά οι τέχνες το έχουν αυτό. Ένας κιθαρίστας για παράδειγμα, ένα βράδυ μπορεί να σολάρει σαν τον Hendrix, και τηην επόμενη μέρα να μην μπορεί να "βγάλει" ούτε μια πεντατονική κλίμακα. Η έμπνευση, κατ' εμέ, δεν πρέπει να εκβιάζεται.
Κ.Β. Πες μας το αγαπημένο σου απόφθεγμα που είναι σύμβουλος σου στην καθημερινότητα.
Α.Μ. Never try. You either do it or don't waste my time. Κοινώς, πράξε, προχώρα, δούλεψε, πάλεψε, μη μιλάς, δεν βγάζει πουθενά.
Κ.Β. Αν το βιβλίο σου «Η Λύσσα», ήταν τραγούδι σε ποιο είδος θα ανήκε; Η αν έχεις σκεφτεί ποιο τραγούδι θα ήταν;
Α.Μ. Για τα Χριστούγεννα, η σύζυγός μου έκανε κάποιες αγορές για να στολίσουμε το σπίτι μας κι ειδικά το δωμάτιο του μικρού. Ανάμεσα στα στολίδια και τα παιχνίδια, ήταν ένα μικρό κουρδιστό καρουζέλ που παίζει μια μονότονη παιδική μελωδία με ήχο ξυλόφωνου. Γενικά εμένα οι μελωδίες αυτές μου βγάζουν μια θλίψη, δεν ξέρω γιατί. Η συγκεκριμένη μελωδία όμως, μόλις την άκουσα, είπα μέσα μου πως θα ήταν άψογο soundtrack για την ταινία "Λύσσα", καθώς όλη η ιστορία περιστρέφεται και γύρω από τη σχέση του κεντρικού ήρωα με τη μικρή του κόρη και την πορεία αυτών μέσα στον όλεθρο. Η αντίθεση του καρουζέλ με την ωμότητα και τη βαρβαρότητα της κατάστασης νομίζω δίνουν μια συγκλονιστική αντίθεση.
Οι τίτλοι αρχής της ταινίας βέβαια, θα ήθελα να έχουν ένα πιο industrial metal άκουσμα, όπως το heresy των mushroomhead που είχα "λιώσει" στο repeat ένα διάστημα.
Κ.Β. Αυτή την περίοδο διαβάζεις κάποιο βιβλίο; Αν, ναι ποιο; Έχεις φτιάξει #TBR για το 2022;
Α.Μ. Αυτή την περίοδο δυστυχώς δεν διαβάζω κάτι. Το καλό είναι όμως ότι γράφω. Στα απολύτως must read ομως εχω βάλει το Κάρι του Stephen King.
Κ.Β. Με ποιο κριτήριο αναζητάς και αγοράζεις βιβλία; Το εξώφυλλο, την υπόθεση στο οπισθόφυλλο η κάτι άλλο;
Α.Μ. Το εξώφυλλο δεν με επηρεάζει τόσο να είμαι ειλικρινής. Μόνο αν είναι too much μπορεί να με κάνει να μη θέλω να το αγοράσω. Σίγουρα η περίληψη στο οπισθόφυλλο παίζει σημαντικό ρόλο. Τέλος, αν μπορώ να διαβάσω έστω καμία δεκαριά σελίδες στα κλεφτα και με κρατήσει το βιβλίο, τότε θα το πάρω. Φυσικά, μεγάλο ρόλο, ειδικά για είδη που δεν κατέχω, παίζουν οι βιβλιοκριτικές.
Κ.Β. Τι περιλαμβάνεται στα επόμενα συγγραφικά σου σχέδια;
Α.Μ. Θα είμαι πολύ χαρούμενος αν καταφέρω μέσα στην τρέχουσα χρονιά να ολοκληρώσω το δεύτερο βιβλίο μου και να κριθεί άξιο κι ικανό να εκδοθεί, όπως η Λύσσα. Αυτή τη φορά γράφω κάτι μακρυά από την επιστημονική φαντασία, θίγοντας το θέμα της ψυχικής υγείας και του πόσο πίσω είμαστε ακόμη σαν κοινωνία στο να δεχόμαστε το πρόβλημα και να το αντιμετωπίζουμε.
Κ.Β. Ανδρέα μου, σ'ευχαριστούμε πολύ για αυτή την όμορφη συζήτηση.
Σου ευχόμαστε καλή επιτυχία σε ο,τι κάνεις, και να'ναι καλοτάξιδο το βιβλίο σου, να αγαπηθεί από κάθε αναγνώστη και να βρίσκεται στο ΤΟΠ10 για το νέο έτος.
Α.Μ. Εγώ σε ευχαριστώ για την τιμή που μου έκανες να έχουμε αυτή τη συζήτηση. Εύχομαι κι οι αναγνώστες μας να πέρασαν ευχάριστα το χρόνο τους και γιατί όχι, να τους έδωσα μια καλύτερη εικόνα για το βιβλίο.
Σύνοψη Βιβλίου
Το νερό μολύνθηκε. Το νερό δεν είναι πια ζωή – είναι απειλή.
Όταν ο ιός της λύσσας ενωθεί με το πρωτοποριακό αντικαρκινικό σκεύασμα «Προμηθέας Α11», δημιουργεί ένα αφύσικο και απρόβλεπτο βιολογικό πάντρεμα που οδηγεί τον ξενιστή σε άμεσο, επίπονο μα… παροδικό θάνατο. Και ο άνθρωπος γίνεται κτήνος. Και το κτήνος επιτίθεται σ’ αυτόν, το ακριβό του θήραμα, για να του αποσπάσει τη ζωή αλλά και για να χαρίσει στον φονικό συνθετικό ιό νέα φωλιά. Κι από κει ακόμα περισσότερες, μέχρι ο άνθρωπος να χαθεί και να κυριαρχήσει το σκοτάδι.
Ο Νίκος Μέλλος, ρημαγμένος ψυχολογικά από τον πρόσφατο χαμό της συζύγου του, πασχίζει να μεγαλώσει μαζί με τον πατέρα του την κόρη του, τη μικρή Ζωή, μέχρι που η καλπάζουσα επιδημία τον βρίσκει στη δουλειά του. Από κει ξεκινά η αγωνιώδης προσπάθειά του να φτάσει στους δικούς του, και μαζί με τη Σία, διασώστρια του ΕΚΑΒ, να ξεφύγουν από την «απολύμανση» που απειλεί να σβήσει τη χώρα από το πρόσωπο της Γης.
Βιογραφικό συγγραφέα
Ο Ανδρέας Μαθιός γεννήθηκε και μεγάλωσε στους Αμπελόκηπους της Αθήνας. Το 2003 εισήχθη στο ΑΠΘ όπου σπούδασε Μηχανολόγος Μηχανικός, ενώ παράλληλα ήρθε σε επαφή με την αργυροχρυσοχοΐα στο πλαίσιο εργασίας. Το 2011, παντρεύοντας τη μηχανική με το κόσμημα, ανοίγει το ομώνυμο εργαστήριο χρυσοχοΐας στο Σύνταγμα, όπου ως σήμερα παρέχει μοντέρνες κι εξατομικευμένες υπηρεσίες σχεδιασμού υψηλής αισθητικής κοσμήματος. Η αγάπη του για τη λογοτεχνία και τα σενάρια τρόμου τον οδηγούν στη συγγραφή πολλών αδημοσίευτων μικρών ιστοριών, με αποκορύφωμα την πρώτη ολοκληρωμένη του προσπάθεια, το μυθιστόρημα τρόμου, «Λύσσα» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή.
🎁Give away🌟
Ο συγγραφέας κάνει δώρο σε έναν τυχερό- η, του Bookaholic Thoughts Fever, ένα υπογεγραμμένο αντίτυπο του βιβλίου του.
Ευχαριστούμε πάρα πολύ για αυτή την ευγενική χορηγία.
Νάντια Βαβάση για το © Bookaholic Thoughts Fever 10/01/ 2022
Εξαιρετική συνέντευξη, πολύ ενδιαφέρον βιβλίο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή