Η άποψη μας για το βιβλίο "στης καρυδιάς τον ίσκιο" της Γιώτας Φώτου

Η άποψη μας για το βιβλίο "στης καρυδιάς τον ίσκιο" της Γιώτας Φώτου

Η Θάλεια και ο Δημοσθένης όταν ήταν παιδιά γνωρίστηκαν στης καρυδιάς τον ίσκιο και μετά εκεί περνούσαν ώρες μαζί, μοιράζονταν τις σκέψεις, τις ανησυχίες, τις ελπίδες και τα όνειρα τους. Και παρόλο που έκαναν παρέα όσο μεγάλωναν άλλαξαν οι συνήθειες τους, τα ενδιαφέροντα τους, οι απαιτήσεις της ζωής τους και όλα αυτά τους έκαναν να απομακρυνθούν όμως πάντα υπήρχε κάτι που τους ένωνε.

Το νέο μυθιστόρημα της Κας Φώτου τοποθετείται στο χρονικό διάστημα 1908-1958 που συμπεριλαμβάνει μερικές από τις πιο δυνατές στιγμές της ιστορίας μας, τον βαλκανικό πόλεμο, τη μικρασιάτικη καταστροφή, τον ελληνοϊταλικό πόλεμο, τη κατοχή, τον εμφύλιο. Πενήντα  έτη με πολύ πόνο, αγωνίες, δυσκολίες, θυσίες και όμως οι έλληνες τα κατάφεραν να βγουν δυνατοί, ζωντανοί και ελεύθεροι.

Μέσα από όλα αυτά βλέπουμε να εξελίσσεται η ιστορία των δυο ηρώων με τη βοήθεια της δυνατής γραφής της Κας Φώτου που συνδυάζει την ιστορία και το μυθιστόρημα.

Θεωρώ πως το βασικότερο ζήτημα που αναφέρει είναι, αυτό που πονά και τη σημερινή μας εποχή, η μετανάστευση. Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε ως χώρα, μη δίνοντας ευκαιρία ανάπτυξης σε όλους εμάς τους νέους να καταφεύγουμε στην μετανάστευση για να αναζητήσουμε ένα καλύτερο μέλλον.

Έρχεται να μας θυμίσει πως κάτι που συνέβη στο παρελθόν δεν σημαίνει ότι αποτελεί πλέον κάποια μαύρα σημαδάκια επάνω σε χαρτί που το ονομάζουμε ιστορία αλλά σίγουρα στο μέλλον θα έρθει ξανά για να θυμίσει στους νεότερους πως η ιστορία κάνει κύκλους άλλοτε μικρούς άλλοτε μεγαλύτερους και είναι στο χέρι του καθενός μας να παλέψει με ότι έχει στα χέρια του για να αντιμετωπίσει τις ίδιες δυσκολίες με τους προγόνους μας !

Αν και λένε ότι η καρυδιά έχει "βαρύ" ίσκιο προσωπικά τη βλέπω με διαφορετική ματιά. Είναι ένα δέντρο που έχει πολύ σοφία μέσα του, ψηλώνει γρήγορα και αναπτύσσει τις ρίζες της βαθιά γιατί ψάχνει για νερό, δεν καίγεται εύκολα από φωτιά γιατί είναι πολύ δροσερή, αντέχει σε όλες τις κλιματολογικές αλλαγές και το ξύλο της (όσοι ασχολούνται με την ξυλουργική) είναι σκληρό και το βασικότερο προσφέρει τους καρπούς της σε όποιον τους έχει ανάγκη.

Έτσι και το βιβλίο της Κας Φώτου οι ρίζες του φτάνουν σε βάθος στη ψυχή μας, γιατί συναισθηματικά δενόμαστε με τη Θάλεια, τα μέλη της οικογένειας της που τους συμπονούμε για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν και θαυμάζουμε τη δύναμη ψυχής που παρουσιάζουν απέναντι στις μάχες της ζωής!

Το νέο μυθιστόρημα της Κας Φώτου με καθήλωσε αδυνατώντας να σηκώσω τα μάτια μου από τις σελίδες του και ομολογώ ότι με κέρδισε η απλότητα και η ποιότητα της γραφής!

Αναστασία Πέρρου® για την Bookaholic Thoughts.