Κριτική του βιβλίου «Εξαφανίσεις» της συγγραφέως Ελλεάνα Βλαστού.

Γράφει η Μαρία Παπαδοπούλου

Ένα μαξιλάρι στον καναπέ. Ένα πιάτο με μακαρόνια και ένα πιρούνι στο τραπέζι.

Το εξώφυλλο με τράβηξε αμέσως.

Μετά ο τίτλος . ‘’Εξαφανίσεις’’.

Διηγήματα.

Έπρεπε να το διαβάσω αυτό το βιβλίο. Αμέσως το παρήγγειλα, αμέσως το διάβασα.

Έξι διηγήματα. Άνθρωποι που χάνουν ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής τους, ξαφνικά ή δρομολογημένα, στο παρόν ή στο παρελθόν και καλούνται να συνεχίσουν να υπάρχουν μετά από αυτό.

Η σύζυγος που δεν μπορεί να ξεπεράσει το θάνατο του άνδρα της. Φορά τα ρούχα του, ακούει τη μουσική που άκουγε, ξαναταξιδεύει τα ταξίδια τους, του μιλά σαν να ήταν δίπλα της. Ζει μέσα από την ανάμνησή του και μόνο για αυτήν.

Ο δότης σπέρματος που θέλει να πει στους υποψήφιους γονείς να φύγουν μακριά, πως τα όνειρά που κάνουν για το παιδί τους-αν ποτέ γεννηθεί- δεν θα γίνουν ποτέ πραγματικότητα, πως τους κοροιδεύει και αυτός και το αφεντικό και η ζωή η ίδια. Όλα αυτά θέλει να τους πει αλλά τίποτα από αυτά δεν τους λέει. Μέχρι που τιμωρείται για αυτό. Και η τιμωρία είναι ξαφνική, επίμονη και παντοτινή.

Το αγόρι που χάνει όποια γυναικεία ύπαρξη αγάπησε βαθιά χωρίς να ξέρει γιατί και δεν ξέρει πώς να ζει με αυτό.

Η γυναίκα που σε μια κηδεία συνειδητοποιεί ότι είναι και η ίδια νεκρή, αν και ζει ακόμα. Ακολούθησε το μονοπάτι που της υπέδειξαν αυτοί που ήξεραν καλύτερα και έζησε μια ζωή που δεν ήθελε. Και τώρα;

Η γυναίκα που αναγκάζεται να πουλήσει πολύτιμα οικογενειακά κειμήλια για να μπορέσει να επιβιώσει και παλεύει να σώσει ό,τι μπορεί.

Η διακοσμήτρια εσωτερικών χώρων που θέλει να διακοσμεί μόνο χαρούμενα σπίτια, σπίτια πολύ διαφορετικά από αυτά που έζησε, προσπαθώντας να ξορκίσει τους δαίμονες του παρελθόντος.

Έξι ιστορίες που συγκινούν και προβληματίζουν. Λιτή, απλή και βαθιά ουσιαστική αφήγηση, σαν απαλή μουσική.

Ανυπομονώ να διαβάσω και τα υπόλοιπα βιβλία της συγγραφέως.

Πληροφορίες αρθρογράφου

Η Μαρία Παπαδοπούλου είναι καθηγήτρια αγγλικών, μεταφράστρια και συγγραφέας. Πρόσφατα εκδόθηκε το βιβλίο της ‘’Η ζωή από το τζάμι περνά’’ από τις Εκδόσεις Λέμβος. Γράφει στο blog Λογοτεχνικοί Ορίζοντες.

Περιγραφή βιβλίου

Στη χώρα που ξόδεψε τα παιδιά της, το παρόν μοιάζει με φάντασμα και γίνεται σημείο αναφοράς το παρελθόν. Έτσι, αναζητούνται κειμήλια και χαρούμενες αναμνήσεις, όνειρα, υποσχέσεις και άνθρωποι. Όμως οι άνθρωποι εξαφανίζονται. Γιατί; Γιατί έτσι.

Έξι πρόσωπα καθημερινά, εκτεθειμένα στα απρόοπτα του βίου· άνθρωποι που κυκλοφορούν δίπλα μας, στην Αθήνα: κάπου στη λεωφόρο Κηφισίας, όπου πωλείται κι αγοράζεται το όνειρο για "ψηλά μελαχρινά", στο Σύνταγμα, στον ξεθωριασμένο απόηχο των Αγανακτισμένων και στα μαγαζιά που αγοράζουν χρυσό, στις γειτονιές της πόλης. Μονολογούν -κυρίως- και διαλέγονται -σπανίως-, το καθένα μέσα στο δικό του κλειστό σύμπαν. Αντιτάσσουν στη βιαιότητα των αλλαγών που τους επιβάλλονται τη δύναμη και τις αδυναμίες τους, την αξιοπρέπεια και το πείσμα τους.

Έξι διηγήματα "δωματίου", που αποδίδουν τη στιγμή με λιτή αφήγηση και χαμηλούς τόνους, ελεγχόμενο πάθος και συμπάθεια για τα ανθρώπινα.

Βιογραφικό συγγραφέα

Η Ελεάννα Βλαστού γεννήθηκε στην Αθήνα το 1975. Σπούδασε Ιστορία και αρχαιολογία στη Σορβόννη και ιστορία της τέχνης στη Σχολή του Λούβρου, στο Παρίσι (οι γνώσεις της γύρω από αυτά τα θέματα είναι πλέον ατροφικές). Γύρισε στην Ελλάδα το 2000 -για τους λάθους λόγους- και έκτοτε ασχολείται με το χόμπι της, το διάβασμα. Γρήγορα συνειδητοποίησε ότι η ανάγνωση μπορεί να γίνει επάγγελμα και έτσι έγινε επαγγελματίας αναγνώστρια σε εκδοτικούς οίκους, δούλεψε στο greekbooks.gr και τώρα αρθρογραφεί στην "Athens Voice" και στο γυναικείο περιοδικό "Look", γράφει για βιβλία αλλά και για θέματα της πόλης. Επίσης, είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής του ηλεκτρονικού περιοδικού κριτικής για τα γράμματα και τις τέχνες, critique.gr. Το δεύτερο αγαπημένο της χόμπι είναι να περπατάει, χωρίς προορισμό, στις πόλεις του κόσμου. Πάντα ταξιδεύει με 2.500 σελίδες στις αποσκευές (και πληρώνει υπέρβαρο φυσικά) από φόβο μήπως ξεμείνει και δεν έχει κάτι να διαβάσει. Το "Εξαφανίσεις" είναι το πρώτο της βιβλίο.

© Νάντια Βαβάση για το Bookaholic Thoughts.

Διαβάστε περισσότερα

Κριτική ‘’Απο Ζάχαρη κι Αλάτι’’ της Βανέσσα Αδαμοπούλου

Γράφει η Μαρία Παπαδοπούλου

Είναι ορισμένα βιβλία που από την αρχή σε παίρνουν μαζί τους, σε παρασέρνουν σε ένα μακρινό ταξίδι γεμάτο συγκινήσεις και προβληματισμούς και μένουν μαζί σου πολύ αφού τελειώσουν.

Ένα τέτοιο βιβλίο είναι και το ‘’Από Ζάχαρη κι Αλάτι’’.

Είναι η ιστορία της ζωής του Ανδρέα, μέσα από τα μάτια του ίδιου, από τον πόλεμο του 40 , μέχρι το 1994.  Από την αρχή ο Ανδρέας μας αποκαλύπτει τον μεγάλο του έρωτα,  τη  μητέρα του, την Ελένη. Η Ελένη είναι ένα αερικό, μια διακριτική παρουσία  που πάντα είναι εκεί αλλά και ταυτόχρονα δεν είναι, που αγαπά αλλά κρατά πάντα μια απόσταση ασφαλείας. Ποτέ δεν δίνει στον Ανδρέα την αγάπη που αυτός έχει ανάγκη αλλά ούτε κι αυτός τολμά ποτέ να παραπονεθεί για αυτό. Του αρκεί που είναι εκεί και μπορεί να τη λατρεύει άνευ όρων, όπως ακριβώς κι ο πατέρας του ο Νικόλας. Όταν ο Νικόλας φεύγει  για να πολεμήσει στο μέτωπο, ο Αντρέας και η Ελένη μετακομίζουν στο σπίτι της γιαγιάς. Κι εκεί ξεκινά μια νέα ζωή για την οποία κανείς τους δεν ήταν προετοιμασμένος.

 Ο μικρός Αντρέας δίνει μια αντιφατική μάχη: Παλεύει να μάθει τα πάντα, να γίνει σοφός, δυνατός, μεγάλος για να μπορέσει να αντέξει στις κακουχίες, να σώσει αυτός τον κόσμο. Και ταυτόχρονα  συνεχίζει να ονειρεύεται ότι ο κόσμος είναι όμορφος και θα γίνει ακόμα ομορφότερος, παλεύει να παραμείνει μικρός και αθώος παρά τις κακουχίες, ζητά να χωθεί στην αγκαλιά της αγαπημένης μητέρας Ελένης.

Στα  χρόνια του πολέμου, η χαρά τρυπώνει μέσα από χαραμάδες, κρυφά, να μη τη δει η λύπη που είναι πάντα εκεί. Κι αποκτά ιδιαίτερη ένταση και απύθμενο βάθος η χαρά αυτή γιατί είναι απρόσμενη και γιατί φεύγει λίγο πριν τη συνηθίσουν, χάνεται με την υπόσχεση ότι θα εμφανιστεί ξανά, αλλά πάλι για λίγο έρχεται και πάλι ξανά φεύγει.

Και παρά τις ατέλειωτες απόπειρες δολοφονίας της, η ελπίδα δεν πεθαίνει ποτέ. Είναι η μόνη που μένει ζωντανή μέσα από τα χαλάσματα.

Όταν τελειώνει ο πόλεμος κι ο Νικόλας επιστρέφει, αποφασίζει να στείλει τον Ανδρέα στην Αθήνα στο σπίτι του κύριου Θεόφιλου και της κυρίας Ευτυχίας, ενός πλούσιου και αριστοκρατικού ζευγαριού που στο πρόσωπο του Ανδρέα βλέπουν το γιο που δεν είχαν ποτέ.

Ο ομφάλιος λώρος κόβεται, ο Ανδρέας φεύγει από τη λατρεμένη του Ελένη και τότε ενηλικιώνεται πραγματικά.  Βυθίζεται στο κόσμο των γραμμάτων, γίνεται διακεκριμένος επιστήμονας και όλη του η ζωή  περιστρέφεται γύρω από τη δουλειά του. Μαθαίνει να ζει μόνος του, κάνει παρέα με τη μοναξιά. Είναι πλέον ασφαλής, προστατευμένος, είναι ότι δεν μπόρεσε να είναι ως παιδί. Δεν  ζητά πια  μεγάλες αγάπες, δεν πιστεύει πια σε σχέσεις που διαρκούν για πάντα,  δεν ζητά πιά ένα ομορφότερο κόσμο.  Δεν αντέχει άλλες δοκιμασίες, κακουχίες, στερήσεις και απώλειες. Ζει αρμονικά και γαλήνια μέσα σε αυτόν τον κόσμο. Και είναι καλά. Δεν είναι ευτυχισμένος, αλλά είναι καλά.

Κι αν κάποιες φορές οι αναμνήσεις έρχονται να του χτυπήσουν την πόρτα,  ο Ανδρέας πάντα τους ανοίγει. Μιλάνε λίγο για τα παλιά αλλά μετά πάλι χωρίζουν.

Μετά από μια ζωή γεμάτη όνειρα (ζάχαρη) και δυσκολίες (αλάτι) ο Ανδρέας επιλέγει να πορευτεί μόνος…μέχρι το τέλος.

Η Βανέσα Αδαμοπούλου ζωντανεύει με απόλυτη πειστικότητα μια εποχή που σίγουρα δεν έζησε, αλλά αγαπά αρκετά ώστε να καταλαβαίνει σε βάθος. Οι εικόνες που μεταφέρονται παραπέμπουν σε κινηματογραφική ταινία εποχής. Θέτει ερωτήματα, δημιουργεί έντονα και βαθιά συναισθήματα, σε κάνει να θέλεις κι άλλο, να μη χορταίνεις.

Περιμένω με ανυπομονησία το επόμενο βιβλίo!

Πληροφορίες αρθρογράφου

Η Μαρία Παπαδοπούλου είναι καθηγήτρια αγγλικών, μεταφράστρια και συγγραφέας. Πρόσφατα εκδόθηκε το βιβλίο της ‘’Η ζωή από το τζάμι περνά’’ από τις Εκδόσεις Λέμβος. Γράφει στο blog Λογοτεχνικοί Ορίζοντες.

 Βιογραφικό Συγγραφέα

Η ΒΑΝΕΣΑ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΥ γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Ιστορία, Μεθοδολογία και Θεωρία της Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ασχολείται με το τραγούδι επαγγελματικά, εμφανίζεται σε μουσικές παραστάσεις και έχει πρωταγωνιστήσει σε παιδικά μιούζικαλ. Το 2009 άρχισε να πλάθει ιστορίες στο χαρτί. Έκτοτε γράφει συχνά, μεταφράζει θεατρικά έργα που πέφτουν στα χέρια της, ενώ συνδημιούργησε και ένα blog για μαμάδες, όπου κατέγραψε τις προσωπικές της ιστορίες καθημερινής τρέλας ως… νεόκοπη μητέρα.

Το 2011 κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο Αθώοι στον έρωτα. Αυτό είναι το δεύτερο μυθιστόρημά της.


Πριν λίγο καιρό δημιούργησε ένα blog, το οποίο, όπως αναφέρει η ίδια, υλοποιήθηκε από την θέληση της να μοιράζεται σκέψεις, συναισθήματα και ενέργεια. 

Μπορείτε να το βρείτε στο link εδώ.

Στο Instagram μπορείτε να βρείτε την σελίδα του blog στον σύνδεσμο εδώ.

Στο Facebook η σελίδα του blog είναι εδώ.

Επίσης μπορείτε για οτιδήποτε θέλετε να επικοινωνείτε με το email του blog της συγγραφέως.

©Νάντια  Βαβάση για το Bookaholic Thoughts 28/04/2020

Διαβάστε περισσότερα

Βιβλιοκριτική του βιβλίου «Ελεονόρα» του συγγραφέα Χάρη Γαντζούδη.

Υπάρχουν ψυχές τόσο τρυφερές που δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς τη ζεστασιά εκείνου του μοναδικά απαλού χαδιού…Ψυχές τόσο ρομαντικές που χορεύουν ασταμάτητα στη μουσική της αγάπης που μόνο αυτοί ένιωσαν.

Ψυχές τόσο αγνές που δεν προδώσαν ποτέ τις αξίες τους. Ψυχές τόσο ευαίσθητες που δεν άντεξαν την προδοσία των άλλων.

Μια τέτοια ψυχή ήταν και της Ελεονόρας. Ένα πλάσμα που ερωτεύτηκε απόλυτα, παραδόθηκε ολοκληρωτικά και προδόθηκε με κάθε τρόπο. Γεννημένη για το πολύ, για το απόλυτο, για το υπερβατικό, δεν μπόρεσε να χωρέσει μέσα στο λίγο, το συμβιβασμένο, το συνηθισμένο. Δεν άντεξε την πραγματικότητα για αυτό και έφτιαξε μια δική της. Έγινε η τρελή του χωριού, αυτή που όλοι έδειχναν  από κοντά με το δάχτυλο, μα κανείς ποτέ δεν πλησίασε για να τη βοηθήσει.

Ο Παντελής, ζει άλλου, με μόνη του παρέα τα φαντάσματα του παρελθόντος. Με αφορμή  τη δολοφονία του γιατρού Στέφανου Λαδά,
του άντρα που την πρόδωσε, αναγκάζεται να κάνει ένα επίπονο ταξίδι στο παρελθόν και να βρει κομμάτια του παζλ που μέχρι εκείνη τη στιγμή αγνοούσε. Τελικός σκοπός του, η δικαίωση, έστω και μετά από τόσα χρόνια, της Ελεονόρας.

Η ευαίσθητη γραφή του Χάρη Γαντζουδη είναι ένας ύμνος στο μεγαλείο της αγνότητας και στο αδιέξοδο που αυτή οδηγεί όταν οι συνοδοιπόροι επιλέγουν άλλο μονοπάτι, γκρεμίζοντας τις γέφυρες…

Συγγραφέας:Γαντζούδης, Χάρης

Εκδόσεις:Λέμβος

Σελίδες:204

Ημερομηνία Έκδοσης:28/12/2019

Θέμα:Ελληνική πεζογραφία

✒️Βιβλιοκριτική✒️

 Μαρία Παπαδοπούλου

Η Μαρία Παπαδοπούλου είναι καθηγήτρια αγγλικών, μεταφράστρια και συγγραφέας. Πρόσφατα εκδόθηκε το βιβλίο της ‘’Η ζωή από το τζάμι περνά’’ από τις εκδόσεις Λέμβος. Γράφει στο blog Λογοτεχνικοί Ορίζοντες. 

Περίληψη βιβλίου

Η δολοφονία του Στέφανου Λαδά και ένα καλά κρυµµένο µυστικό που έρχεται στο φως γίνονται οι αφορµές... και το κουβάρι της ζωής της Ελεονόρας, αρχίζει να ξετυλίγεται. Μια ζωή τραγική και µια ψυχή εγκλωβισµένη στη θλίψη και τη µοναξιά...

Την άκρη του νήµατος πιάνει ο Παντελής Μέλλιος, ένας συνταξιούχος δάσκαλος που, πριν τριάντα χρόνια βρέθηκε κοντά στην Ελεονόρα. Στο πλευρό του, δυο γυναίκες, η Έλενα και η Μαργαρίτα, που τον βοηθούν να συµπληρώσει τα κοµµάτια του παζλ. Απέναντί του, η γυναίκα του Στέφανου Λαδά, η Ελβίρα Παπαδοπούλου, που τρέµει το σκάνδαλο, ο Πρόεδρος του χωριού που τρέµει για την καρέκλα του, ο παπα-Φώτης που τρέµει για την υπόληψή του, η κοινωνία που φοβάται... Μα ο Παντελής είναι αποφασισµένος να φτάσει ως το τέλος και να χαρίσει στην Ελεονόρα αυτό που περίµενε, αυτό που της είχε υποσχεθεί: τη δικαίωση. Θα τα καταφέρει;

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Λέμβος, όπου μπορείτε να το αγοράσετε από το site του Εκδοτικού οίκου ΕΔΩ.

Βιογραφικό συγγραφέα

Ο Χάρης Γαντζούδης γεννήθηκε τον Μάιο του 1985 στο Αγρίνιο και ζει στην Αθήνα. Το πρώτο του διήγηµα «Το ταξίδι» δηµοσιεύτηκε τον Μάιο του 2012 στο Deity.gr και από τότε πολλά κείµενα του έχουν φιλοξενηθεί σε διάφορα blogs και περιοδικά. ∆ιατηρεί µόνιµες στήλες στο BOOKTOUR (Ταξιδεύοντας µε τα βιβλία) και στο MUSEEKart (Συναντήσεις Στην Πόλη).


© Bookaholic Thoughts 12/04/2020

Διαβάστε περισσότερα

Βιβλιοκριτική του βιβλίου «Ανάρμοστον εστί» της συγγραφέως Ειρήνη Βαρδάκη.

Ένα ανατριχιαστικό  έγκλημα, αλλάζει για πάντα τη ζωή της Άννας, του Μάρκου, της Έλλης, του Δημήτρη και του Αστυνόμου Λαέρτη.
Η Άννα παλεύει για τη ζωή της στο κρεβάτι ενός νοσοκομείου.
Ο Μάρκος, ο Δημήτρης και η Έλλη παλεύουν να συνηθίσουν τη νέα πραγματικότητα. 
Ο αστυνόμος Λαέρτης παλεύει να εξιχνιάσει το αποτρόπαιο έγκλημα. 
Και όλοι μαζί παλεύουν με τους δαίμονές τους.

Η Ειρήνη Βαρδάκη κάνει κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον: δίνει φωνή και στους πέντε. Δίνει και στους πέντε την ευκαιρία να πουν την δική τους εκδοχή της ιστορίας, να εκμυστηρευτούν τη δική τους αλήθεια. Ανοίγει την πόρτα στο μυαλό και την καρδιά τους και αφήνει τους αναγνώστες να μπουν μέσα και να ανακαλύψουν σιγά-σιγά την αλήθεια. 

Ποιος είναι ο ένοχος; Ποιος κακοποίησε την Άννα και γιατί;  Η αλήθεια θα αργήσει πολύ να αποκαλυφθεί κι όταν αυτό γίνει ο αναγνώστης αρχικά θα μείνει με το στόμα ανοιχτό. Θα πει δεν μπορεί, όχι δεν μπορεί, αδύνατον…Σύντομα όμως θα καταλάβει ότι τα διακριτικά σημάδια υπήρχαν από την αρχή. Όλα έρχονται και κουμπώνουν άψογα. 

Η πλοκή είναι άριστα δομημένη, με μαθηματικό, θα έλεγα τρόπο. Κάθε βήμα οδηγεί σε ένα μονοπάτι και κάθε μονοπάτι οδηγεί κάπου αλλού. Οι διάλογοι είναι ένα επιδέξιο παιχνίδι πιγκ-πονγκ. Οι χαρακτήρες είναι πολύπλοκοι και ενδιαφέροντες, ντυμένοι με πολλά και διαφορετικά χρώματα. 

Ο ρομαντικός (και αρκετές φορές ποιητικός) λόγος δένει υπέροχα με την μαθηματική πλοκή. Ένα μεγάλο μπράβο για την σωστή αστυνομική έρευνα που έγινε.
Υπάρχουν σκηνές που είναι συνεχόμενες γροθιές στο στομάχι. Είναι όμως η αλήθεια. Η ωμή και ρεαλιστική αλήθεια για τη σωματική, ψυχολογική και πνευματική κακοποίηση  που πολλές φορές πονά αλλά πρέπει να ειπωθεί για να μπορέσει αντιμετωπιστεί.  Δεν υπάρχουν μόνο θύτες ή μόνο θύματα.  Όλοι οι χαρακτήρες είναι και τα δύο. Όλοι τους ξεχωριστά δέχονται αλλά και δίνουν πόνο, με τον τρόπο που ο καθένας ξέρει, θέλει και μπορεί και όλοι τους ξεχωριστά έχουν ένα  λόγο για αυτό. 

Είναι καιρός που διάβασα το βιβλίο κι όμως το κουβαλάω ακόμα μέσα μου…ήταν τόσο έντονα και βαθιά τα συναισθήματα που μου δημιουργήθηκαν καθώς το διάβαζα.  Θα μπορούσε να γίνει μια εξαιρετική ταινία η τηλεοπτική σειρά εποχής. 

Βαθιά ανάσα και βουτιά….το ταξίδι θα είναι επίπονο αλλά αξίζει. 

✒️Βιβλιοκριτική✒️

 Μαρία Παπαδοπούλου

Η Μαρία Παπαδοπούλου είναι καθηγήτρια αγγλικών, μεταφράστρια και συγγραφέας. Πρόσφατα εκδόθηκε το βιβλίο της ‘’Η ζωή από το τζάμι περνά’’ από τις εκδόσεις Λέμβος. Γράφει στο blog Λογοτεχνικοί Ορίζοντες. 

ΑΝΑΡΜΟΣΤΟΝ ΕΣΤΙ

Ειρήνη Βαρδάκη

Σελίδες 448

Εκδόσεις Bell 

📕Περιγραφή βιβλίου📘

Μου έλειψες, γι’ αυτό σ’ ανέστησα. Με σκότωσες, γι’ αυτό δε σε λυπάμαι.

Μια γυναίκα θύμα της πιο αποτρόπαιης εγκληματικής ενέργειας.

Τρεις άνθρωποι καλούνται να βρουν και να πουν την αλήθεια: ο σύζυγος, ο εραστής, η καλύτερή της φίλη.

Και ανάμεσά τους… γρίφοι που θυμίζουν αρχαία τραγωδία.

Μίσος, πάθος και εμμονές σ’ ένα συναρπαστικό ψυχολογικό θρίλερ για δυνατούς λύτες.


Η καταιγίδα που θα πλήξει απόψε την Κρήτη δε θα μοιάζει με καμιά.

Βιογραφικό συγγραφέα

Η Ειρήνη Βαρδάκη κατάγεται από το Ρέθυμνο. Γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε ιατρικά και βιολογικά εργαστήρια, και νοσηλευτική. Έχει ασχοληθεί με τον κλασικό χορό και τον αθλητισμό. Το 2017 κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα, Κρυσταλλία, και το 2018 ακολούθησε Το Ρ της Ερωμένης. Αυτό είναι το τρίτο της βιβλίο.


©Bookaholic Thoughts 06/04/2

Διαβάστε περισσότερα

Κριτική Μαρίας Παπαδοπούλου για το βιβλίο «Πουέντ», της Αλίσια Παρσεκιάν.

H Δανάη είναι ένα πλάσμα που από τη γέννησή της βιώνει την απώλεια και τον αποχωρισμό.  Όλοι οι άνθρωποι που αγάπησε, την εγκαταλείπουν ο ένας μετά τον άλλον, είτε επειδή αυτοί το αποφάσισαν, είτε επειδή η ζωή το αποφάσισε για αυτούς.  Η προδοσία αφήνει ανεξίτηλα τα σημάδια της στην ψυχή της, ενώ ταυτόχρονα οι τύψεις για ό,τι  η ίδια έκανε ή για ό,τι δεν έκανε, τη στοιχειώνουν.  

Μόνη της παρηγοριά και δημιουργική διέξοδος, ο χορός, στον οποίο και διακρίνεται. Γίνεται πρίμα μπαλαρίνα. Κάθε φορά που χορεύει, η Δανάη αισθάνεται ότι πετά σε έναν απέραντο ουρανό, ελεύθερη και γαλήνια. Ο χορός γίνεται για αυτήν  το μαλακό μαξιλάρι  στο οποίο ακουμπά την ψυχή της , το στήριγμα που ποτέ δεν μπόρεσε να γίνει κανείς άνθρωπος για αυτήν.

Ο  πόνος όμως που τόσα χρόνια φωλιάζει στην καρδιά της Δανάης, δεν γιατρεύτηκε ποτέ και είναι πιο βαθύς και πιο έντονος από όσο η ίδια περίμενε.  Κάποια στιγμή σπάει τα δεσμά του και επιτίθεται με απίστευτο μένος στο σώμα της Δανάης. Ο εαυτός της την τιμωρεί που δεν τον αγάπησε, που δεν τον φρόντισε αρκετά και με τον τρόπο που έπρεπε. 

Η Δανάη δεν μπορεί να χορέψει πια. Η παραμικρή σωματική κίνηση γίνεται ένας άθλος που την εξαντλεί.  Η ψυχή της όμως αρνείται να παραδοθεί αμαχητί…αυτή θα συνεχίσει να παλεύει. Μέχρι να κερδίσει τον πόλεμο.

Η Αλίσια Παρσεκιάν γράφει με ρεαλισμό και ευαισθησία για τα τραύματα του παρελθόντος που μπορούν να μας καταστρέψουν αν δεν γιατρευτούν έγκαιρα. Για το πόσο σημαντικό είναι να αγαπάμε τον εαυτό μας ουσιαστικά.

Όπως λέει και η ίδια η Αλίσια Παρσεκιάν σε σημείωμά της στο τέλος του βιβλίου:

‘’ Μην πετάτε τα ψιχουλάκια σας…Είναι πολύτιμα, μονάκριβα. Ακόμα κι αν δεν τα χρειάζεστε,  μην τα περιφρονείτε. Η ίδια η στιγμή, κάθε στιγμή αποδεικνύει ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο.’’

Όλα τα έσοδα από το βιβλίο θα διατεθούν από την Αλίσια Παρσεκιάν αποκλειστικά για την ιατρική έρευνα που γίνεται στην Ελλάδα για τα αυτοάνοσα νοσήματα & πιο συγκεκριμένα στο “Ινστιτούτο Εφαρμοσμένης Φυσιολογίας και Άσκησης στην Ιατρική”.

Λίγα λόγια για το βιβλίο

    "19 σπονδυλωτά διηγήματα 
                            για τη ζωή"
Η Δανάη, πρίμα μπαλαρίνα στη Νέα Υόρκη, αφηγείται τα γεγονότα που καθόρισαν τη ζωή της.

Η μητρική αγάπη τη συντροφεύει σε κάθε της βήμα. Ο έρωτας την καθορίζει και τη μετουσιώνει. Κρυμμένα μυστικά που έρχονται στην επιφάνεια και ανομολόγητες μνήμες, κηρύττουν ανελέητο πόλεμο στην αγάπη.

Οι φιλίες της δοκιμάζονται. Ο θάνατος την πληγώνει ανεπανόρθωτα.

Το βίαιο πάθος ενός άντρα τη στιγματίζει. Όλα αλλάζουν για τη Δανάη. Η ψυχή και το σώμα της καταρρέουν. «Η Λίμνη των Κύκνων» του Τσαϊκόφσκι γίνεται το κύκνειο άσμα της στο Ηρώδειο.

Είναι αυτή η αρχή του τέλους ή το ξεκίνημα μιας ολότελα νέας ζωής, δίχως επιλογές;

Δεκαεννιά σπονδυλωτά διηγήματα, για τις ρωγμές της ζωής που αλλάζουν σχήμα και χρώμα.

«Kάποτε χόρευα, θυμάσαι;»

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πηγή.

       «Βιογραφικό συγγραφέα»

Η Παρσεκιάν Αλίσια γεννήθηκε το 1985.

Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος DEREE, απ' όπου έλαβε το πτυχίο της με διάκριση, καθώς και τον μεταπτυχιακό της τίτλο (MBA). 

Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. 

Το παρόν βιβλίο αποτελεί την πρώτη της συγγραφική προσπάθεια.

✒️ Πληροφορίες Βιβλιοκριτικού ✒️

Η Μαρία Παπαδοπούλου είναι καθηγήτρια αγγλικών, μεταφράστρια και συγγραφέας. Πρόσφατα εκδόθηκε το βιβλίο της ‘’Η ζωή από το τζάμι περνά’’ από τις εκδόσεις Λέμβος. Γράφει στο blog Λογοτεχνικοί Ορίζοντες. 

Δημιουργός banner:Κωνσταντίνος Σπανός
Γραφίστας-Συγγραφέας

© Νάντια Βαβάση για το Bookaholic Thoughts 23/03/2020

Διαβάστε περισσότερα

Κριτική για το βιβλίο «Μια χαρά» του συγγραφέα Χρίστου Κυθρεώτη από τις Εκδόσεις Πατάκη

Βιβλίο: «Μια χαρά»

Συγγραφέας: Χρίστος Κυθρεώτης

Εκδόσεις Πατάκη

Σελίδες: 224

✒️ Κριτική : Μαρία Παπαδοπούλου✒️

Ήταν ένα αυγουστιάτικο απόγευμα. Ήμουν σε ένα βιβλιοπωλείο στο κέντρο της Αθήνας και χάζευα τα βιβλία.  Ξαφνικά έπιασε δυνατή βροχή και συνειδητοποίησα ότι δεν είχα ομπρέλα μαζί μου.  Μονολόγησα '' μια χαρά' σαρκάζοντας. 

Λίγο μετά σε ένα από τα ράφια είδα ένα βιβλίο με τίτλο '' Μια Χαρά'' και το θεώρησα σημάδι ότι έπρεπε να το αγοράσω. Έτσι και έγινε. Το αγόρασα, μπήκα στην πρώτη καφετέρια που βρήκα μπροστά μου, παρήγγειλα καφέ και άνοιξα το βιβλίο…το διάβασα ολόκληρο εκείνο το απόγευμα στην καφετέρια. 

Το βιβλίο ‘’ Μια Χαρά’’ του Χρίστου Κυθρεώτη, είναι μια συλλογή 6 διηγημάτων. 

Ο τίτλος παραπλανητικός. Τίποτα δεν είναι μια χαρά. Τίποτα απολύτως. 

Ένας ήρωας δεν μπορεί να αποδεχτεί την καταγωγή του. Κάποιος άλλος ήρωας, δεν μπορεί να αποδεχτεί την εμφάνισή του. Άλλος δεν μπορεί να αποδεχτεί τη μελαγχολία που κουβαλά στην ψυχή του. Άλλος δεν μπορεί να αποδεχτεί το παρελθόν του και το βάρος που κουβαλά. Άλλος δεν μπορεί να αποδεχτεί πώς ενώ έχει τα πάντα , στην ουσία δεν έχει τίποτα. Και κάποιος άλλος δεν μπορεί να αποδεχτεί ότι είναι ικανός να κάνει ό,τι ακριβώς απεχθανόταν.

Η κάθε ιστορία θα μπορούσε να ξεκινάει με τη φράση ‘’Δεν μπορώ να αποδεχτώ ότι…’’

Η γραφή του Χρίστου Κυθρεώτη κρύβει μεγάλη ευαισθησία πίσω από την αιχμηρότητα και τον σαρκασμό της. Με συγκίνησε βαθιά. Όλες οι ιστορίες  του βιβλίου με προβλημάτισαν και με συγκίνησαν βαθιά. Και αυτό είναι κάθε φορά το ζητούμενό μου. Να με αγγίξει ουσιαστικά το βιβλίο, όχι απλά να μου είναι αρεστό.  

Άν θα έπρεπε να ξεχωρίσω μια από τις ιστορίες του βιβλίου, αυτή θα ήταν  η ιστορία  ‘’Απλά ο χρόνος που κυλάει’’. Είναι μια τολμηρή και επίπονη κατάθεση ψυχής, ένας χείμαρρος καταπιεσμένων συναισθημάτων και ανομολόγητων σκέψεων.  Θεωρώ ότι θα μπορούσε κάλλιστα να εξελιχθεί σε έναν υπέροχο θεατρικό μονόλογο. 

Βιογραφικό συγγραφέα

Ο Χρίστος Κυθρεώτης γεννήθηκε το 1979 στη Λευκωσία και μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου σπούδασε νομικά, ζει και εργάζεται μέχρι σήμερα. Έχει κερδίσει το πρώτο βραβείο στον διαγωνισμό διηγήματος των εκδόσεων Πατάκη για νέους συγγραφείς (2007), καθώς και στον αντίστοιχο διαγωνισμό του Βρετανικού Συμβουλίου (2009). Διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί σε συλλογικούς τόμους και στα λογοτεχνικά περιοδικά "(δε)κατά", "Εντευκτήριο" και "The Books Journal", ενώ βιβλιοκριτικές του έχουν δημοσιευτεί στην "Εφημερίδα των Συντακτών" και στο "The Books Journal". Από τις Εκδόσεις Πατάκη, κυκλοφορεί το πρώτο του βιβλίο, η συλλογή διηγημάτων "Μια χαρά".

Πληροφορίες Βιβλιοκριτικού

Η Μαρία Παπαδοπούλου είναι καθηγήτρια αγγλικών, μεταφράστρια και συγγραφέας. Πρόσφατα εκδόθηκε το βιβλίο της ‘’Η ζωή από το τζάμι περνά’’ από τις εκδόσεις Λέμβος. Γράφει στο blog Λογοτεχνικοί Ορίζοντες.

©Νάντια Βαβάση για το Bookaholic Thoughts 16/03/2020

Διαβάστε περισσότερα

Κριτική για το βιβλίο «Ψυχικές αυτοχειρίες» της συγγραφέως Αθηνά Μαλαπάνη.

«Ψυχικές αυτοχειρίες»

Συγγραφέας: Αθηνά Μαλαπάνη

Εκδόσεις Άρωμα

Σελίδες: 98

✒️Κριτική:Μαρία Παπαδοπούλου✒️

Οι Ψυχικές Αυτοχειρίες είναι μια συλλογή διηγημάτων. Ήρωες που προσπαθούν να ισορροπήσουν ανάμεσα στην ανάγκη τους να παραδοθούν ολοκληρωτικά στον έρωτα και στην ανάγκη τους να παραμείνουν δυνατοί. Ήρωες που παλεύουν με τους προσωπικούς τους δαίμονες μέχρι τελικής πτώσεως. Ήρωες που δυσκολεύονται να παραδεχτούν τις δικές τους ευθύνες. Ήρωες που προσπαθούν να γιατρέψουν τα τραύματα που τους βαραίνουν την ψυχή.

Η Αθηνά Μαλαπάνη γράφει με ευαισθησία και οξυδέρκεια για ανθρώπους που θέλουν όχι απλά να υπάρξουν, αλλά να ζήσουν ουσιαστικά. Η αρχαία ελληνική και λατινική λογοτεχνία μπλέκεται γλυκά με την μυθολογία και προσδίδει μια ποιητική διάσταση στις ιστορίες της.

Ξεχώρισα την ‘’Πείνα’’ μια ιστορία για τη βουλιμία. Εντυπωσιάστηκα ιδιαίτερα από το πόσο ρεαλιστικά αλλά και ταυτόχρονα πόσο ευαίσθητα παρουσιάστηκε η ψυχοσύνθεση της κεντρικής ηρωίδας. Επίσης ξεχώρισα και την ιστορία ‘’ Μια νύχτα στο δάσος’’ για την αξιοθαύμαστη προσοχή σε ψυχολογικές λεπτομέρειες.

Για το τέλος άφησα το εξώφυλλο. Ένα ασπρόμαυρο εξώφυλλο με ανθρώπους που περπατάνε δίπλα ο ένας στον άλλον χωρίς ποτέ να κοιτάζονται, που μάλλον δεν γνωρίζονται ουσιαστικά ποτέ για να μάθουν πόσα κοινά έχουν κατά βάθος. Το αγάπησα.

Βιογραφικό συγγραφέα

Η Αθηνά Μαλαπάνη είναι κλασσική φιλόλογος απόφοιτη Κλασσικής Φιλολογίας του Ε.Κ.Π.Α., από το οποίο έχει και δίπλωμα μεταπτυχιακών σπουδών Κλασσικής Φιλολογίας. Εργάζεται ως καθηγήτρια φιλόλογος στην ιδιωτική μέση εκπαίδευση και ασχολείται παράλληλα με τη διδασκαλία δημιουργικής γραφής σε ενήλικες. Περισσότερες πληροφορίες γι'αυτήν και το έργο της, μπορείτε να βρείτε στην προσωπική της ιστοσελίδα.

             

Πληροφορίες βιβλιοκριτικού

Η Μαρία Παπαδοπούλου είναι καθηγήτρια αγγλικών, μεταφράστρια και συγγραφέας. πρόσφατα εκδόθηκε το βιβλίο  της «Η ζωή από το τζάμι περνά», από τις  Εκδόσεις Λέμβος.  Γράφει στο blog Λογοτεχνικοί Ορίζοντες.

© Bookaholic Thoughts 16/03/2020

Διαβάστε περισσότερα

Κριτική βιβλίου «Ο κύριος Επισκοπάκης», από τις Εκδόσεις Καστανιώτη.

«O κύριος Επισκοπάκης»

Ανδρέας Μήτσου

Βραβείο Αναγνωστών 2007

Εκδόσεις Καστανιώτη

Σελίδες 160

Ο κύριος Επισκοπάκης είναι ένας άνθρωπος  απόλυτα μετρημένος και συγκρατημένος, ορθολογιστής και ρεαλιστής. Έχει συγκεκριμένα σχέδια για τη ζωή του, συγκεκριμένες αρχές και αξίες και δεν επιτρέπει στον εαυτό του την οποιαδήποτε απόκλιση. Λειτουργεί λίγο-πολύ σαν ένα καλοκουρδισμένο ρομπότ και τίποτα δεν φαίνεται να μπορεί να διαταράξει αυτή την μαθηματική ισορροπία, μέχρι που έρχεται στη ζωή του η Αντιγόνη.

Η Αντιγόνη, ένας άνθρωπος βαθύτατα εγωκεντρικός και αλαζονικός, έχει μάθει να χειρίζεται τους πάντες με αριστοτεχνικό τρόπο έτσι ώστε να φαίνεται πάντα ως το εύθραυστο θύμα, ενώ στην πραγματικότητα είναι -σχεδόν πάντα- ο αδίστακτος θύτης. Η γνωριμία της με τον κύριο Επισκοπάκη θα βοηθήσει την Αντιγόνη να τελειοποιήσει την τεχνική του χειρισμού.  Η Αντιγόνη θα παρασύρει-ως μια άλλη Σειρήνα- τον κύριο Επισκοπάκη σε μια ερωτική περιπέτεια γεμάτη πάθος, σε έναν ανεμοστρόβιλο που θα σαρώσει τα πάντα στο διάβα του.

Πρόκειται για μια άνιση σχέση. Ο κύριος Επισκοπάκης είναι αυτός που αλλάζει τα πάντα στη ζωή του. Είναι αυτός που απαρνιέται οποιαδήποτε στη ζωή του, χάνει κάθε έλεγχο, ξεχνά κάθε ηθική αξία, σπάει όλους τους κανόνες προκειμένου να είναι με την Αντιγόνη. Και το κάνει με πόνο καρδιάς, όχι επειδή το νιώθει πραγματικά, αλλά επειδή είναι ο μόνος τρόπος για να είναι με την Αντιγόνη. Η Αντιγόνη, αντιθέτως, δεν αλλάζει τίποτα στη ζωή της, δεν απαρνιέται τίποτα για να είναι με τον κύριο Επισκοπάκη.  Από την αρχή έχει μπει στο παιχνίδι με τον αέρα του κυνηγού. Αυτή θέτει τους  νέους κανόνες και περιμένει την απόλυτη τήρησή τους.  Μόνο που ο κύριος Επισκοπάκης αποδεικνύεται δύσκολος αντίπαλος. Σε όλη τη διάρκεια της σχέσης τους, ο κύριος Επισκοπάκης βασανίζεται έντονα και βαθιά. Ο έρωτάς του για την Αντιγόνη τον αναγκάζει να ζήσει με έναν τρόπο που δεν θέλει και αυτό είναι κάτι που δεν καταφέρνει να  ξεπεράσει ποτέ. Αυτός είναι και ο λόγος που η Αντιγόνη αναγκάζεται να επιστρατεύσει ολοένα  περισσότερους και πιο επώδυνους τρόπους για να τον εκβιάσει συναισθηματικά για να μείνει κοντά της. Ώσπου φθάνει κάποια στιγμή που ο κύριος Επισκοπάκης αισθάνεται oτι για να σώσει τον εαυτό του, πρέπει να δώσει τέλος στη σχέση αυτή. Και τότε το δράμα κορυφώνεται. Ο κύριος Επισκοπάκης συνειδητοποιεί πως ό,τι και να κάνει, τη μάχη θα την χάσει.  Ο έρωτάς του για την Αντιγόνη τον αναγκάζει να ζήσει με ένα τρόπο που δεν θέλει, ενώ ο χωρισμός του από την Αντιγόνη τον αναγκάζει να ζήσει με ένα τρόπο που δεν μπορεί να αντέξει. Κι ενώ αναζητά απελπισμένα ένα φάρμακο για να απαλύνει τον πόνο του, οι ρόλοι ξαφνικά αντιστρέφονται. Ο κύριος Επισκοπάκης  γίνεται ο θύτης και η Αντιγόνη το θύμα. Και ακολουθεί η τιμωρία που είναι τρομαχτική.

H γραφή του Ανδρέα Μήτσου, σύνθετη μέσα στην απλότητά της, ωμά ρεαλιστική, έντονα σαρκαστική, βαθιά ευαίσθητη, καθηλώνει από την πρώτη σελίδα μέχρι την τελευταία.  Η ιστορία του ζευγαριού διαβάζεται απνευστί. Είναι μια ιστορία όχι αγάπης, αλλά έρωτα. Καθηλωτικού έρωτα. Γιατί δεν ερωτεύεται μόνο ο κύριος Επισκοπάκης την Αντιγόνη. Και η Αντιγόνη ερωτεύεται τον κύριο Επισκοπάκη, με τον τρόπο της. Όσο της επιτρέπει  το εγώ της. Όσο αντέχει ο ναρκισσισμός της. Από ένα σημείο και μετά γαντζώνεται πάνω του σχεδόν όσο κι αυτός. Αλλά ο έρωτάς τους, επειδή ακριβώς δεν εμπεριέχει ίχνος αγάπης, δεν μπορεί παρά να τους καταστρέψει στο τέλος.

Για ποιο λόγο ο κεντρικός ήρωας προσφωνείται ως ο κύριος Επισκοπάκης? Γιατί το φαίνεσθαι ήταν  πιο δυνατό για αυτόν από το είναι.  Και γιατί είναι η τραγική φιγούρα της ιστορίας.

✒️📖 Κριτική βιβλίου: Μαρία Παπαδοπούλου ✒️📖

Πληροφορίες βιβλιοκριτικού

Η Μαρία Παπαδοπούλου είναι καθηγήτρια αγγλικών, μεταφράστρια και συγγραφέας. Πρόσφατα εκδόθηκε το βιβλίο  της ‘’ Η ζωή από το τζάμι περνά’’ από τις Εκδόσεις Λέμβος. 

Γράφει στο blog Λογοτεχνικοί Ορίζοντες.

📙Λίγα λόγια για το βιβλίο 📙

Ο κύριος Επισκοπάκης ζει συμβατικά. Πανικόβλητος, στέκει πάντα απ' έξω και από εκεί παρατηρεί, χωρίς να αποτολμά να μπει στη ζωή και να τη βιώσει. Στα 50 περίπου χρόνια του συναντά όμως τον έρωτα. Εμπλέκεται εκών άκων στο παιχνίδι, ερωτεύεται με πάθος, αλλά, εν τέλει, αποσύρεται. Προκρίνει την επιστροφή στην ασήμαντη καθημερινότητά του. Για να καλύψει την εμπλοκή του, να ξαναβρεί την πρότερη τάξη, δεν διστάζει να μεθοδεύσει και να οργανώσει το θάνατο της γυναίκας που αγάπησε. Η τιμωρία του όμως θα είναι τρομακτική.

Βιογραφικό συγγραφέα

Ο Ανδρέας Μήτσου, κατάγεται από την Αμφιλοχία.

Έχει σπουδάσει αγγλική λογοτεχνία, ελληνική φιλολογία και είναι διδάκτωρ Φιλοσοφίας. 

Έχει εκδώσει οκτώ συλλογές διηγημάτων, τέσσερα μυθιστορήματα και μία νουβέλα.

Tο μυθιστόρημά του "Tα ανίσχυρα ψεύδη του Oρέστη Xαλκιόπουλου", τιμήθηκε το 1996 με το "Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος". H συλλογή διηγημάτων του "Σφήκες", απέσπασε το "Bρα­βείο Γραμμάτων Κώστα Ουράνη", της Aκαδημίας Aθηνών το 2002. Tο 2007 η νουβέλα του "Ο κύριος Eπισκοπάκης", τιμήθηκε με το "Βραβείο Aναγνωστών", (EKEBI – EPT), ενώ την επόμενη χρονιά διασκευάστηκε για το θέατρο από τον ίδιο τον συγγραφέα και ανέβηκε στο «104 Kέντρο Λόγου και Tέχνης» σε σκηνοθεσία του Στέλιου Mάινα. Έργα του έχουν ανθολογηθεί και μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες. Εργάζεται ως σχολικός σύμβουλος φιλολόγων στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση Αθήνας.

© Bookaholic Thoughts 2020

Διαβάστε περισσότερα