Η άποψη μας για το βιβλίο “Αμάραντοι λεμονανθοί” της Χαράς Παπαελευθερίου – Μπαρδώση

“Αμάραντοι λεμονανθοί”
Χαράς Παπαελευθερίου – Μπαρδώση

Ημ. Έκδοσης: 10/2017
ISBN: 978-618-5284-29-9
Σελίδες: 448
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ωκεανός
 

Ένα δυνατό χαστούκι στο μάγουλο της Αγγελικής από τον σύζυγο της και μια έκρηξη από τη πλευρά του γεννώντας πολλά ερωτήματα στον αναγνώστη για την αντίδραση αυτή.

Αρχίζει ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο, στα παιδικά χρόνια της Αγγελικής, το 1923, όπου ζει με τους γονείς στον Πόρο τον καπετάν - Μανόλη, την κυρά - Λένη και την αδερφή της, την Αναστασία.

Μπαίνοντας στο σπίτι ο καπετάν - Μανόλης ξεκινά μια συζήτηση ξεκινά για τα νέα των ημερών, ότι περιμένουν πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία και ότι πρέπει να βοηθήσουν.
Για την οικογένεια τους, δεν είναι σπάνιο να βοηθούν τον συνάνθρωπο τους, οπότε ήταν εύκολο να παρθεί η απόφαση να φιλοξενήσουν μια οικογένεια μικρασιατών μέχρι να μπορέσουν να ορθοποδήσουν. 

Η μικρή Αγγελική συνεννοήθηκε με τον μπαμπά της να δώσει ένα μυγδαλωτό σε ένα παιδάκι όταν πάνε στο λιμάνι μαζί τη μητέρα της. Έχοντας το μυγδαλωτό στα χέρια της χώνεται μέσα στον κόσμο και ξεχωρίζει ένα συνομήλικο της αγόρι, τον Βασίλη. Τρέχει κοντά του και του δίνει το γλυκό για το καλωσόρισμα. Αυτό το γλυκό ήταν η αρχή ώστε τα δυο παιδιά να γίνουν αχώριστα αλλά και οι οικογένειες τους.

Τα δυο παιδιά όσο μεγαλώνουν τόσο περισσότερο δένονται, μοιράζονται τις ανησυχίες τους, τις ελπίδες τους και τελικά αγαπιούνται.
Και εκεί που αναμένουμε να κυλίσει η αγάπη τους ομαλά, ο Βασίλης θα πρέπει να φύγει για τη Μασσαλία. Η Αγγελική νιώθει να γκρεμίζεται ο κόσμος της και δεν θα είναι η πρώτη φορά γιατί οι δυσκολίες που θα συναντήσει δεν θα είναι απ' αυτές που λύνονται με μια εξίσωσή που δίνει και άμεσο αποτέλεσμα.

Η Αγγελική, είναι ένα πρόσωπο που βρίσκεται αντιμέτωπη με τον δικό της ξεριζωμό από τον Πόρο, με τα έθιμα και τα πρέπει, με τη κακία του κόσμου, το κουτσομπολιό και την ανδροκρατούμενη κοινωνία.

Είναι ένα κορίτσι που οι δύσκολες καταστάσεις που εμφανίστηκαν στο δρόμο της τη μετέτρεψαν σε γυναίκα πριν την ώρα της αλλά είναι αποφασισμένη να τηρήσει τα πιστεύω της, να κρατήσει κοντά της τους ανθρώπους που αγαπά χωρίς όρια και να τιμά την φιλία παρόλες τις ενστάσεις που έχει από γνωστούς της.

Η γραφή της Κας Παπαελευθερίου – Μπαρδώση είναι γρήγορη, λιτή και επενδύει στα συναισθήματα χωρίς όμως να ωραιοποιεί καταστάσεις και δυσκολίες εκείνης της εποχής.

Προσπαθεί να μας θυμίζει παρόλες τις δυσκολίες που συναντάμε να μην χάνουμε την αισιοδοξία μας και το βασικότερο όλων την ελπίδα μας για ένα καλύτερο μέλλον που σίγουρα θα έρθει!

Ένα βιβλίο που σίγουρα θα σας συγκινήσει αλλά και θα αγαπήσετε !

Αναστασία Πέρρου® για την Bookaholic Thoughts

Διαβάστε περισσότερα

H άποψη μας για το "Συννεφόδεντρο" της Margaret P. Dalkour (Η μήτρα του Κακού ΙΙ )

ISBN: 978-618-5231-88-0
Αρ. Σελίδες: 384
Ημ. Έκδοσης: 22/12/2017

Το βιβλίο κυκλοφορει από τις Εκδόσεις Πηγή.

 

Ο μύθος του Συννεφόδεντρου και ενός αγοριού, του Anamar, ξεκινά το 536π.Χ. και για την ακρίβεια όταν καθόταν απέναντι από τον βαριά άρρωστο παππού του, συνειδητοποιώντας ότι ο  πεντάχρονος αυτός άντρας μέχρι λίγες ημέρες πριν ήταν ένας άνθρωπος γεμάτος ζωή και τώρα αργοπέθαινε δίχως να μπορούν να κάνουν κάτι ή μήπως όχι; 

 

Δίπλα στο κρεβάτι καθόταν και ο μικρός αδερφός του Anamar που ήταν απαρηγόρητος που θα έφευγε από τη ζωή ο παππούς του. Γιατί η ίδια αρρώστια είχε πάρει τη ζωή από τον πατέρα του αλλά και πολλά άλλα μέλη του χωριού τους τα τελευταία χρόνια.

Στο μυαλό του Anamar τριγύριζε μια σκέψη και για την ακρίβεια κάτι που άκουγε από μικρή ηλικία και ήταν σίγουρος πως έπρεπε να το αναζητήσει αν ήθελε να γίνει καλά ο παππούς του και όχι μόνο. Έτσι, λοιπόν η απόφαση πάρθηκε και ο νεαρός Anamar αν και ποτέ δεν είχε κάνει μακρινό ταξίδι, πήρε το σακίδιο του και ξεκίνησε αφήνοντας πίσω όσους αγαπούσε με την ελπίδα να βρει το Συννεφόδεντρο για να σωθεί το χωριό του.

Ενδεχομένως, η απορία που δημιουργείται είναι πως μπορεί ένα Συννεφόδεντρο να σώσει τους κατοίκους ενός χωριού;

Ο μύθος που γνωρίζει είναι πως μόνο ένας πραγματικά ανιδιοτελής μπορεί να πλησιάσει το Συννεφόδεντρο και να ζητήσει κάτι όχι μόνο για τον εαυτό του αλλά κάτι και για τους άλλους.

Από την ιστορία του Anamar γίνεται ένα μεγάλο άλμα στο χρόνο και ερχόμαστε στο 2013 όπου γνωρίζουμε τη Maggie (Μάγκι), ανιψιά ενός πολύ γνωστού δημοσιογράφου του Alex Bristow (Αλεξ Μπρίστοου) που την έχει μεγαλώσει σα παιδί του μιας και πριν δεκαπέντε χρόνια είχε χάσει τους γονείς της από δυστύχημα.
Η Μάγκι βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα δυσάρεστο νέο. Ο θείος της είχε φύγει από τη ζωή, έχοντας πέσει θύμα ληστείας μέσα στο ίδιο του το σπίτι. Πρέπει να ταξιδέψει μέχρι τις ΗΠΑ για να συναντήσει τις αρχές ώστε να την ενημερώσουν σχετικά αλλά και να κηδέψει τον θείο της.

Και  λίγες ημέρες πριν, ο Άλεξ της είχε στείλει ένα γράμμα από το Κάιρο, που της έγραφε με πολύ ενθουσιασμό για ένα παρακλάδι Βερβερικής φυλής που είχε συναντήσει μαζί με έναν επιστήμονα και της είχε ζητήσει τις σημειώσεις που είχε εσωκλείσει μαζί με την επιστολή να τις κρατήσει μέχρι να συναντηθούν.
Πλέον είναι αργά...ή μήπως δεν είναι και πρέπει να διαβάσει τις σημειώσεις για να δει σε τι ήταν μπλεγμένος ο θείος της ή έστω τι ήταν αυτό που είχε ανακαλύψει στο Κάιρο;

Από τη πρώτη μέρα που επισκέφτηκε τις ΗΠΑ η Μάγκι γνώρισε έναν πολύ καλό γείτονα αλλά και φίλο του θείου της τον Jason (Τζέισον). Που ήταν εκείνος που βρήκε νεκρό τον Άλεξ, ωστόσο από την αρχή κάτι ένιωθε μέσα του ότι δεν πήγε καλά με το θάνατο του φίλου του. Επειδή ο Άλεξ είχε μιλήσει για την ανιψιά του στον Τζέισον παρόλο που δεν είχαν ξανασυναντηθεί ένιωθε οικεία μαζί της. Ο Τζέισον ήταν αποφασισμένος να βοηθήσει και να στηρίξει την Μάγκι όσο μπορούσε σε αυτή τη δύσκολη στιγμή της ζωής της αλλά και δίχως να το γνωρίζει τότε να αποτελεί ένα συνδετικό κρίκο στην επίλυση του μυστηρίου...
Μυστήριος ο θάνατος του Άλεξ αλλά και η ιστορία που θα διαβάσουμε, δεν είναι από τα βιβλία φαντασίας που γνωρίζεις από πριν τι πρόκειται να συναντήσεις. Η φαντασία παίρνει την πραγματική της μορφή, δηλαδή αυτό που συχνά ακούμε, ότι είναι η αφύπνιση της όρασης του αόρατου, που γίνεται ορατό.
Ο χρόνος εδώ αποκτά μια άλλη διάσταση, μήπως τελικά οι πράξεις του παρελθόντος δεν καθορίζουν το μέλλον αλλά μπορεί το μέλλον να καθορίσει το παρελθόν;

Έχουμε μάθει ή καλύτερα μας έχουν μάθει να χωρίζουμε τον χρόνο να τον βάζουμε σε περιθώρια παρελθόν, παρόν και μέλλον. Αν δεν υπήρχαν αυτά τα περιθώρια και μπορούσε το παρόν να επηρεάσει όχι μόνο το μέλλον όπως ήδη γνωρίζουμε αλλά και το παρελθόν;

Ένα από βασικά στοιχεία του βιβλίου είναι ο χρόνος και πόσο εύπλαστος μπορεί να γίνει αλλά και πως μπορούν πολλά πράγματα που θεωρούμε δεδομένα τελικά να μην υπάρχουν.

Καταιγιστικές εξελίξεις στο βιβλίο, γρήγορη πλοκή και θεωρώ ότι πρέπει να είναι συγκεντρωμένος ο αναγνώστης για να μπορεί να το παρακολουθήσει. Ωστόσο θα βρείτε ερωτήματα που όντως αξίζει να καλοσκεφτούμε όλοι μας.

Στη ζωή του ανθρώπου πολλοί επιστήμονες προσπαθούν να πετύχουν την μακροζωία και άλλοι εύχονται να την είχαν, έχει όμως αξία; Γιατί αν η μακροζωία αποτελείται από την ενήλικη ζωή και όπως αναφέρει η συγγραφέας μας αν κάποιος φτάνει σήμερα στα 80-90 χρόνια και μπορεί να φτάσει στα 120-130χρόνια δεν θα του προσφέρει ξανά τη παιδική, ανέμελη ηλικία αλλά απλά θα παρατείνει την ενήλικη ζωή. Άρα έχει πραγματική αξία η μακροζωία;

Θεωρούμε δεδομένο τους ανθρώπους μας και ξεχνάμε πόσο εύθραυστη είναι η ζωή μας με αποτέλεσμα όταν χάνουμε κάποιον να αποκτά τότε μεγαλύτερη αξία η κάθε λέξη, πράξη, συναίσθημα που έχουμε ζήσει μαζί του. Γιατί όμως τότε πρέπει να το θυμόμαστε; Μήπως θα ήταν καλύτερα να σεβόμαστε την κάθε ημέρα που ξυπνάμε και να τη ζούμε πραγματικά;

Πιστεύουμε πως ο χρόνος είναι κάτι που κυλά όπως θέλουμε εμείς, όμως δεν τον καθορίζουμε πραγματικά εμείς, μπορεί να έχουμε την ελεύθερη βούληση των επιλογών μας αλλά πάντα βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι αποφάσεων και ο χρόνος απλά συνεχίζει να κυλά.

Πολλές φορές έχουμε μπροστά μας ένα φωτεινό δρόμο αλλά και ένα σκοτεινό κακοτράχαλο δρόμο που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως ότι είναι δύσκολο να διαβούμε δεν είναι απαραίτητα και το πιο κακό. Διότι μέσα από την κακοτράχαλη διαδρομή, μπορεί να αντιμετωπίσουμε δυσκολίες, αλλά θα μας δώσουν γνώση και τελικά στο τέλος του δρόμου να βρεθούμε σε ένα πιο φωτεινό δρόμο που ούτε καν γνωρίζαμε την ύπαρξη του και το βασικότερο ότι δεν το είχαμε διανύσει μόνοι μας αλλά έχοντας έναν προστάτη δίπλα μας.
Η αγάπη, ο σεβασμός, η ανιδιοτέλεια, η ελπίδα, η πίστη είναι μερικά βασικά στοιχεία που στηρίζεται το βιβλίο αυτό και προσπαθεί να μας δώσει τα καλύτερα μηνύματα για να συνειδητοποιήσουμε ότι τίποτα μα κυριολεκτικά τίποτα δεν είναι δεδομένο στη ζωή μας και παρόλο που έχουμε πάντα το ελεύθερο της επιλογής, πρέπει να γίνεται με νηφαλιότητα και ηρεμία για να μπορούμε να εκτιμήσουμε και το πιο μικρό κομμάτι των αποτελεσμάτων της τελικής μας επιλογής.

Κλείνοντας, την αναφορά μου στο "Συννεφόδεντρο" της Margaret P. Dalkour θεωρώ ότι είναι ένα παράθυρο που αν το ανοίξετε θα σας προσφέρει μια θέα σε μια διαφορετική διάσταση των πραγμάτων που θεωρούμε δεδομένα γύρω μας. Αλλά και να σας βοηθήσει να συνειδητοποιήσετε πως όλοι αφήνουμε έχουμε μια "υπογραφή" ή ένα ενεργειακό ίχνος αν θεωρείτε πιο σωστή έκφρασή που μπορεί να επηρεάσει όχι μόνο εμάς αλλά και τους συνανθρώπους μας είτε σε άμεσο είτε σε βάθος χρόνου.
Κανένας δεν είναι πιο σημαντικός ή ασήμαντος από τον άλλο. Όλοι έχουμε έρθει για ένα σκοπό/ρόλο σε αυτή τη ζωή, απλά αυτό που διαφέρει μεταξύ μας είναι η χρονική διάρκεια που το συνειδητοποιούμε.

Anastasia Perrou ® για την Bookaholic Thoughts

Διαβάστε περισσότερα

Η άποψη μας για "Η γυναίκα με το μυστικό" της Sophie Hannah

"Η γυναίκα με το μυστικό" της Sophie Hannah

Η Νίκι, βρίσκεται καθοδόν για το σχολείο του γιου της, συναντά κάποιον που δεν θα έπρεπε να συναντήσει και γι' αυτό αναγκάζεται να κάνει μια παράκαμψη. Και επειδή έπρεπε να ξαναπάει στο σχολείο, ακολούθησε την ίδια διαδρομή. Την ίδια ημέρα δολοφονείται ο Ντέιμον Μπλάντι, ένας αρθρογράφος που σχολίαζε τους πάντες και τα πάντα μέσα από τη στήλη του. Φυσικά δεν είναι μόνο αυτό, αλλά ο δολοφόνος έχει αφήσει ένα περίεργο μήνυμα με κόκκινη μπογιά.
Στην διαδρομή που έκανε η Νίκι, πέρασε από το σπίτι του νεκρού, γι' αυτό θεωρήθηκε ύποπτος και η ίδια κάνει ότι μπορεί να πείσει τους αστυνομικούς ότι είναι αθώα, προστατεύοντας παράλληλα το μυστικό της. Ποιο είναι αυτό το μυστικό; Γιατί πρέπει να το προστατεύσει; Κρύβει κάποιον το μυστικό αυτό; Είναι όντως αθώα;

Αυτά είναι τα αρχικά ερωτήματα που δημιουργούνται διαβάζοντας τις πρώτες σελίδες του βιβλίου της Hannah. Ενδεχομένως το βιβλίο αυτό να μην αρέσει στους φανατικούς αναγνώστες αστυνομικών και όχι για κάποιο περίεργο λόγο απλά επειδή έχουν διαβάσει πολλά βιβλία, ενδεχομένως να το βρουν προβλέψιμο και αυτό γιατί θα βρουν τα κλειδιά για τη λύση του μυστηρίου.

Με κέρδισε η εξέλιξη της ιστορίας, το ψυχογράφημα των χαρακτήρων και η εναλλαγή των καταστάσεων που βίωνε η Νίκι στο παρελθόν και στο παρόν, επιτρέποντας μας να διαπιστώνουμε την δεξιοτεχνία της Hannah στην ανθρώπινη ψυχολογία αλλά και τη μαεστρία της γραφής της, κερδίζοντας τον αναγνώστη χωρίς να χρειάζεται να χρησιμοποιήσει αυτά που μας έχουν συνηθίσει άλλα αστυνομικά βιβλία (γρήγορη δράση, λουτρά αίματος, κατά συρροήν εγκληματίες, σκηνοθετημένες σκηνές κλπ).

Το βιβλίο έχει γραφτεί σε πρώτο και τρίτο πρόσωπο και γίνεται μέσα από την αφήγηση της κεντρικής ηρωίδας, της Νίκι.

Ζητήματα που θίγονται σε αυτό το βιβλίο πολλά, ένα από τα βασικά οι ανθρώπινες σχέσεις στην σημερινή κοινωνία που αλλοιώνονται και αυτό διότι βάζουν πάνω από όλα ανούσια αγαθά, πάθη και ανάγκες μη κοιτώντας τη ψυχή.

Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνά ο άνθρωπος είναι ότι η ψυχή πληγώνεται εύκολα και το παρελθόν της μπορεί να κρύβει πολλά τραύματα, που δυστυχώς δεν μένουν εκεί αλλά την ακολουθούν στο μέλλον δημιουργώντας νέα τραύματα ή και κρατώντας τα παλαιά ανοιχτά.
Τελικά το αντικρίζει κάποιος τα παλαιά τραύματα της ζωής του και βλέποντας τα κατάματα, τον λυτρώνει ή όχι;

Το βιβλίο της Hannah "Η γυναίκα με το μυστικό" ακόμη και όσους ανακαλύψουν γρήγορα τα κλειδιά για την επίλυση του, δεν θα σας επιτρέψει να το αφήσετε από τα χέρια σας πριν φτάσετε στη τελευταία σελίδα.

Αναστασία Πέρρου ® για την Bookaholic Thoughts.

Διαβάστε περισσότερα

H άποψη μας για "Μια πιθανή ζωή" του Sebastian Faulks

"Μια πιθανή ζωή" του Sebastian Faulks

Το εξώφυλλο μας προδιαθέτει ότι θα διαβάσουμε πέντε ιστορίες, σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και περιοχές. Και όμως μέσα από αυτές τις πέντε ανθρώπινες ιστορίες νιώθουμε ότι υπάρχει κάτι κοινό. 

Η πρώτη ιστορία, μας τοποθετεί το 1938 με έναν καθηγητή της αγγλικής γλώσσας που είναι όμως και προπονητής του κρίκετ. Με τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, αποφασίζει να καταταγεί στον στρατό για να πολεμήσει. Όμως μετά από ένα μικρό διάστημα θητείας του, θα τον στείλουν στη Γαλλία ως κατάσκοπο που μετά από μια σειρά γεγονότων και μιας γυναίκα που τον πρόδωσε θα βρεθεί σ' ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Πολωνία. Που θα γνωρίσει όλη αυτή τη φρίκη που υπήρχε σε εκείνους τους χώρους.

Μετά από πολλά χρόνια, γέρος πλέον, προσπαθεί να βρει απαντήσεις στα γεγονότα που συνέβησαν στο πόλεμο.

Η δεύτερη ιστορία, μας πηγαίνει πιο πίσω στο 1859 και σε ένα αγόρι που η οικογένεια του λόγω της κακής οικονομικής κατάστασης, τον τοποθέτησε σε ένα φτωχοκομείο. Εκείνη την εποχή το περιβάλλον αυτό, ήταν ένας σκληρός χώρος που τα παιδιά εργάζονταν σε αντίξοες συνθήκες και δεν είχαν καμία εκπαίδευση. Μέσα σε  αυτό το περιβάλλον ο μικρός ήρωας μας θα μεγαλώσει πριν την ώρα του. Λίγα χρόνια μετά ο πατέρας του τον βγάζει από το πτωχοκομείο και ο νεαρός πλέον θα εργαστεί με πείσμα και θα βελτιώσει τα οικονομικά του.

Παράλληλα, στο πτωχοκομείο είχε γνωρίσει δυο μικρές αδερφές, που θα γίνουν η οικογένεια του και θα τις στηρίξει αλλά και θα τον στηρίξουν στην πορεία της ζωής του.

Η τρίτη ιστορία, θα μας μεταφέρει στο όχι τόσο μακρινό μέλλον, στο 2029 που η Έλενα ένα κοριτσάκι που επιλέγει να περνά τον ελεύθερο χρόνο της σε ένα καταφύγιο που έχει φτιάξει στο δάσος. Μια μέρα όταν επέστρεψε ο πατέρας της, δεν ήταν μόνος του αλλά είχε μαζί του και τον Μπρούνο που θα γινόταν ο υιοθετημένος αδερφός της. Τα δυο παιδιά θα γίνουν μοναδικοί φίλοι και μεγαλώνοντας θα χρειαστεί να χωρίσουν.

Η Έλενα θα γίνει μια πετυχημένη ιατρός στον τομέα της νευροβιολογίας και όταν οδηγηθεί σε μια μοναδική ανακάλυψη θα  συναντήσει ξαφνικά τον Μπρούνο που είναι πλέον συγγραφέας. Επειδή, ήταν χωρισμένοι πολλά χρόνια, θα γνωριστούν εκ νέου αλλά και πάλι θα συνειδητοποιήσουν ότι δεν μπορούν να είναι μαζί.

Η τέταρτη ιστορία, θα μας ταξιδέψει στις αρχές του 19ου αιώνα στη Γαλλία στην οποία θα συναντήσουμε την Ζαν που το σκάει από το μοναστήρι που μεγάλωσε και θα καταλήξει να εργαστεί ως οικονόμος ενός πλούσιο γαιοκτήμονα όπου θα μεγαλώσει με πολύ αγάπη τα δύο παιδιά της οικογένειας.

Η εξέλιξη της ιστορίας γίνεται με απλή αφήγηση που διαπιστώνουμε τις αλλαγές που βιώνει η οικογένεια του γαιοκτήμονα με την πάροδο του χρόνου και το ρόλο της Ζαν σε όλα αυτά.

 Η πέμπτη και τελευταία ιστορία του βιβλίου διαδραματίζεται στην Αμερική του 1970 όπου παρατηρούμε έναν τραγουδιστή που γνώρισε μια ανερχόμενη τραγουδίστρια την Άνια που εκτός από συνεργάτης της έγινε μάνατζερ της και εραστής της.

Η γνωριμία τους έγινε ένα βράδυ με την Άνια να τραγουδάει και να παίζει με την κιθάρα της.  Μια ερωτική ιστορία που δεν έχει το ευτυχισμένο τέλος που θέλουμε συνήθως να έχουν αυτές οι ιστορίες.

Έχω την αίσθηση ότι ο Faulks δεν είναι ιδιαίτερα γνωστός στην Ελλάδα αλλά θεωρώ πως μέσα από αυτό το καλογραμμένο βιβλίο με τις ιστορίες του, μπορεί να κερδίσει τον αναγνώστη. Έχουν γρήγορη εξέλιξη αλλά με λιτή γραφή χωρίς όμως να στερείται λεπτομερειών που έχει ανάγκη η κάθε ιστορία.

Ενδεχομένως να αναρωτηθείτε που υπάρχει η σύνδεση των ιστοριών. Μπορεί να είναι ένα μέρος ή κάποιο αντικείμενο ή αναμνήσεις από άλλο ήρωα προηγούμενης ιστορίας.

Διαπιστώνουμε ότι ο συγγραφέας φέρνει τον κάθε ήρωα αντιμέτωπο με τις επιλογές του, τις ανάγκες του, τις αρχές του, τις ευκαιρίες, την υπόσχεση για διατήρηση της αγάπης και όλα αυτά που οι καθημερινοί άνθρωποι αντιμετωπίζουμε.

Θεωρώ πως η τελική σύνδεση είναι πως οι πέντε ιστορίες είναι μέρος από τη καθημερινότητα όλων μας.

Αναστασία Πέρρου ® για τη Bookaholic Thoughts

Διαβάστε περισσότερα