Σ' αγαπώ...Δεν έχω τίποτα άλλο να πω... πιο απλό, πιο βαθύ, πιο μεγάλο!
Αυτοι οι στίχοι απο την ποιήτρια Μυρτιώτισσα, θα μπορούσαν να αποτυπώσουν τον πιο μεγάλο έρωτα που έζησα, μεσα απο τις σελιδες του νεου αισθαντικού βιβλίου του συγγραφέα Κώστα Κρομμύδα.
Ενας έρωτας που καθε άνθρωπος θέλει να ζήσει, δυνατός, απόλυτος, ακραίος... ενας έρωτας που τρέφεται απο το πάθος και την σαρκική ηδονή, όμως αφυδατώνεται απο την ζήλεια και πεθαίνει απο το πείσμα και τον εγωισμό... ομως αλήθεια, σε εναν τέτοιο έρωτα το Τέλος γράφεται με τελεία η με ερωτηματικό;
Άλλωστε όπως λεει κι ενα απόσπασμα του βιβλίου "Ο έρωτας, ο αληθινός έρωτας, ο ενας έρωτας, είναι η προέκταση της ψυχής, της καρδιάς, του κορμιού και του μυαλού σου. Δεν μπορείς χωρίς να τον έχεις, δεν αντέχεις να τον αφήσεις και να συμβιβάσεις τη ζωη σου με οτιδήποτε λιγότερο.
Αυτον τον μοναδικό έρωτα περιγράφει ο συγγραφέας στο νεο του πόνημα, εμπνευσμένος απο αληθινά γεγονότα, απο εναν αληθινό θυελλώδη έρωτα...
Η μυθοπλασία συναντά την πραγματικότητα και το αποτέλεσμα μαγεύει και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη.
Δυο πρωταγωνιστές του θεάτρου, εκτος απο την μυρωδιά απο σανίδι...οσφρίζονται και την μυρωδιά απο έρωτα, εναν έρωτα που ξεκίνησε απο μια τυχαία γνωριμία, συνεχίστηκε απο μια αμοιβαία αντιπάθεια και ολοκληρώθηκε σε εναν απόλυτο ερωτα, του οποίου πάντα η (υποτιθέμενη) λήξη έρχεται με ενα δυνατό μίσος, το οποίο κρύβει ενα καταπιεσμένο πάθος, μια κρυφή ηδονή.
Η Λυδία και ο Νικόλας, με ταξίδεψαν στο νησί των απόλυτων συναισθημάτων, σε ενα αέναο πάθος, ομως και οι υπόλοιποι δευτεραγωνιστές μου έμαθαν πολλα...Η Βασιλική, την έννοια της πραγματικής και ανιδιοτελούς αγάπης, η Σμαράγδα της πιστής αφοσίωσης και κρυφής αγάπης, που η αξιοπρέπεια κράτησε το επίπεδο τοσο υψηλά, οσο και η αξία της συγκεκριμένης γυναίκας.
Συγκινήθηκα, έκλαψα, γέλασα, έζησα μεσα απο τις 431 σελίδες, αυτου του βιβλίου.
Είχα χρόνια να αισθανθώ έτσι, μια ιστορία που σου τονίζει την ουσία της ιδιας της ζωης, το μοίρασμα των στιγμών, την αγάπη προςτον συνάνθρωπο, την έννοια της αληθινής μητρότητας...ποσα συναισθήματα!
" Καθετί που ζούμε αποκτά μεγαλύτερη αξία οταν το μοιραζόμαστε με εναν άνθρωπο της καρδιάς μας". Ποσο αληθινό και σοφό...αρκει εμεις οι άνθρωποι να ανακαλύψουμε την έννοια του, μεσα απο εμας, να το αναζητήσουμε σε εναν εσωτερικό δρόμο που εχει ως αρχή την ψυχή μας...
Η" Μυρωδιά απο σανίδι" χωρίζεται σε τρείς εποχές, στο παρελθόν, στο ενδιάμεσο και στο παρόν. Αυτη η εναλλαγή απο τη μια εποχή στην άλλη, οδηγεί σε μια ξεκούραστη ανάγνωση, που τόσο περίτεχνα ο συγγραφέας το πράττει.
Άρτια δομημένο, δυνατή γραφή, με μια εξαιρετική πλοκή που σε κάνει να μην θες να το αφήσεις απο χέρια σου αλλα ταυτόχρονα δεν θες και να τελειώσει...
Πολυ σημαντικό στοιχείο στην γραφή του συγγραφέα, που εχω παρατηρήσει και σε προηγούμεναα έργα του ειναι πως δεν αφήνει κανένα κενό στην ιστορία, ακόμη και η πιο μικρή λεπτομέρεια καταγράφεται μεσα στις επόμενες σελίδες του, ετσι ωστε ο αναγνώστης να εχει μια ολοκληρωμένη άποψη και γνώση.
Μέσα απο αυτο το έργο μαθαίνεις περα απο τα δυνατά συναισθήματα του έρωτα, της ζήλειας, του λάθους, του πάθους και των αντίστοιχων συνεπειών τους, στοιχεία απο την Τέχνητου Θεάτρου.
Εξαιρετικά εργα μεγάλων συγγραφέων, παραστάσεις, πάλκο, πλατεία , κουίντα, θίασος , θεατράνθρωποι...
Τοσες λεπτομέρειες, που όμως συναρμολογούν τα κομμάτια της ιστορίας, οπως τα κομμάτια της ψυψής των ηρώων...
Αυτες οι έννοιες σε κάνουν να αγαπήσεις την Τέχνη του Θεάτρου, να ψάξεις του ήρωες σου, να σημειώσεις τα σημεία που "σφράγισε" η ψυχή σου.
Η " Μυρωδιά απο σανίδι" σε κάνει να αναπολείς τον μεγάλο έρωτα που κάποτε έζησες...αλλα έμεινε ανεκπλήρωτος απο επιλογή σου, οπως αναφέρεται και στο βιβλίο.Επειδή δείλιασες μπροστά στα θέλω σου και τον άφησες να φύγει απο ανασφάλεια....προτίμησες την ασφάλεια των πρέπει σου...
Ομως κάθε απόλυτος έρωτας ζει στις στιγμές... η ζωη περνάει...οι στιγμές μένουν κι αυτες είναι το σύνολο των εμπειριών μας, οι οποίες μας οδηγουν στην ευτυχία... χωρίς λογική μα μόνο με την καρδιά... και ναι υπάρχουν κατι κολασμένες στιγμές που έχουν την έκσταση του παραδείσου, οπως είπε η Λυδία στον Νικόλα οταν σε ενα γύρισμα ταινίας, το φιλί που τους ένωσε διήρκησε πολυ περισσότερο απο οσο όριζε το σενάριο... γιατι το πάθος δεν εχει τέρμα μονο αρχή...χωρίς τέλος...
Μια παράσταση που η αυλαία δεν πέφτει ακόμα κι αν το έργο " τελειώσει" και οι πρωταγωνιστές απομακρυνθούν...η σπίθα θα παραμένει αιώνια και κάποια στιγμή θα συνεχιστεί μέσα απο ενα αλλο ζευγάρι... οπως η Μάρω και ο Μίλτος που έζησαν το σεργιάνι του Έρωτα μεσα απο τα σοκάκια του νησιού της Μπουμπουλίνας, τις Σπέτσες.
Αυτο το βιβλίο, για μενα το πιο αισθαντικό του Κώστα Κρομμύδα, το πιο ερωτικό, το πιο δυνατό σε συναισθήματα, χαράχτηκε στην αναγνωστική μου μνήμη, άγγιξε τις πιο ευαίσθητες χορδές της ψυχής μου και χαίδεψε κάθε σημάδι του έρωτα που κάποτε έζησα τοσο απόλυτα και δυνατά.
Αξίζει να το διαβάσετε...θα ζήσετε μοναδικές στιγμες...θα νιώσετε την αλήθεια της ίδιας της ζωής, θα νοσταλγήσετε τον έρωτα που...χάθηκε η θα νιώσετε την ανυπομονησία του έρωτα που ακόμα δεν ήρθε...αλλα πάντα περιμένετε...
Αυτον τον έρωτα που δεν γνωρίζει όρια και ο, τι ζει είναι έντονο, δυνατό, ακραίο και ύστερα μετουσιώνεται σε αγάπη που δεν έχει τέλος...παρά μόνο στις σελίδες του βιβλίου...
©Κωνσταντίνα Βαβάση 23/06/18
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα κλικ εδώ 
